Childeryk I: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
odsyłacz do hasło |
córki Chilperyka |
||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
Po wstąpieniu na tron został wygnany przez swoich poddanych i uszedł do Turyngii, gdzie przebywał przez 8 lat, kiedy wezwany przez Franków ponownie objął ich tron. |
Po wstąpieniu na tron został wygnany przez swoich poddanych i uszedł do Turyngii, gdzie przebywał przez 8 lat, kiedy wezwany przez Franków ponownie objął ich tron. |
||
Około roku [[463]] pod [[Orlean]]em udało mu się wraz z wojskami rzymskimi [[Aegidiusz|Egidiusza]] pokonać [[Wizygoci|Wizygotów]], którzy chcieli zająć terytoria nad [[Loara|Loarą]]. Z Turyngii, jak głosi legenda, przybyła do Childeryka [[Basina]], siostra króla Turyngów, u którego znalazł schronienie na wygnaniu. [[Basina]] miała opuścić swego męża dla męstwa Childeryka. Childeryk poślubił księżniczkę [[Basina|Basinę]], z którą miał syna [[Chlodwig I|Chlodwiga]]. Kilka lat później, jako sojusznik [[Cesarstwo rzymskie|cesarstwa rzymskiego]] zdobył [[Angers]] pokonując [[Sasi|Sasów]]<ref>Praca zbiorowa ''Historia powszechna Tom 7 Od upadku cesarstwa rzymskiego do ekspansji islamu. Karol Wielki'', Mediaset Group SA, 2007, ss. 70, ISBN 978-84-9819-814-0.</ref>. |
Około roku [[463]] pod [[Orlean]]em udało mu się wraz z wojskami rzymskimi [[Aegidiusz|Egidiusza]] pokonać [[Wizygoci|Wizygotów]], którzy chcieli zająć terytoria nad [[Loara|Loarą]]. Z Turyngii, jak głosi legenda, przybyła do Childeryka [[Basina]], siostra króla Turyngów, u którego znalazł schronienie na wygnaniu. [[Basina]] miała opuścić swego męża dla męstwa Childeryka. Childeryk poślubił księżniczkę [[Basina|Basinę]], z którą miał syna [[Chlodwig I|Chlodwiga]] oraz córki Lantilde, Albofledis i Audofledis prawdopodobnie żonę [[Teodoryk Wielki|Teodoryka Wielkiego]] króla [[Ostrogoci|Ostrogotów]]. Kilka lat później, jako sojusznik [[Cesarstwo rzymskie|cesarstwa rzymskiego]] zdobył [[Angers]] pokonując [[Sasi|Sasów]]<ref>Praca zbiorowa ''Historia powszechna Tom 7 Od upadku cesarstwa rzymskiego do ekspansji islamu. Karol Wielki'', Mediaset Group SA, 2007, ss. 70, ISBN 978-84-9819-814-0.</ref>. |
||
W [[1653]] w [[Tournai]] na cmentarzu przy kościele [[św. Brykcjusz]]a odkryto grób Childeryka, którego pochowano jako [[Pogaństwo|poganina]] z bardzo bogatym wyposażeniem i w otoczeniu jam z pochówkami końskimi. Prawdopodobnie komora grobowa była pierwotnie nakryta [[kurhan]]em<ref>Magdalena Maczyńska, Wędrówki Ludów. Historia niespokojnej epoki IV i V wieku, Wydawnictwo Naukowe PAN, 1996, ss. 181, ISBN 83-01-12120-3.</ref>. |
W [[1653]] w [[Tournai]] na cmentarzu przy kościele [[św. Brykcjusz]]a odkryto grób Childeryka, którego pochowano jako [[Pogaństwo|poganina]] z bardzo bogatym wyposażeniem i w otoczeniu jam z pochówkami końskimi. Prawdopodobnie komora grobowa była pierwotnie nakryta [[kurhan]]em<ref>Magdalena Maczyńska, Wędrówki Ludów. Historia niespokojnej epoki IV i V wieku, Wydawnictwo Naukowe PAN, 1996, ss. 181, ISBN 83-01-12120-3.</ref>. |
||
Wersja z 21:03, 7 maj 2011
Childeryk I (ur. ok. 437, zm. 26 grudnia 481 lub 482 w Tournai) – król Franków od 457 lub 458 roku, z dynastii Merowingów. Syn króla Meroweusza.
Po wstąpieniu na tron został wygnany przez swoich poddanych i uszedł do Turyngii, gdzie przebywał przez 8 lat, kiedy wezwany przez Franków ponownie objął ich tron.
Około roku 463 pod Orleanem udało mu się wraz z wojskami rzymskimi Egidiusza pokonać Wizygotów, którzy chcieli zająć terytoria nad Loarą. Z Turyngii, jak głosi legenda, przybyła do Childeryka Basina, siostra króla Turyngów, u którego znalazł schronienie na wygnaniu. Basina miała opuścić swego męża dla męstwa Childeryka. Childeryk poślubił księżniczkę Basinę, z którą miał syna Chlodwiga oraz córki Lantilde, Albofledis i Audofledis prawdopodobnie żonę Teodoryka Wielkiego króla Ostrogotów. Kilka lat później, jako sojusznik cesarstwa rzymskiego zdobył Angers pokonując Sasów[1].
W 1653 w Tournai na cmentarzu przy kościele św. Brykcjusza odkryto grób Childeryka, którego pochowano jako poganina z bardzo bogatym wyposażeniem i w otoczeniu jam z pochówkami końskimi. Prawdopodobnie komora grobowa była pierwotnie nakryta kurhanem[2].
- ↑ Praca zbiorowa Historia powszechna Tom 7 Od upadku cesarstwa rzymskiego do ekspansji islamu. Karol Wielki, Mediaset Group SA, 2007, ss. 70, ISBN 978-84-9819-814-0.
- ↑ Magdalena Maczyńska, Wędrówki Ludów. Historia niespokojnej epoki IV i V wieku, Wydawnictwo Naukowe PAN, 1996, ss. 181, ISBN 83-01-12120-3.
<ref> o nazwie „stopień”, zdefiniowany w <references>, nie był użyty wcześniej w treści.