19 Armia (ZSRR): Różnice pomiędzy wersjami

[[Plik:{{{znak}}}| 40x40px| link=| alt=]]
19 Armia
19-я Армия
{{{nazwa oryginalna}}}
	{{{motto}}}
	UWAGA: Błąd parametru; {{{kategoria wojska}}}=; Ten parametr może przyjmować jedynie wartości: lądowe; lotnictwo; marynarka; paramilitarny;
	Historia
Państwo	{{{państwo}}}
Sformowanie	czerwiec 1941
Rozformowanie	lipiec 1945
Nazwa wyróżniająca	{{{nazwa wyróżniająca}}}
	Tradycje
Święto	{{{święto}}}
Nadanie sztandaru	{{{nadanie sztandaru}}}
Rodowód	{{{rodowód}}}
	Dowódcy
Pierwszy	{{{dowódca pierwszy}}}
Obecny	{{{dowódca obecny}}}
Ostatni	{{{dowódca ostatni}}}
	Działania zbrojne
	{{{działania zbrojne}}}
	Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Formacja	{{{formacja}}}
Podległość	{{{podległość}}}
Skład	{{{skład}}}
	Odznaczenia
	{{{odznaczenia}}}
	[[commons:{{{commons}}}\|Multimedia w Wikimedia Commons]]
	[{{{www}}} Strona internetowa]

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 15:15, 30 kwi 2011

19 Armia (ros. 19-я Армия) – jedna z radzieckich armii ogólnowojskowych z okresu II wojny światowej

Historia

Pierwsze formowanie

Armia została sformowana w czerwcu 1941 roku w Północnokaukaskim Okręgu Wojskowym. Od dniu 26 czerwca włączona została w skład armii rezerwowych Naczelnego Dowództwa.

W dniu 2 lipca 1942 roku weszła w skład Frontu Zachodniego i skierowana do walk w rejonie Witebska, a następnie wzięła udział w walkach pod Smoleńskiem.

Następnie wzięła udział w walkach obronnych w rejonie Wiaźmi w dniach od 2 do 13 października. W czasie tych walk znalazła się w okrążeniu w rejonie Jelni. W czasie wychodzenia z okrążenia armia poniosła ciężkie starty, m.in. w dniu 14 października został ciężko ranny jej dowódca gen. lejtn. Michaił Łukin i dostał się do niewoli.

Resztki oddziałów armii wyszły na możejską linię obrony. Jednak z powodu dużych strat poniesionych w walkach w dniu 20 października została rozwiązana.

Drugie formowanie

Ponownie została sformowana w rozkazem z dniem 20 listopada 1941 roku z oddziałów znajdujących w dyspozycji Naczelnego Dowództwa, lecz już w dniu 23 listopada została przemianowana w 1 Armię Uderzeniową.

Trzecie formowanie

Po raz trzeci została sformowana w dniu 4 kwietnia 1942 roku rozkazem Naczelnego Dowództwa z dnia 27 marca 1942 roku z wojsk Kandałakszańskiej Operacyjnej Grupy Wojsk na Froncie Karelskim.

Do września 1944 roku broniła kandałakszańskiej linii obronnej. Następnie wzięła udział w natarciu i rozbiciu wojsk w rejonie Alakurtti. Pod koniec września dotarła do granicy z Finlandią i przeszła do obrony.

W dniu 15 listopada 1944 roku została wycofana z linii frontu i przekazana do odwodu Naczelnego Dowództwa Armii Czerwonej. W styczniu 1945 roku została przerzucona w rejon Grodna i Białegostoku, a w dniu 29 stycznia weszła w skład 2 Frontu Białoruskiego. W jego składzie wzięła udział w operacji pomorskiej. W dniu 5 marca 1945 roku dotarła do wybrzeża Bałtyku w rejonie na północ od Koszalina. Następnie bierze udział w walkach na Pomorzu Gdańskim, biorąc udział w zdobyciu Gdyni. Następnie blokowała niemieckie wojska otoczone w rejonie Zat. Gdańskiej.

W maju 1945 roku wzięła udział wspólnie z oddziałami 2 Armii Uderzeniowej w wyzwoleniu wyspy Wolin, zdobyciu Świnoujścia i zajęciu wyspy Uznam. Część sił armii wzięło udział w przyjęciu kapitulacji w dniu 9 maja 1945 roku sił niemieckich na płw. Helskim.

