Thomas Douglas (hrabia): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
mNie podano opisu zmian |
mNie podano opisu zmian |
||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
Thomas Douglas należał do śmietanki arystokratyczne [[Wielka Brytania | Wielkiej Brytanii]]. Studiował na uniwersytecie w Edynburgu nauki humanistyczne i prawo. Gdy w [[1792]] odbył podroż po terenach swego ojca 4-tego Earla Selkirk zapoznał się ciężkimi warunkami bytowymi tysięcy małorolnych lub całkowicie pozbawionych ziemi chłopów, cierpiących nędze. Szukając rozwiązania problemu przeludnienia wsi i związanej z tym powszechnej biedy wysunął koncepcje zorganizowanej, sponsorowanej przez państwo emigracji do amerykańskich kolonii. Wynikiem tego było zorganizowanie dwóch programów osiedleńczych jednego na tereny w okolicach [[Sault-Ste-Marie (Ontario) | Sault-Ste-Marie]] (która nigdy nie doszła do skutku) oraz zakończonej pełnym sukcesem na [[Wyspa Księcia Edwarda (kolonia) | Wyspę Księcia Edwarda]]. |
Thomas Douglas należał do śmietanki arystokratyczne [[Wielka Brytania | Wielkiej Brytanii]]. Studiował na uniwersytecie w Edynburgu nauki humanistyczne i prawo. Gdy w [[1792]] odbył podroż po terenach swego ojca 4-tego Earla Selkirk zapoznał się ciężkimi warunkami bytowymi tysięcy małorolnych lub całkowicie pozbawionych ziemi chłopów, cierpiących nędze. Szukając rozwiązania problemu przeludnienia wsi i związanej z tym powszechnej biedy wysunął koncepcje zorganizowanej, sponsorowanej przez państwo emigracji do amerykańskich kolonii. Wynikiem tego było zorganizowanie dwóch programów osiedleńczych jednego na tereny w okolicach [[Sault-Ste-Marie (Ontario) | Sault-Ste-Marie]] (która nigdy nie doszła do skutku) oraz zakończonej pełnym sukcesem na [[Wyspa Księcia Edwarda (kolonia) | Wyspę Księcia Edwarda]]. |
||
W [[1805]] Douglas, bazując na swych przemyśleniach i doświadczeniach napisał książke ''Observations on the present state of the Highlands of Scotland, with a view of the causes and probable consequences of emigration''. Książka bardzo źle przyjęta przez brytyjska służbę kolonialna, kształtująca politykę emigracyjna, stała się rozchwytywana pozycją wśród niezależnej opinii publiczej. Douglas stal sie jedna z najbardziej znanych i najpopularniejszych postaci swego czasu w Wielkiej Brytanii. Popularność stała się przepustka do polityki i londyńskich wyższych sfer. W [[1807]] został powołany do [[Izba Lordów | Izby Lordów]]. Został też członkiem elitarnych towarzystw Royal Society i Alfred Club. |
W [[1805]] Douglas, bazując na swych przemyśleniach i doświadczeniach napisał książke ''Observations on the present state of the Highlands of Scotland, with a view of the causes and probable consequences of emigration''. Książka bardzo źle przyjęta przez brytyjska służbę kolonialna, kształtująca politykę emigracyjna, stała się rozchwytywana pozycją wśród niezależnej opinii publiczej. Douglas stal sie jedna z najbardziej znanych i najpopularniejszych postaci swego czasu w Wielkiej Brytanii. Popularność stała się przepustka do polityki i londyńskich wyższych sfer. W [[1807]] został powołany do [[Izba Lordów | Izby Lordów]]. Został też członkiem elitarnych towarzystw ''Royal Society'' i ''Alfred Club''. |
||
