Beskid (Tatry): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
+ roślina, drobne redakcyjne |
uzupełnienie |
||
Linia 17: | Linia 17: | ||
'''Beskid''' (2012 m [[n.p.m.]]) – ostatni w kierunku wschodnim szczyt [[Tatry Zachodnie|Tatr Zachodnich]], położony pomiędzy [[Sucha Przełęcz|Suchą Przełęczą]] (1950 m) a przełęczą [[Liliowe (Tatry)|Liliowe]] (1952 m). Znajduje się w [[grań główna Tatr|grani głównej Tatr]], którą biegnie tu granica słowacko-polska. Po polskiej stronie zbocza Beskidu opadają do [[Dolina Gąsienicowa|Doliny Gąsienicowej]], po słowackiej do [[Dolina Cicha Liptowska|Doliny Cichej]]. Jest to niewybitny szczyt, zbudowany z różowych granitów ([[granodioryt]]ów), które położone są na [[skały osadowe|skałach osadowych]]. Należy do tzw. [[wyspa krystaliczna Goryczkowej|wyspy krystalicznej Goryczkowej]] – grupy kilku szczytów zbudowanych z granitu, a położonych na podkładzie wapiennym. Od słowackiej strony zbocza Beskidu są wybitnie kamieniste i strome, od polskiej strony są bardziej łagodne. |
'''Beskid''' (2012 m [[n.p.m.]]) – ostatni w kierunku wschodnim szczyt [[Tatry Zachodnie|Tatr Zachodnich]], położony pomiędzy [[Sucha Przełęcz|Suchą Przełęczą]] (1950 m) a przełęczą [[Liliowe (Tatry)|Liliowe]] (1952 m). Znajduje się w [[grań główna Tatr|grani głównej Tatr]], którą biegnie tu granica słowacko-polska. Po polskiej stronie zbocza Beskidu opadają do [[Dolina Gąsienicowa|Doliny Gąsienicowej]], po słowackiej do [[Dolina Cicha Liptowska|Doliny Cichej]]. Jest to niewybitny szczyt, zbudowany z różowych granitów ([[granodioryt]]ów), które położone są na [[skały osadowe|skałach osadowych]]. Należy do tzw. [[wyspa krystaliczna Goryczkowej|wyspy krystalicznej Goryczkowej]] – grupy kilku szczytów zbudowanych z granitu, a położonych na podkładzie wapiennym. Od słowackiej strony zbocza Beskidu są wybitnie kamieniste i strome, od polskiej strony są bardziej łagodne. |
||
Z uwagi na swoje położenie jest łatwo osiągalny z [[Kasprowy Wierch|Kasprowego Wierchu]]. Jest też bardzo często odwiedzany. Leży bowiem na popularnym graniowym szlaku turystycznym, często też wchodzą na niego turyści przyjeżdżający kolejką na Kasprowy Wierch i odbywający krótki spacer granią w kierunku przełęczy Liliowe. Wskutek masowego ruchu turystycznego ścieżka turystyczna rozdeptana jest w szeroki trakt, a roślinność znacznie zniszczona. Z rzadkich w Polsce roślin występuje tutaj m.in. [[babka górska]]<ref name=K>{{Cytuj książkę |imię=Zbigniew |nazwisko=Mirek |imię2=Halina |nazwisko2=Piękoś-Mirkowa |tytuł=Czerwona księga Karpat Polskich |wydawca=Instytut Botaniki PAN |miejsce=Kraków |data=2008 |isbn =978-83-89648-71-6}}</ref>. |
Z uwagi na swoje położenie jest łatwo osiągalny z [[Kasprowy Wierch|Kasprowego Wierchu]]. Jest też bardzo często odwiedzany. Leży bowiem na popularnym graniowym szlaku turystycznym, często też wchodzą na niego turyści przyjeżdżający kolejką na Kasprowy Wierch i odbywający krótki spacer granią w kierunku przełęczy Liliowe. Wskutek masowego ruchu turystycznego ścieżka turystyczna rozdeptana jest w szeroki trakt, a roślinność znacznie zniszczona. Z rzadkich w Polsce roślin występuje tutaj m.in. [[babka górska]] (stanowisko potwierdzone w 2001), w XIX w. notowano występowanie [[zaraza macierzankowa|zarazy macierzankowej]])<ref name=K>{{Cytuj książkę |imię=Zbigniew |nazwisko=Mirek |imię2=Halina |nazwisko2=Piękoś-Mirkowa |tytuł=Czerwona księga Karpat Polskich |wydawca=Instytut Botaniki PAN |miejsce=Kraków |data=2008 |isbn =978-83-89648-71-6}}</ref>. |
||
==== Szlaki turystyczne ==== |
==== Szlaki turystyczne ==== |
Wersja z 16:37, 29 lis 2010
Wierzchołek Beskidu – widok z przełęczy Liliowe | |
Państwo | |
---|---|
Położenie |
{{{położenie}}} |
Pasmo | |
Wysokość |
2012 m n.p.m. |
Wybitność |
60 m |
Położenie na mapie brak Brak mapy: POL Tatry Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie świata Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|} |
Beskid (2012 m n.p.m.) – ostatni w kierunku wschodnim szczyt Tatr Zachodnich, położony pomiędzy Suchą Przełęczą (1950 m) a przełęczą Liliowe (1952 m). Znajduje się w grani głównej Tatr, którą biegnie tu granica słowacko-polska. Po polskiej stronie zbocza Beskidu opadają do Doliny Gąsienicowej, po słowackiej do Doliny Cichej. Jest to niewybitny szczyt, zbudowany z różowych granitów (granodiorytów), które położone są na skałach osadowych. Należy do tzw. wyspy krystalicznej Goryczkowej – grupy kilku szczytów zbudowanych z granitu, a położonych na podkładzie wapiennym. Od słowackiej strony zbocza Beskidu są wybitnie kamieniste i strome, od polskiej strony są bardziej łagodne.
Z uwagi na swoje położenie jest łatwo osiągalny z Kasprowego Wierchu. Jest też bardzo często odwiedzany. Leży bowiem na popularnym graniowym szlaku turystycznym, często też wchodzą na niego turyści przyjeżdżający kolejką na Kasprowy Wierch i odbywający krótki spacer granią w kierunku przełęczy Liliowe. Wskutek masowego ruchu turystycznego ścieżka turystyczna rozdeptana jest w szeroki trakt, a roślinność znacznie zniszczona. Z rzadkich w Polsce roślin występuje tutaj m.in. babka górska (stanowisko potwierdzone w 2001), w XIX w. notowano występowanie zarazy macierzankowej)[1].
Szlaki turystyczne
- – czerwony szlak turystyczny z Doliny Kościeliskiej przez Czerwone Wierchy i dalej główną granią Tatr przez Kasprowy Wierch, Liliowe oraz Świnicką Przełęcz na szczyt Świnicy, a następnie w kierunku Orlej Perci. Bardzo atrakcyjny widokowo. Czas przejścia z Kasprowego Wierchu na Świnicę: 1:40 h, ↓ 1:20 h
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.
<ref>
o nazwie „stopień”, zdefiniowany w <references>
, nie był użyty wcześniej w treści.Bibliografia
- Władysław Szafer: Tatrzański Park Narodowy. Zakład Ochrony Przyrody PAN, 1962.
- Józef Nyka: Tatry polskie. Przewodnik. Wyd. XIII. Latchorzew: Wyd. Trawers, 2003. ISBN 83-915859-1-3.
- Tatry Zachodnie. Mapa turystyczna 1:20 000. Warszawa: Polskie Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 2005/06. ISBN 83-7329-645-X.