Francesco Accorso: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja nieprzejrzana]

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 14:43, 23 paź 2010

Franciscus Accursius, wł. Francesco Accorso, Accorso di Bagnolo (1182 – 1260) – włoski prawnik, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli szkoły glosatorów i średniowiecznych komentatorów Kodeksu Justyniana – Corpus Iuris Civilis.

Biografia

Accorso urodził się we Impruencie pod Florencją około 1182 roku. Był uczniem Azona, studiował prawo w rodzinnym mieście, wkrótce potem mianowany na profesora w Bolonii, gdzie odnosił sukcesy jako wykładowca. Był także zaangażowany w doradztwo prawne. Dwukrotnie żonaty. Z pierwszego małżeństwa miał syna Francesca, z drugiego Cervotta, Guglielma i Corsina^[1]. Trzej najstarsi synowie także byli jurystami.

Zmarł w Bolonii około 1260 roku.

Glossa ordinaria

Accorso zebrał i uporządkował wiele glos do Kodeksu Justyniana. Dzieło to nazywano Glossa ordinaria (1228) lub magistralis – Wielka Glosa czy Glossa Accursiana.

Istnieje legenda, według której Francesco Accorso w trakcie swych prac glosatorskich usłyszał o podobnej inicjatywie innego prawnika bolońskiego, Odofreda. Upozorował więc niedyspozycję, przerwał uniwersytecką działalność i odizolował się do czasu, aż w największym pośpiechu nie dokończył dzieła.

W drugiej połowie XIII wieku, Glossa ordinaria stała się wstępem do każdej egzegezy Corpus Iuris Civilis i w niektórych jurysdykcjach zyskała moc prawną. "Znaczenie Glossa ordinaria polega na gruntownym omówieniu prawa cywilnego, w którym Accorso nie tylko wypunktował problematyczne zagadnienia, lecz także – w odróżnieniu od poprzedników – zaproponował dla nich rozwiązania^[2].

Najnowsze badania dowodzą, że Francesco Accorso w swoim dziele opracował blisko 100 tysięcy glos. Najlepsze wydanie Glossa ordinaria w opracowaniu Denisa Godefroy (1540 – 1621), opublikowane w Lyonie w 1589 roku, składało się aż z sześciu tomów.

Glossa ordinaria zyskała tak wielki autorytet, że Accorso został rychło obwołany największym glosatorem i bożyszczem jurystów; jednak następne pokolenia zwracały mniej uwagi na jego zasługi. Ostatecznie szesnastowieczni humaniści, m.in. Rabelais w Gargantui i Pantagruelu, krytycznie polemizowali z glosami Accorsa.

Zdobyła uznanie także w sądownictwie, czego wyrazem było związane z jego dziełem powiedzenie: "Quidquid non agnoscit Glossa, non agnoscit curia", ("Czego nie zna glosa, tego nie zna sąd").

↑ Medieval Italy: An Encyclopedia, t. 1, red. Christopher Kleinhenz, New York 2004, s. 2.
↑ Weimar Peter, "Accursius", W: Michael Stolleis, Juristen: ein biographisches Lexikon; von der Antike bis zum 20. Jahrhundert, wyd. Beck, Monachium 2001, s. 18. (ISBN 3406 45957 9).

Bibliografia

Katarzyna Sójka-Zielińska, Historia prawa, Warszawa 1993 (ISBN 83-01-11165-8).

[1] Medieval Italy: An Encyclopedia, t. 1, red. Christopher Kleinhenz, New York 2004, s. 2.

[2] Weimar Peter, "Accursius", W: Michael Stolleis, Juristen: ein biographisches Lexikon; von der Antike bis zum 20. Jahrhundert, wyd. Beck, Monachium 2001, s. 18. (ISBN 3406 45957 9).

