Język mongorski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Luckas-bot (dyskusja | edycje) m [r2.5.2] robot dodaje: fi:Monguorin kieli |
m Dodano kategorię "Języki Chin" za pomocą HotCat |
||
| Linia 34: | Linia 34: | ||
[[Kategoria:Gansu]] |
[[Kategoria:Gansu]] |
||
[[Kategoria:Qinghai]] |
[[Kategoria:Qinghai]] |
||
[[Kategoria:Języki Chin]] |
|||
[[br:Yezhoù mongourek]] |
[[br:Yezhoù mongourek]] |
||
Wersja z 04:35, 22 mar 2011
| Klasyfikacja genetyczna | |||
|---|---|---|---|
|
{{{klasyfikacja}}} | |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 4 poważnie zagrożony↗, 3 zdecydowanie zagrożony↗ | ||
| Ethnologue | 7 wypierany↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | mjg | ||
| IETF | mjg | ||
| Glottolog | tuuu1240 | ||
| Ethnologue | mjg | ||
| Linguist List | mjg | ||
| WALS | mgg | ||
| SIL | MJG | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język mongorski (tu) - język z rodziny mongolskiej, używany przez mniejszość narodową Tu w Chinach w prowincjach Gansu i Qinghai.
Jest najbardziej zbliżony do języków bao'an, dongxiang i mongolskiego. Wyróżnia się dwa główne, słabo wzajemnie zrozumiałe dialekty: Huzhu (na północy, ok. 60 tys. użytkowników) i Minhe (w płd. części terytorium, ok. 30 tys.)[2]. Ethnologue podaje dla Huzhu (inne nazwy: Mongghul, Halchighol, Naringhol) - 50 tys., a dla Minhe (Mangghuer) - 25 tys. użytkowników. Wyróżnia też poddialekty Huzhu: Halchi, Naringhol, Karlong (18 tys. użytkowników) i określa mongorski jako najbardziej zróżnicowany z języków mongolskich[3].
Większość użytkowników jest dwujęzyczna, zazwyczaj posługują się językiem chińskim lub tybetańskim. Większa umiejętność pisania w drugich językach (77%), niż w mongorskim (zaledwie ok. 200 użytkowników; czytać umie ok. 2000); język zapisywany jest alfabetem łacińskim, pismem opartym o pinyin. Ok. 30 tys. Tu całkowicie zarzuciło użycie mongorskiego i używa wyłącznie chińskiego[3].
S. Godziński podaje dla mongorskiego liczbę 204 tys. użytkowników[4].
Mongorski ma szyk SOV (podmiot-dopełnienie-orzeczenie; kolejność rozróżnia podmiot i dopełnienie bliższe), czasowniki mogą mieć 3-4 przyrostki; rodzaje oznaczane przez wyrażenia przyimkowe[3].
- ↑ M. Paul Lewis: Language Family Trees: Altaic, Mongolic, Eastern. [w:] Ethnologue: Languages of the World, Sixteenth edition. [on-line]. SIL International, 2009. s. Dallas, Tex.. [dostęp 2010-04-29]. (ang.).
- ↑ Walter Schearer, Hongkai Sun: Speakers of the Non-Han Languages and Dialects of China. Lewiston: Edwin Mellen Press, 2002. ISBN 0-7734-7306-8.
- ↑ a b c M. Paul Lewis: Tu. A language of China. [w:] Ethnologue: Languages of the World, Sixteenth edition. [on-line]. SIL International, 2009. s. Dallas, Tex.. [dostęp 2010-04-29]. (ang.).
- ↑ Stanisław Godziński: Współczesny język mongolski. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog, 1998, s. 6. ISBN 83-86483-82-2.