Chöömej: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 12:24, 11 sty 2011

Xöömej (tuw: Хөөмей, mong.: хөөмий, chiń. uproszczony: 呼麦, chiń. tradycyjny: 呼麥), zapisywany również jako xoomii, khoomei, khöömei lub höömey – rodzaj śpiewu gardłowego spotykanego w tuwińskiej i mongolskiej muzyce ludowej.

Ta technika wokalna pozwala na jednoczesne wydobywanie z gardła kilku niezależnych od siebie dźwięków, od niskich, przypominających dźwięk didgeridoo (styl kargyraa), aż po wysokie poświsty (styl sygyt), przywodzące na myśl japoński, buddyjski flet shakuhachi. Najwybitniejsi wykonawcy potrafią emitować nawet do 6 niezależnych dźwięków w różnych tonacjach. Inna nazwa tej techniki to "śpiew alikwotowy".

Słowa tego używa się zarówno na określenie jednego ze stylów tuwińskiego gardłowego śpiewu, jak i szerzej na wszystkie jego rodzaje. Muzyka ta zainspirowana jest życiem na stepach i słowa piosenek często opowiadają o koniach. Tuwiński śpiew zainspirował muzykę wielu innych kultur – w starożytności zaadaptowali go tybetańscy mnisi, zaś współcześnie robią to amerykańscy muzycy new age'owi.

Wśród współczesnych, tuwińskich wykonawców posługujących się techniką xöömej można wymienić m.in.:

Gienadija Czamzyryna, znanego jako Gendos
Sainkho Namtchylak
Shu-De
Huun-Huur-Tu
Yat-Kha (łączącego tradycyjne techniki z psychodelicznym punk rokiem)
Bugotak
Chirgilchin
Kongar-Ool Ondar
Oleg Kuular
Mongoun-Ool Ondar
Alash

Linki zewnętrzne

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 '''Xöömej''' ([[język tuwiński|tuw]]: '''Хөөмей''', [[język mongolski|mong.]]: '''хөөмий''', [[język chiński|chiń. uproszczony]]: 呼麦, [[język chiński|chiń. tradycyjny]]: 呼麥), zapisywany również jako '''xoomii''', '''khoomei''', '''khöömei''' lub '''höömey''' – rodzaj [[Śpiew alikwotowy|śpiewu gardłowego]] spotykanego w [[tuwa|tuwińskiej]] i [[Mongolia|mongolskiej]] [[muzyka ludowa|muzyce ludowej]].
-Ta technika wokalna pozwala na jednoczesne wydobywanie z gardła kilku niezależnych od siebie dźwięków, od niskich, przypominających dźwięk [[didgeridoo]] (styl ''kargyraa''), aż po wysokie poświsty (styl ''sygyt''), przywodzące na myśl [[Japonia|japoński]], [[Buddyzm|buddyjski]] flet shakuhachi. Najwybitniejsi wykonawcy potrafią emitować nawet do 6 niezależnych dźwięków w różnych tonacjach.
+Ta technika wokalna pozwala na jednoczesne wydobywanie z gardła kilku niezależnych od siebie dźwięków, od niskich, przypominających dźwięk [[didgeridoo]] (styl ''kargyraa''), aż po wysokie poświsty (styl ''sygyt''), przywodzące na myśl [[Japonia|japoński]], [[Buddyzm|buddyjski]] flet shakuhachi. Najwybitniejsi wykonawcy potrafią emitować nawet do 6 niezależnych dźwięków w różnych tonacjach. Inna nazwa tej techniki to "śpiew alikwotowy".
 Słowa tego używa się zarówno na określenie jednego ze stylów tuwińskiego gardłowego śpiewu, jak i szerzej na wszystkie jego rodzaje. Muzyka ta zainspirowana jest życiem na stepach i słowa piosenek często opowiadają o koniach. Tuwiński śpiew zainspirował muzykę wielu innych kultur – w starożytności zaadaptowali go [[Tybet (region)|tybetańscy]] mnisi, zaś współcześnie robią to amerykańscy muzycy [[new age (muzyka)|new age'owi]].