Frank Carlucci: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Luckas-bot (dyskusja | edycje) m r2.7.1) (robot dodaje: nl:Frank Carlucci |
m r2.7.1) (robot dodaje: it:Frank Carlucci |
||
Linia 73: | Linia 73: | ||
[[es:Frank Carlucci]] |
[[es:Frank Carlucci]] |
||
[[fr:Frank Carlucci]] |
[[fr:Frank Carlucci]] |
||
[[it:Frank Carlucci]] |
|||
[[nl:Frank Carlucci]] |
[[nl:Frank Carlucci]] |
||
[[ja:フランク・カールッチ]] |
[[ja:フランク・カールッチ]] |
Wersja z 20:34, 25 maj 2011
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
16. Sekretarz obrony Stanów Zjednoczonych | |
Okres |
od 23 listopada 1987 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
15. Doradca ds. Bezpieczeństwa Narodowego | |
Okres | |
Poprzednik | |
Następca |
Frank Charles Carlucci III (ur. 18 października 1930) – amerykański działacz państwowy, dyplomata i funkcjonariusz wywiadu, który w latach 1987-1989 pełnił funkcję sekretarza obrony w gabinecie prezydenta Ronalda Reagana, a przedtem także doradcy ds. bezpieczeństwa narodowego.
Przed pracą w administracji
Urodził się w Scranton w Pensylwanii. Jego rodzicami byli Frank senior oraz Roxanne Carlucci. Ukończył prestiżowy Uniwersytet Princeton w 1952, gdzie zajmował wspólny pokój w akademiku z Donaldem Rumsfeldem. Następnie kontynuował naukę w Harvard Business School (1954-1955). Ponadto w latach 1952-1954 był oficerem US Navy.
W latach 1956-1969 pracował w departamencie stanu. Ponadto brał udział CIA w misji do Konga w 1961, gdzie, dzięki swej sprawności fizycznej, brał udział w uwolnieniu obywateli amerykańskich z rąk lokalnych gangsterów.
W filmie Lumumba (2002) sugerowano, iż był wtedy, jako funkcjonariusz CIA, zamieszany z zamordowanie byłego premiera Konga, Patrice Lumumby (duży udział amerykańskiego wywiadu w tym wydarzeniu został dowiedziony). Sam Carlucci publicznie temu zaprzeczał, a także uzyskał od sądu zakaz użycia jego nazwiska w filmie w czasie wyświetlania go w USA.
Rodzina
Z pierwszą żoną, Jean Anthony (ślub w 1954, rozwód w 1974) ma trójkę dzieci: córki Karen i Kristin oraz syna Franka IV. Jego drugą i obecną żoną jest Marcia McMillan Myers (od 1976).
W rządzie
We wczesnych latach 70. był protegowanym swego dawnego kolegi Donalda Rumsfelda, który wspierał jego karierę w administracji. W czasie, gdy Caspar Weinberger był sekretarzem zdrowia i edukacji w gabinecie Richarda Nixona, Carlucci pełnił funkcję jego zastępcy.
Następnie piastował godność ambasadora w Portugalii (1974-1977) i zastępcy dyrektora CIA Stansfielda Turnera (w demokratycznej administracji Jimmy'ego Cartera) od 1978 do 1981.
Ponownie był zastępcą Weinbergera, tym razem sekretarza obrony (w latach 1981-1983). Po odejściu Johna Poindextera ze stanowiska doradcy ds. bezpieczeństwa narodowego w wyniku afery Iran-Contras w 1986 zajął jego miejsce. Zaś po odejściu również zamieszanego w aferę Weinbergera, prezydent Reagan mianował go sekretarzem obrony.
Jako szef Pentagonu Carlucci dał się poznać jako zwolennik większego niż poprzednik odprężenia i współpracy z blokiem wschodnim, jaka cechowała ostatnie lata prezydentury Reagana, w przeciwieństwie do poprzednich.
Sekretarzem obrony pozostał do końca kadencji Reagana.
Dalsze życie
Sektor prywatny
W latach 1992-2003 był prezesem Carlyle Group (prezesem emerytowanym do 2005). Jest także związany m.in. z General Dynamics, Westinghouse, Ashland Oil, Neurogen, CB Commercial Real Estate, Nortel, BDM International i Quaker Oats. Prócz tego jest wspólnikiem lub współwłaścicielem wielu innych korporacji.
Organizacje
Jest związany z Project for the New American Century, neokonserwatywnym zapleczem intelektualnym. Ponadto zasiada w zarządzie Middle East Policy Council. Jest też członkiem zarządu RAND Corporation i jednym z prezesów Advisory Board for RAND's Center for Middle East Public Policy.
Jest też członkiem Komisji Trójstronnej.
5 stycznia 2006 brał udział, wraz z pozostałymi byłymi sekretarzami obrony i stanu, w spotkaniu w Białym Domu w celu dyskusji nad polityką zagraniczną administracji George'a W. Busha.