Ulica św. Gertrudy w Krakowie: Różnice pomiędzy wersjami

św. Gertrudy
{{{nazwa oryginalna}}}
	{{{jednostki}}}
Państwo	{{{państwo}}}
Miejscowość	{{{miejscowość}}}
Długość	660 m
Poprzednie nazwy	{{{poprzednie nazwy}}}
	Plan
	[[Plik:{{{plan}}}\|240x240px\|alt=Plan przebiegu ulicy\|]]
Przebieg
	Położenie na mapie brak Brak mapy: {{państwo dane {{{państwo}}} \| mapa/core \| wariant = {{{państwo}}} }} Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Położenie na mapie świata Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}\|type:landmark}

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 07:51, 29 lis 2009

Ulica św. Gertrudy – ulica w Krakowie, która prowadzi wzdłuż Plant, od Poczty Głównej do Wawelu. Została wytyczona w latach 70. XIX wieku w miejscu drogi, która niegdyś prowadziła wzdłuż murów miejskich. Stanowi fragment I obwodnicy Krakowa.

Tutaj na obecnych Plantach, w pobliżu ul. Siennej, znajdował się kościół św Gertrudy zwany także kościołem Złoczyńców. Na otaczającym kościół cmentarzu chowano osoby skazane na karę śmierci i ścięte mieczem katowskim. Cmentarz zamknięto po 1796 r. Światynię zamknięto w 1810 r, a w 1820 r. władze miejskie sprzedały na licytacji ruinę kościółka (który ostatecznie rozebrano w 1822 r.) i nie pozwoliły na zabudowę powstałego placu, gdyż już dojrzewała myśl założenia Plant.

Ulicę po II wojnie światowej w 1950 r. nazwano im. Ludwika Waryńskiego – działacza ruchu robotniczego, a w 1990 r. przywrócono starą nazwę – św. Gertrudy.

Pod nr 2 znajduje się ciekawa kamienica wzniesiona w duchu historyzmu wg projektu Karola Zaremby w 1889 r.

Nr 5 to specjalnie zaprojektowany budynek kina "Wanda" (dziś delikatesy spożywcze) otwarty uroczyście w 1912 r. Fasada zachowała secesyjną dekorację z efektowną mozaiką.

Nr 6 – pod tym adresem znajduje się hotel Monopol zaprojektowany przez Filipa Pokutyńskiego w 1876 r. z fasadą w stylu eklektycznym i mocno nieudaną lustrzaną nadbudową z ostatnich lat.

Budynek nr 12 pochodzący z 1886 r. zachował wystrój z ostatniej modernizacji w 1938 r. Na klatce schodowej znajdują się witraże ze scenami alegorycznymi.

Na kamienicy nr 16 wmurowano pamiatkową tablicę poświęconą Narcyzowi Wiatrowi "Zawojnie".

Kamienice 23-24 zostały zbudowane przez zakon księży Misjonarzy i stanowią własność kościelną. W latach II wojny światowej znajdowała się w nich siedziba Abwechry – niemieckiego wywiadu wojskowego.

Kompleks budynków 26-29 to hotel "Royal", przed II wojną światową były to 4 hotele: Royal, Union, City i Garnizonowy. W okresie II wojny światowej zamieszkiwali tutaj żołnierze niemieccy, po wojnie do 1954 roku mieściło się Dowództwo Krakowskiego Okręgu Wojskowego, następnie kasyno i hotel garnizonowy. Ostatecznie po generalnym remoncie w 1987 roku, obiekt połączono w jeden kompleks hotelowy pod nazwą Hotel "Royal" z 120 miejscami noclegowymi.

@@ Linia 36: / Linia 36: @@
 Budynek nr 12 pochodzący z [[1886]] r. zachował wystrój z ostatniej modernizacji w [[1938]] r. Na klatce schodowej znajdują się witraże ze scenami [[alegoria|alegorycznymi]].
-Na kamienicy nr 16 wmurowano pamiatkową tablicę poświęconą [[Narcyz Wiatr "Zawojna"|Narcyzowi Wiatrowi "Zawojnie"]].
+Na kamienicy nr 16 wmurowano pamiatkową tablicę poświęconą [[Narcyz Wiatr|Narcyzowi Wiatrowi "Zawojnie"]].
 Kamienice 23-24 zostały zbudowane przez zakon księży Misjonarzy i stanowią własność kościelną. W latach II wojny światowej znajdowała się w nich siedziba Abwechry – niemieckiego wywiadu wojskowego.