Języczka syberyjska: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
syst. APG web, WP:SK, drobne redakcyjne, kat. |
podrodz. |
||
| Linia 12: | Linia 12: | ||
|rząd = [[astrowce]] |
|rząd = [[astrowce]] |
||
|rodzina = [[astrowate]] |
|rodzina = [[astrowate]] |
||
|podrodzina = ''[[Asteroideae]]'' |
|||
|rodzaj = [[języczka]] |
|rodzaj = [[języczka]] |
||
|gatunek = języczka syberyjska |
|gatunek = języczka syberyjska |
||
Wersja z 21:53, 21 cze 2010
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Klad | |
| Klad | |
| Klad | |
| Klasa | |
| Klad | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
języczka syberyjska |
| Nazwa systematyczna | |
| {{{nazwa łacińska}}} (Karol Linneusz F. Cuvier, Dict. sci. nat. 26:401. 1823 | |
Szablon:Cechy taksonu Języczka syberyjska (Ligularia sibirica) – gatunek rośliny z rodziny astrowatych.
Rozmieszczenie geograficzne
Występuje w Azji (Chiny, Kazachstan) i w środkowej i wschodniej Europie[2]. W Polsce jest gatunkiem krytycznie zagrożonym, ginącym. Występuje w ostoi siedliskowej Suchy Młyn (gmina Koniecpol), w Pakosławiu koło Iłży, pomiędzy Buskiem a Chmielnikiem i na Lubelszczyźnie; koło Zawadówki i w rezerwacie przyrody Bagno Serebryjskie.
Morfologia
- Pokrój
- Cała roślina jest naga lub rzadko tylko owłosiona, osiąga wysokość do 2 m, zazwyczaj tylko 50-150 cm.
- Łodyga
- Nierozgałęziona, słabo owłosiona.
- Liście
- Dolne liście łodygowe o sercowatym kształcie, ząbkowane na długich, oskrzydlonych ogonkach, górne są coraz mniejsze i swoimi szeroko oskrzydlonymi ogonkami obejmują łodygę, najwyższe liście są siedzące. Wszystkie są ciemnozielone, lekko połyskujące,
- Kwiaty
- Żółte kwiaty zebrane w groniasty kwiatostan zwany koszyczkiem (pseudantium), który składa się z kwiatów rurkowatych (wewnątrz) i kwiatów języczkowatych (na zewnątrz, długości ok. 15 mm). Kwiatów języczkowych jest 8, również okrywa koszyczka składa się z 8 łusek.
- Owoc
- O długości ok. 4 mm z puchem kielichowym.
Biologia i ekologia
Bylina, hemikryptofit. Kwitnie w lipcu i sierpniu. Siedlisko: torfowiska, podmokłe olszyny, źródliska, brzegi górskich potoków. Liczba chromosomów 2n= 60[3].
Zagrożenia i ochrona
Roślina objęta w Polsce ścisłą ochroną gatunkową. Objęta jest także Konwencją Berneńską i Dyrektywą Siedliskową. W Polsce największa jego populacja w Pakosławiu w 2006 liczyła ok. 1000 osobników.
Kategorie zagrożenia:
- Kategoria zagrożenia w Polsce wg Czerwonej listy roślin i grzybów Polski (2006)[4]: E (wymierający).
- Kategoria zagrożenia w Polsce wg Polskiej Czerwonej Księgi Roślin: CR (critical, krytycznie zagrożony).
- Według klasyfikacji Światowej Unii Ochrony Przyrody gatunek krytycznie zagrożony (Kategoria CR).
Głównym czynnikiem zagrożenia dla gatunku jest zmiana stosunków wodnych. Zagraża mu także zarastanie i zacienianie w wyniku naturalnej sukcesji ekologicznej jego siedlisk przez olszyny.
- ↑ Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website. 2001.... [dostęp 2010-04-15]. (ang.).
- ↑ a b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-06-15].
- ↑ Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
- ↑ Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
<ref> o nazwie „stopień”, zdefiniowany w <references>, nie był użyty wcześniej w treści.Bibliografia
- Halina Pięknoś-Mirkowa, Zbigniew Mirek: Rośliny chronione. Warszawa: Multico Oficyna Wyd., 2006. ISBN 978-83-7073-444-2.</ref>
- Świat roślin, skał i minerałów, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1990. Wydanie IV. ISBN 83-09-00462-1
- http://natura2000.mos.gov.pl/natura2000/