Sielawa europejska: Różnice pomiędzy wersjami

Sielawa
	{{{nazwa łacińska}}}
	(Linnaeus, 1758)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	kostnoszkieletowe
Podgromada	promieniopłetwe
Rząd	łososiokształtne
Rodzina	łososiowate
Rodzaj	Coregonus
Gatunek	sielawa
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja nieprzejrzana]

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 18:23, 4 maj 2011

Sielawa (Coregonus albula) – gatunek ryby z rodziny łososiowatych.

Występowanie

Zamieszkuje głównie jeziora w zlewisku Morza Bałtyckiego oraz w dorzeczu górnej Wołgi, w Anglii, Szkocji i jeziorze Waginer w Bawarii. W Polsce częsta w czystych i chłodnych jeziorach. W Zatoce Fińskiej tworzy formę półwędrowną. Lubi głębokie i czyste jeziora o twardym dnie. Jest bardzo wrażliwa na zawartość tlenu w wodzie i przemieszcza się w zależności od stopnia jej natlenienia.

Opis

Ciało bocznie spłaszczone, oczy duże, otwór gębowy stosunkowo mały. Na pierwszym łuku skrzelowym od 36 do 52 wyrostków filtracyjnych. Grzbiet od brązowego przez ciemnoszary do niebieskawego, boki srebrzyste. Osiąga długość przeciętnie około 30 cm, maksymalnie 45 cm. Masa ciała maksymalnie ok. 1 kg. Prowadzi ławicowy tryb życia. Ciało sielaw żyjących w jeziorach ubogich w pokarm jest smuklejsze w porównaniu z osobnikami żyjącymi w wodach obfitujących w pokarm.

Odżywianie

W ciągu dnia przebywa w ławicach w wodach pelagialnych, na głębokości 20–30 m, a o zmierzchu żeruje bliżej powierzchni. Żywi się planktonem. Sielawa żeruje przez cały rok wyszukując chmary planktonu skorupiakowego.

Rozród

Dojrzałość płciową osiąga w 2–3 roku życia. Tarło odbywa od listopada do grudnia. Samica składa od 2–20 tys. jajeczek. Narybek przebywa w powierzchniowych warstwach wody. Samica przystępuje do tarła począwszy od trzeciego roku życia.

Znaczenie gospodarcze

Białe mięso sielawy jest smaczne i wysoko cenione. Poławiana gospodarczo, może być przetwarzana świeża, wędzona i konserwowana.

Wymiar ochronny	18 cm
Okres ochronny	15 X – 31 XII

↑ {{{nazwa łacińska}}}, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ {{{nazwa łacińska}}}, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

Błąd w przypisach: Znacznik <ref> o nazwie „stopień”, zdefiniowany w <references>, nie był użyty wcześniej w treści.

BŁĄD PRZYPISÓW

Bibliografia

Włodzimierz Załachowski: Ryby. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1997. ISBN 83-01-12286-2.
Maria Brylińska: Ryby słodkowodne Polski : praca zbiorowa. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000. ISBN 83-01-13100-4.
Władysław Strojny: Nasze zwierzęta. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1981. ISBN 83-09-00045-6.

Zobacz też

ryby Polski

[itis-1] {{{nazwa łacińska}}}, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[iucn-2] {{{nazwa łacińska}}}, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[1]

[2]

@@ Linia 22: / Linia 22: @@
 ==== Występowanie ====
 Zamieszkuje głównie jeziora w [[Zlewisko|zlewisku]] [[Morze Bałtyckie|Morza Bałtyckiego]] oraz w dorzeczu górnej [[Wołga|Wołgi]], w [[Anglia|Anglii]], [[Szkocja|Szkocji]] i jeziorze [[jezioro Waginer|Waginer]] w [[Bawaria|Bawarii]]. W [[Polska|Polsce]] częsta w czystych i chłodnych jeziorach. W [[Zatoka Fińska|Zatoce Fińskiej]] tworzy formę półwędrowną. Lubi głębokie i czyste jeziora o twardym dnie. Jest bardzo wrażliwa na zawartość tlenu w wodzie i przemieszcza się w zależności od stopnia jej natlenienia.
-Ma grubą głowę.
 ==== Opis ====
@@ Linia 31: / Linia 29: @@
 ==== Odżywianie ====
 [[Plik:Muikku2.jpg|240px|right|thumb|Sielawa]]
+W ciągu dnia przebywa w [[Ławica ryb|ławicach]] w wodach [[pelagial]]nych, na głębokości 20–30 m, a o zmierzchu żeruje bliżej powierzchni. Żywi się [[plankton]]em. Sielawa żeruje przez cały rok wyszukując chmary planktonu skorupiakowego.
-Je dużo bułek, 8 sztuk dziennie
 ==== Rozród ====