Wyspy Lojalności: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Stanqo (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
aktualne dane
Linia 59: Linia 59:


== Demografia ==
== Demografia ==
Prowincję zamieszkują następujące grupy etniczne<ref>Dane pochodzą z 1996 roku (późniejsze spisy ludności nie zawierały pytania o pochodzenie etniczne), mogą więc różnić się od stanu obecnego.</ref>:
Prowincję zamieszkują następujące grupy etniczne (2009)<ref>[http://www.isee.nc/population/population.html]</ref>:
* [[Melanezyjczycy]] 97,1%,
* [[Kanakowie]] - 96,62%,
* [[Europejczycy]] 2%,
* [[Europejczycy]] - 1,96%,
* [[Polinezyjczycy]] 0,2%,
* [[Wallis i Futuna|Wallisyjczycy]] - 0,14%,
* inni 0,7%.
* [[Tahitańczycy]] - 0,08%,
* [[Ni-Vanuatu]] - 0,07%,
* [[Azjaci]] - 0,04%,
* [[Indonezja|Indonezyjczycy]] - 0,04%,
* [[Wietnamczycy]] - 0,01%,
* inni - 0,10%,
* pochodzenie mieszane - 0,93%.


== Źródła ==
== Źródła ==

Wersja z 19:42, 25 lut 2011

Wyspy Lojalności
Province des îles Loyauté
ilustracja
Flaga
[[Flaga {{{dopełniacz nazwy}}}|Flaga]]
Państwo

 Francja

Terytorium zamorskie

 Nowa Kaledonia

Zarządzający

Néko Hnepeune

Powierzchnia

1 980,9

Populacja
• liczba ludności


18 297
(2014)

Położenie na mapie Nowej Kaledonii
Mapa konturowa Nowej Kaledonii, po prawej znajduje się punkt z opisem „Wyspy Lojalności”
20°59′46″S 167°16′20″E/-20,996111 167,272222
Strona internetowa
Mapa podziału administracyjnego Nowej Kaledonii
Wyspy Lojalności
31. Ouvéa
32. Lifou
33. Maré

Wyspy Lojalności (fr. Îles Loyauté) – grupa wysp stanowiących jedną z trzech prowincji Nowej Kaledonii. Leżą na Oceanie Spokojnym w odległości 100 do 150 km na północny wschód od wybrzeża Nowej Kaledonii.

Wyspy zostały odkryte w 1792 przez ekspedycję francuską Antoine'a d'Entrecasteaux. Pierwszym Europejczykiem, który wylądował w 1793 na wyspach był angielski kapitan William Raven, dowódca handlowego statku "Britannia" płynącego z wyspy Norfolk do Batawii (obecnej Dżakarty). Wyspy Lojalności zostały dokładnie zbadane w 1827 przez Jules'a Dumonta d'Urville'a, który sporządził ich pierwszą dokładną mapę w 1840. Pierwszymi osadnikami byli angielscy misjonarze, którzy przybyli na wyspy w 1843. Natomiast pierwszy misjonarz francuski przybył na wyspy wraz z ekspedycją francuską pod dowództwem admirała Febvriera Despointe'a, który 24 września 1853 w imieniu Napoleona III przejął archipelag we władanie Francji.

Archipelag składa się sześciu zamieszkanych wysp:

oraz kilku mniejszych i bezludnych wysp i wysepek. Całkowita powierzchnia archipelagu wynosi 1981 km². Najwyższy szczyt osiąga 138 m n.p.m. i znajduje się na wyspie Maré.

Klimat wysp jest gorący, podzwrotnikowy. Opady deszczu są obfite i wynoszą od 1500 do 2000 mm rocznie, przynoszone przez pasat południowo-zachodni, znacznie większe na nawietrznej stronie wysp. Średnia roczna temperatura wynosi 23 °C do 28 °C.

Głównym ośrodkiem administracyjnym całej prowincji jest miejscowość nad zatoką Baie de Chateaubriand na wyspie Lifou.

Archipelag zamieszkują Melanezyjczycy, Polinezyjczycy oraz mniejszość pochodzenia azjatyckiego i europejskiego. Według spisu ludności z 2004 liczba ludności Wysp Lojalności wyniosła 22080 mieszkańców. Kilka tysięcy rdzennych mieszkańców Wysp Lojalności zamieszkuje stolicę Nowej Kaledonii – Nouméę.

Głównymi uprawami są kawa, palma kokosowa, kukurydza, drzewa owocowe i warzywa, natomiast towarami eksportowanymi m.in. do Francji, Australii są kopra, kawa i bawełna. Z uwagi na niezwykle atrakcyjne położenie wysp, dogodną komunikację (lotniska na Ouvéa, Lifou, Maré) oraz sprzyjający klimat coraz większego znaczenia nabiera turystyka.

Demografia

Prowincję zamieszkują następujące grupy etniczne (2009)[1]:

Źródła