Żegota Pauli: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
uzupełn. dot. pamiątek |
drobne uzupełn., drobne redakcyjne |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
'''Żegota Pauli''', właśc. (do 1831 r.) '''Ignacy Pauli''' (ur. [[1 lipca]] [[1814]] [[Nowy Sącz]], zm. [[20 października]] [[1895]], [[Kraków]]) - polski [[historyk]] i [[archeolog]], [[bibliotekarz]] i [[bibliograf]], badacz polskiej i słowiańskiej [[Kultura ludowa|kultury ludowej]], jeden z pierwszych polskich [[etnograf]]ów i [[Krajoznawca|krajoznawców]]. |
'''Żegota Pauli''', właśc. (do 1831 r.) '''Ignacy Pauli''' (ur. [[1 lipca]] [[1814]] [[Nowy Sącz]], zm. [[20 października]] [[1895]], [[Kraków]]) - polski [[historyk]] i [[archeolog]], [[bibliotekarz]] i [[bibliograf]], badacz polskiej i słowiańskiej [[Kultura ludowa|kultury ludowej]], jeden z pierwszych polskich [[etnograf]]ów i [[Krajoznawca|krajoznawców]]. |
||
Od najwcześniejszych lat interesował się wszystkimi tymi dziedzinami wiedzy, które łącznie mieścimy dziś w haśle "[[krajoznawstwo]]". Jeszcze jako uczeń nowosądeckiego gimnazjum odbył swą pierwszą podróż po Galicji (m. in. w [[Pieniny]]), której opis ogłosił później pt. ''Wyimki z podróży po Galicyi w r. 1831''. Zawarł w nim m. in. szereg danych historycznych, opisy strojów i zwyczajów górali pienińskich oraz podania ludowe (w tym o [[Święta Kinga|św. Kindze]]). W latach 1835/36 był więziony za kontakty z patriotyczną spiskową organizacją młodzieży lwowskiej. Od 1843 r. brał czynny udział w życiu literackim i politycznym [[Lwów|Lwowa]]. Pracował jako bibliotekarz i konserwator archiwum [[Potoccy|Potockich]] w Krakowie, a następnie |
Od najwcześniejszych lat interesował się wszystkimi tymi dziedzinami wiedzy, które łącznie mieścimy dziś w haśle "[[krajoznawstwo]]". Jeszcze jako uczeń nowosądeckiego gimnazjum odbył swą pierwszą podróż po Galicji (m. in. w [[Pieniny]]), której opis ogłosił później pt. ''Wyimki z podróży po Galicyi w r. 1831''. Zawarł w nim m. in. szereg danych historycznych, opisy strojów i zwyczajów górali pienińskich oraz podania ludowe (w tym o [[Święta Kinga|św. Kindze]]). W latach 1835/36 był więziony za kontakty z patriotyczną spiskową organizacją młodzieży lwowskiej. W latach 1840-42 podróżował po Beskidach, docierając do [[Żywiec|Żywca]]. Od 1843 r. brał czynny udział w życiu literackim i politycznym [[Lwów|Lwowa]]. W 1854 r. odbył większą podróż w [[Tatry]] i na [[Spisz]]. Pracował jako bibliotekarz i konserwator archiwum [[Potoccy|Potockich]] w Krakowie, a następnie (od 1872 r.) w [[Biblioteka Jagiellońska|Bibliotece Jagiellońskiej]]. Poza wydanymi pozycjami pozostawił liczne materiały rękopiśmienne, m.in. tekę materiałów dotyczących Tatr i [[Podhale|Podhala]] (przechowywane w [[Biblioteka Jagiellońska|Bibliotece Jagiellońskiej]]). |
||
W 1896 r. Pauli został uczczony w Krakowie tablicą pamiątkową na murze klasztoru bonifratrów, gdzie przez szereg lat mieszkał i gdzie zmarł. Płyta nagrobna Pauliego znajduje się na krakowskim [[Cmentarz Rakowicki|Cmentarzu Rakowickim]]. Upamiętnia go również epitafium w kościele św. Anny w Krakowie. |
W 1896 r. Pauli został uczczony w Krakowie tablicą pamiątkową na murze klasztoru bonifratrów, gdzie przez szereg lat mieszkał i gdzie zmarł. Płyta nagrobna Pauliego znajduje się na krakowskim [[Cmentarz Rakowicki|Cmentarzu Rakowickim]]. Upamiętnia go również epitafium w kościele św. Anny w Krakowie. |
||
Wersja z 12:37, 3 maj 2011
Żegota Pauli, właśc. (do 1831 r.) Ignacy Pauli (ur. 1 lipca 1814 Nowy Sącz, zm. 20 października 1895, Kraków) - polski historyk i archeolog, bibliotekarz i bibliograf, badacz polskiej i słowiańskiej kultury ludowej, jeden z pierwszych polskich etnografów i krajoznawców.
Od najwcześniejszych lat interesował się wszystkimi tymi dziedzinami wiedzy, które łącznie mieścimy dziś w haśle "krajoznawstwo". Jeszcze jako uczeń nowosądeckiego gimnazjum odbył swą pierwszą podróż po Galicji (m. in. w Pieniny), której opis ogłosił później pt. Wyimki z podróży po Galicyi w r. 1831. Zawarł w nim m. in. szereg danych historycznych, opisy strojów i zwyczajów górali pienińskich oraz podania ludowe (w tym o św. Kindze). W latach 1835/36 był więziony za kontakty z patriotyczną spiskową organizacją młodzieży lwowskiej. W latach 1840-42 podróżował po Beskidach, docierając do Żywca. Od 1843 r. brał czynny udział w życiu literackim i politycznym Lwowa. W 1854 r. odbył większą podróż w Tatry i na Spisz. Pracował jako bibliotekarz i konserwator archiwum Potockich w Krakowie, a następnie (od 1872 r.) w Bibliotece Jagiellońskiej. Poza wydanymi pozycjami pozostawił liczne materiały rękopiśmienne, m.in. tekę materiałów dotyczących Tatr i Podhala (przechowywane w Bibliotece Jagiellońskiej).
W 1896 r. Pauli został uczczony w Krakowie tablicą pamiątkową na murze klasztoru bonifratrów, gdzie przez szereg lat mieszkał i gdzie zmarł. Płyta nagrobna Pauliego znajduje się na krakowskim Cmentarzu Rakowickim. Upamiętnia go również epitafium w kościele św. Anny w Krakowie.
Publikacje
- Wyimki z podróży po Galicyi w r. 1831 ("Rozmaitości" nr 47-52/1835)
- Pieśni ludu polskiego w Galicji (1838)
- Pieśni ludu ruskiego w Galicji (t. 1-2, Lwów 1839-40)
- Pamiątki do życia i sprawy Samuela i Krzysztofa Zborowskich, Lwów 1846
- Pamiętniki o wyprawie chocimskiej r. 1621, Kraków 1853
- Spór o Morskie Oko (Kraków 1891, odbitka z "Czasu")
Źródła
- Encyklopedia powszechna PWN, t. 5. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1974.
- Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka Encyklopedia Tatrzańska. Poronin: Wyd. Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.