Sieć regmatyczna: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Wojtek 1956 (dyskusja | edycje)
kat.
Wojtek 1956 (dyskusja | edycje)
kat.
Linia 9: Linia 9:


[[Kategoria:Tektonika]]
[[Kategoria:Tektonika]]
[[Teorie geotektoniczne]]
[[Kategoria:Teorie geotektoniczne]]

Wersja z 15:10, 25 lip 2010

Szablon:Źródła Sieć regmatyczna - hipotetyczna sieć trwałych uskoków w płytach litosfery Ziemi, istniejących prawdopodobnie od pierwszych momentów istnienia skorupy ziemskiej w obecnym kształcie.

Koncepcja sieci regmatycznej opiera się na obserwacji, że często w czasie fali aktywności tektonicznej wykorzystywane są istniejące uskoki i spękania, wedle których następują przesunięcia. Stałe sfery uskoków są więc osłabione, przez co pole napięć litosfery ziemskiej może szczególnie łatwo znaleźć w nich ujście. Niektórzy autorzy uważają, że przy pewnej określonej gęstości sieci uskoków jest ona nasycona - czyli przy każdej kolejnej zmianie napięć wykorzystane zostaną tylko istniejące pęknięcia, ponieważ wytworzenie nowych wymagałoby większego nakładu energii niż odmłodzenie starych.

Istnieje kontrowersja wokół geometrycznych prawidłowości mających charakteryzować sieć regmatyczną. Autorzy doszukujących się archaicznych źródeł tej sieci, często odnajdują w mapach uskoków i rozłamów stałego wzorca geometycznego, w których poszczególne uskoki przebiegają mniej więcej co 30°, a szczególnie aktywne są trzy kierunki, tworzące ze sobą nawzajem kąty 120°. Obserwacja ta jest o tyle usprawiedliwiona, że często obserwuje się w ramionach powstających ryftów właśnie kąty zbliżające się do 120°, co odpowiada najbardziej wydajnemu energetycznie rozłożeniu energii napięć litosfery. Doskonałym przykładem jest ryft wschodnioafrykański, gdzie Zatoka Adeńska, Morze Czerwone i ryft Afaru tworzą w przybliżeniu tego typu formę geometryczną. W niektórych interpretacjach tego typu sieć regmatyczna powstała w pierwszych chwilach istnienia twardej skorupy ziemskiej, gdy nierównomierny obrót Ziemi związany z nieregularnym jeszcze rozkładem masy planety spowodował popękanie powierzchni w taki właśnie stosunkowo regularny sposób.

Inni autorzy zwracają uwagę na fakt, że nie daje się dostrzec obecnie na mapach nieciągłości skorupy tego typu wyraźnych prawidłowości, a poszczególne systemy uskoków powstają w różnym okresie i przy różnej konfiguracji płyt litosferycznych. Ze względu na bezsprzeczne zjawisko odmładzania uskoków część z nich najprawdopodobniej służy rzeczywiście celowi opisywanemu przez proponentów istnienia sieci regmatycznej, część jednak powstaje zupełnie od nowa zgodnie z aktualnym polem naprężeń skorupy ziemskiej. Na obecnym etapie wiedzy geologicznej trudno ocenić, w jakim stopniu istniejący na świecie układ nieciągłości tektonicznych odpowiada założeniom sieci regmatycznej.