W czasie swej podroży po [[Ameryka Północna | Ameryki Północnej]] w [[1808]] , w czasie której odwiedził [[Halifax (NS) | Halifax]], [[Boston]], [[Montreal (Quebec) | Montreal]] i [[Toronto (Ontario) | Toronto]] osobiście zapoznał się z możliwościami emigracji do Ameryki. W czasie spotkania z przedstawicielami [[Kompania Zatoki Hudsona | Kompanii Zatoki Hudsona]] zawarł umowę na utworzenie kolonii w [[Dolina Rzeki czerwonej | Dolinie Rzeki Czerwonej]], w dzisiejszej [[Manitoba | Manitobie]]. Blisko 300 tysięcy kilometrów kwadratowych ziemi, tzw. [[Koncesja Selkirka]] została nabyta przez niego za symboliczna sumę dziesięciu [[szyling | szylingów]]. Od [[1911]] na tereny koncesji zaczęli napływać szkoccy koloniści. Douglas pozostał protektorem kolonii reprezentując ją w sadach w czasie sporów prawnych z kompaniami [[Kompania Zatoki Hudsona | Zatoki Hudsona]] i [[Kompania Północno-Zachodnia | Północno-Zachodniej]]. |
W czasie swej podroży po [[Ameryka Północna | Ameryki Północnej]] w [[1808]] , w czasie której odwiedził [[Halifax (NS) | Halifax]], [[Boston]], [[Montreal (Quebec) | Montreal]] i [[Toronto (Ontario) | Toronto]] osobiście zapoznał się z możliwościami emigracji do Ameryki. W czasie spotkania z przedstawicielami [[Kompania Zatoki Hudsona | Kompanii Zatoki Hudsona]] zawarł umowę na utworzenie kolonii w [[Dolina Rzeki czerwonej | Dolinie Rzeki Czerwonej]], w dzisiejszej [[Manitoba | Manitobie]]. Blisko 300 tysięcy kilometrów kwadratowych ziemi, tzw. [[Koncesja Selkirka]] została nabyta przez niego za symboliczna sumę dziesięciu [[szyling | szylingów]]. Od [[1911]] na tereny koncesji zaczęli napływać szkoccy koloniści. Douglas pozostał protektorem kolonii reprezentując ją w sadach w czasie sporów prawnych z kompaniami [[Kompania Zatoki Hudsona | Zatoki Hudsona]] i [[Kompania Północno-Zachodnia | Północno-Zachodniej]]. |
||
Wersja z 05:38, 6 lut 2004
Thomas Douglas (20 czerwca 1771 – 8 kwietnia 1820) – szkocki arystokrata 5-ty Earl Selkirk.
Thomas Douglas należał do śmietanki arystokratyczne Wielkiej Brytanii. Studiował na uniwersytecie w Edynburgu nauki humanistyczne i prawo. Gdy w 1792 odbył podroż po terenach swego ojca 4-tego Earla Selkirk zapoznał się ciężkimi warunkami bytowymi tysięcy małorolnych lub całkowicie pozbawionych ziemi chłopów, cierpiących nędze. Szukając rozwiązania problemu przeludnienia wsi i związanej z tym powszechnej biedy wysunął koncepcje zorganizowanej, sponsorowanej przez państwo emigracji do amerykańskich kolonii. Wynikiem tego było zorganizowanie dwóch programów osiedleńczych jednego na tereny w okolicach Sault-Ste-Marie (która nigdy nie doszła do skutku) oraz zakończonej pełnym sukcesem na Wyspę Księcia Edwarda.
W 1805 Douglas, bazując na swych przemyśleniach i doświadczeniach napisał książke Observations on the present state of the Highlands of Scotland, with a view of the causes and probable consequences of emigration. Książka bardzo źle przyjęta przez brytyjska służbę kolonialna, kształtująca politykę emigracyjna, stała się rozchwytywana pozycją wśród niezależnej opinii publiczej. Douglas stal sie jedna z najbardziej znanych i najpopularniejszych postaci swego czasu w Wielkiej Brytanii. Popularność stała się przepustka do polityki i londyńskich wyższych sfer. W 1807 został powołany do Izby Lordów. Został też członkiem elitarnych towarzystw Royal Society i Alfred Club.
W czasie swej podroży po Ameryki Północnej w 1808 , w czasie której odwiedził Halifax, Boston, Montreal i Toronto osobiście zapoznał się z możliwościami emigracji do Ameryki. W czasie spotkania z przedstawicielami Kompanii Zatoki Hudsona zawarł umowę na utworzenie kolonii w Dolinie Rzeki Czerwonej, w dzisiejszej Manitobie. Blisko 300 tysięcy kilometrów kwadratowych ziemi, tzw. Koncesja Selkirka została nabyta przez niego za symboliczna sumę dziesięciu szylingów. Od 1911 na tereny koncesji zaczęli napływać szkoccy koloniści. Douglas pozostał protektorem kolonii reprezentując ją w sadach w czasie sporów prawnych z kompaniami Zatoki Hudsona i Północno-Zachodniej.