[1]

[2]

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 [[Plik:Uffizi 26, Accorso.JPG|right|thumb|250px|<center>Rzeźba Francesco Accorso w [[Galeria Uffizi|galerii Uffizi]] we Florencji]]
+[[Plik:6155 - Bologna - San Francesco - Sarcofago dell'Arca degli Accursii - Foto Giovanni Dall'Orto, 9-Feb-2008.jpg|thumb|270px|Sarkofag Accorsa i jego syna Francesca w [[Bolonia|Bolonii]].]]
 '''Franciscus Accursius''', [[język włoski|wł.]] '''Francesco Accorso''', '''Accorso di Bagnolo''' ([[1182]] – [[1260]]) – [[Włochy|włoski]] [[prawnik]], jeden z najwybitniejszych przedstawicieli [[Glosator|szkoły glosatorów]] i średniowiecznych komentatorów [[Kodeks Justyniana|Kodeksu Justyniana]] – ''Corpus Iuris Civilis''.
+=== Biografia ===
-Accorso urodził się we [[Impruneta|Impruencie]] pod [[Florencja|Florencją]] około [[1182]]. Był uczniem [[Azon]]a, studiował [[prawo]] w rodzinnym mieście, wkrótce potem mianowany na profesora w [[Bolonia|Bolonii]], gdzie odnosił sukcesy jako wykładowca. Zebrał i uporządkował wiele [[glosa|glos]] do [[Kodeks Justyniana|Kodeksu Justyniana]]. Dzieło to nazywano ''Glossa ordinaria'' [[1228|(1228)]] lub ''magistralis'' (''Wielka Glosa'' czy ''Glossa Accursiana'').
+Accorso urodził się we [[Impruneta|Impruencie]] pod [[Florencja|Florencją]] około [[1182]] roku. Był uczniem [[Azon]]a, studiował [[prawo]] w rodzinnym mieście, wkrótce potem mianowany na profesora w [[Bolonia|Bolonii]], gdzie odnosił sukcesy jako wykładowca. Był także zaangażowany w doradztwo prawne. Dwukrotnie żonaty. Z pierwszego małżeństwa miał syna Francesca, z drugiego Cervotta, Guglielma i Corsina<ref>''Medieval Italy: An Encyclopedia'', t. 1, red. [[Christopher Kleinhenz]], New York 2004, s. 2.</ref>. Trzej najstarsi synowie także byli jurystami.
+Zmarł w Bolonii około [[1260]] roku.
-Istnieje legenda, według której Accorso w trakcie swych prac usłyszał o podobnej działalności innego prawnika bolońskiego, [[Odofred]]a. Upozorował więc niedyspozycję, przerwał uniwersytecką działalność i odizolował się do czasu, aż w największym pośpiechu nie dokończył dzieła.
+=== ''Glossa ordinaria'' ===
-W drugiej połowie [[XIII wiek]]u, ''Glossa ordinaria'' stała się wstępem do każdej egzegezy ''Corpus Iuris Civilis'' i w niektórych [[jurysdykcja]]ch zyskała moc prawną. ''"Znaczenie ''Glossa ordinaria'' polega na gruntownym omówieniu [[prawo cywilne|prawa cywilnego]], w którym Accorso nie tylko wypunktował problematyczne zagadnienia, lecz także – w odróżnieniu od poprzedników – zaproponował dla nich rozwiązania''<ref>Weimar Peter, ''"Accursius"'', W: Michael Stolleis, ''Juristen: ein biographisches Lexikon; von der Antike bis zum 20. Jahrhundert'', wyd. Beck, Monachium 2001, s. 18. (ISBN 3406 45957 9).</ref>. W dodatku najnowsze badania dowodzą, że Accorso w swoim dziele opracował blisko 100 tysięcy glos. Najlepsze wydanie glos Accorso w opracowaniu [[Denis Godefroy|Denisa Godefroy]] ([[1540]] – [[1621]]), opublikowane w [[Lyon]]ie w [[1589]] roku, składało się aż z sześciu tomów.