Po zakończeniu wojny w czerwcu 1945 roku armia została rozformowana, a jej wojska weszły w skład Północnej Grupy Wojsk Armii Radzieckiej.

Dowódcy

Pierwsze formowanie

gen. lejtn. Iwan Koniew (1941)
gen. lejtn. Michaił Łukin (1941)^[1]
gen. lejtn. Iwan Bołdin (1941)^[2]

Drugie formowanie

gen. lejtn. Wasilij Kuzniecow (1941)^[3]

Trzecie formowanie

gen. mjr Stiepan Morozow (1942-1943)
gen. mjr/gen. lejtn. Gieorgij Kozłow (1943 – 1945)
gen. lejtn. Władimir Romanowskij (1945)

Skład

9 lipca 1941

25 Korpus Strzelecki
34 Korpus Strzelecki
23 Korpus Zmechanizowany
38 Dywizja Strzelecka

4 kwietnia 1942

104 Dywizja Strzelecka
122 Dywizja Strzelecka
77 Brygada Piechoty Morskiej
4 Brygada Narciarska
2 samodzielny batalion czołgów

9 lutego 1945

40 Korpus Strzelecki Gwardii
132 Korpus Strzelecki
134 Korpus Strzelecki

↑ Dostał się do niewoli niemieckiej w dniu 14 października 1941 roku.
↑ Formalnie dowódca od 20 października do 24 listopada 1941, faktycznie przebywał w tym czasie w szpitalu i nigdy nie przejął dowództwa armii.
↑ Dowódca armii tylko przez trzy dni od 20 do 23 listopada 1941, w związku z przemianowaniem armii w 1 Armię Uderzeniową.

Bibliografia

Szablon:Bibliografia start

Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1975.
Andriej Grieczko: Siły zbrojne państwa radzieckiego. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1975.
Велкая Отечественная война 1941-1945. Moskwa: Политиэдат, 1985.
Bolesław Dolata: Wyzwolenie Polski 1944-1945. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1974.

Szablon:Bibliografia stop

[1] Dostał się do niewoli niemieckiej w dniu 14 października 1941 roku.

[2] Formalnie dowódca od 20 października do 24 listopada 1941, faktycznie przebywał w tym czasie w szpitalu i nigdy nie przejął dowództwa armii.

[3] Dowódca armii tylko przez trzy dni od 20 do 23 listopada 1941, w związku z przemianowaniem armii w 1 Armię Uderzeniową.

[1]

[2]

[3]

@@ Linia 42: / Linia 42: @@
 Po raz trzeci została sformowana w dniu 4 kwietnia 1942 roku rozkazem Naczelnego Dowództwa z dnia 27 marca 1942 roku z wojsk Kandałakszańskiej Operacyjnej Grupy Wojsk na [[Front Karelski|Froncie Karelskim]].
-Do września 1944 roku broniła kandałakszańskiej linii obronnej. Następnie wzięła udział w natarciu i rozbiciu wojsk w rejonie [[Alakurtti]. Pod koniec września dotarła do granicy z [[Finlandia|Finlandią]] i przeszła do obrony.
+Do września 1944 roku broniła kandałakszańskiej linii obronnej. Następnie wzięła udział w natarciu i rozbiciu wojsk w rejonie [[Alakurtti]]. Pod koniec września dotarła do granicy z [[Finlandia|Finlandią]] i przeszła do obrony.
 W dniu 15 listopada 1944 roku została wycofana z linii frontu i przekazana do odwodu Naczelnego Dowództwa Armii Czerwonej. W styczniu 1945 roku została przerzucona w rejon [[Grodno|Grodna]] i [[Białystok|Białegostoku]], a w dniu 29 stycznia weszła w skład [[2 Front Białoruski|2 Frontu Białoruskiego]]. W jego składzie wzięła udział w [[Operacja pomorska|operacji pomorskiej]]. W dniu 5 marca 1945 roku  dotarła do wybrzeża [[Morze Bałtyckie|Bałtyku]] w rejonie na północ od [[Koszalin]]a. Następnie bierze udział w walkach na Pomorzu Gdańskim, biorąc udział w zdobyciu [[Gdynia|Gdyni]]. Następnie blokowała niemieckie wojska otoczone w rejonie [[Zatoka Gdańska|Zat. Gdańskiej]].