+Accorso zebrał i uporządkował wiele [[glosa|glos]] do [[Kodeks Justyniana|Kodeksu Justyniana]]. Dzieło to nazywano ''Glossa ordinaria'' ([[1228]]) lub ''magistralis'' – ''Wielka Glosa'' czy ''Glossa Accursiana''.
+Istnieje legenda, według której Francesco Accorso w trakcie swych prac glosatorskich usłyszał o podobnej inicjatywie innego prawnika bolońskiego, [[Odofred]]a. Upozorował więc niedyspozycję, przerwał uniwersytecką działalność i odizolował się do czasu, aż w największym pośpiechu nie dokończył dzieła.
-''Glossa ordinaria'' zyskała tak wielki autorytet, że Accorso został rychło obwołany największym glosatorem i bożyszczem jurystów; jednak następne pokolenia zwracały mniej uwagi jego zasługom. Ostatecznie szesnastowieczni humaniści, m.in. [[François Rabelais|Rabelais]] w [[Gargantua i Pantagruel|Gargantui i Pantagruelu]] krytycznie polemizowali z glosami Accorso.
+W drugiej połowie [[XIII wiek]]u, ''Glossa ordinaria'' stała się wstępem do każdej egzegezy ''Corpus Iuris Civilis'' i w niektórych [[jurysdykcja]]ch zyskała moc prawną. ''"Znaczenie ''Glossa ordinaria'' polega na gruntownym omówieniu [[prawo cywilne|prawa cywilnego]], w którym Accorso nie tylko wypunktował problematyczne zagadnienia, lecz także – w odróżnieniu od poprzedników – zaproponował dla nich rozwiązania''<ref>Weimar Peter, ''"Accursius"'', W: Michael Stolleis, ''Juristen: ein biographisches Lexikon; von der Antike bis zum 20. Jahrhundert'', wyd. Beck, Monachium 2001, s. 18. (ISBN 3406 45957 9).</ref>.
-Poza działalnością glosatorską, Accorso był zaangażowany w doradztwo prawne.
+Najnowsze badania dowodzą, że Francesco Accorso w swoim dziele opracował blisko 100 tysięcy glos. Najlepsze wydanie ''Glossa ordinaria'' w opracowaniu [[Denis Godefroy|Denisa Godefroy]] ([[1540]] – [[1621]]), opublikowane w [[Lyon]]ie w [[1589]] roku, składało się aż z sześciu tomów.
-''Glossa ordinaria'' Accursiusa zdobyła uznanie w sądownictwie, czego wyrazem było związane z jego dziełem powiedzenie: "Quidquid non agnoscit Glossa, non agnoscit curia", ("Czego nie zna glosa, tego nie zna sąd").
+''Glossa ordinaria'' zyskała tak wielki autorytet, że Accorso został rychło obwołany największym glosatorem i bożyszczem jurystów; jednak następne pokolenia zwracały mniej uwagi na jego zasługi. Ostatecznie szesnastowieczni humaniści, m.in. [[François Rabelais|Rabelais]] w [[Gargantua i Pantagruel|Gargantui i Pantagruelu]], krytycznie polemizowali z glosami Accorsa.
-Zmarł w Bolonii około [[1260]].
+Zdobyła uznanie także w sądownictwie, czego wyrazem było związane z jego dziełem powiedzenie: ''"Quidquid non agnoscit Glossa, non agnoscit curia"'', (''"Czego nie zna glosa, tego nie zna sąd"'').
-Był dwukrotnie żonaty. Z pierwszego małżeństwa miał syna Francesca, z drugiego Cervotta, Guglielma i Corsina<ref>''Medieval Italy: An Encyclopedia'', t. 1, red. [[Christopher Kleinhenz]], New York 2004, s. 2.</ref>. Francesco, Cervott i Guilelmo także byli jurystami.
 {{Przypisy}}