Okręty

{{{nazwa}}}

Autor	Clifford Von Vickler
Wydawca	Milton Bradely Company
Zalecenia wiekowe	+7
Czas przygotowania	kilka minut (statki na kartce papieru)
Czas gry	kilka-kilkanaście minut
Elementy strategii	obecne
Wymagane umiejętności	elementy strategii, znajomość alfabetu, cyfr
Losowość	brak

{{Gra infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | grafika = | commons = | www = | alt grafiki = | złożoność reguł = | nazwa = | liczba graczy = | opis grafiki = | nazwa oryginalna = Nieznane pola: "podpis obrazka", "tytuł gry", "liczba zawodników" oraz "link do obrazka".

Okręty, statki – gra strategiczno-planszowa dla dwóch osób. Wynaleziona przez Clifforda Von Vicklera na początku XX wieku, a opatentowana przez Milton Bradley Company w 1943 roku.

Zasady gry

Gra może się potoczyć na kartce papieru, jak i zarówno specjalnej planszy. Każdy z graczy posiada po dwie plansze o wielkości zazwyczaj 10x10 pól. Kolumny są oznaczone poprzez współrzędne literami od A do J i cyframi 1 do 10. Na jednym z kwadratów gracz zaznacza swoje statki, których położenie będzie odgadywał przeciwnik. Na drugim zaznacza trafione statki przeciwnika i oddane przez siebie strzały. Statki ustawiane są (zazwyczaj) pionowo lub poziomo w prostej linii, w taki sposób aby nie stykały się one ze sobą ani bokami, ani rogami. Okręty są różnej wielkości i zazwyczaj więcej jest jednostek o mniejszej wielkości np. gracze mogą posiadać po dwóch czteromasztowcach o wielkości czterech kratek, trzech trójmasztowcach wielkości czterech kratek, czterech dwumasztowcach o wielkości dwóch kratek i po pięciu jednomasztowcach.

Trafienie okrętu przeciwnika polega na strzale, który jest odgadnięciem położenia jakiegoś statku. Strzały oddawane są naprzemiennie, poprzez podanie współrzędnych pola (np. B5). W przypadku strzału trafionego, gracz kontynuuje strzelanie (czyli swój ruch) aż do momentu chybienia. Zatopienie statku ma miejsce wówczas, gdy gracz odgadnie położenie całego statku. O chybieniu gracz informuje przeciwnika słowem „pudło”, o trafieniu „trafiony ” lub „(trafiony) zatopiony”.

Wygrywa ten, kto pierwszy zatopi wszystkie statki przeciwnika.

Współcześnie istnieją także plansze do gry, ale też wersje komputerowe, w których niepotrzebna jest znajomość alfabetu ani cyfr.

Warianty

Salvo

Interesującym, mało znanym u nas wariantem Wojny morskiej jest angielski wariant gry („salvo”). Praktycznie istnieją dwa różne tego typu odmiany:

• Gracz strzela nie do jednego pola, lecz dowolnie wybranych trzech pól na raz (np. A2, B3, C4). Gracz ostrzelany melduje tylko „pudło”, "jedno trafienie”, „dwa trafienia”, „trzy trafienia” – nie mówiąc jaka jednostka została trafiona i gdzie.Pozostałe reguły nie ulegają zmianie.

• Zamiast trzech trafień gacz w tej odmianie strzela do tylu pól, ile sam posiada statków.

Wojna morska rozbudowana

Gra odbywa się ze zwiększonym kompletem jednostek o innym kształcie na zwiększonej planszy (np. 22 × 14), podzielonej umownie na rejony „morski” i „lądowy”. Niektóre jednostki mogą zostać umieszczone tylko na lądzie, inne tylko na morzu; jeden rodzaj jednostki (samoloty w kształcie litery T) na obu rejonach. Wszystkie jednostki w rozbudowanej wojnie morskiej mogą być umieszczone na polu walki w dowolnym położeniu, także „odwrócone na drugą stronę”. Pozostałe zasady gry nie ulegają zmianie.

Zobacz też

• Mastermind

Linki zewnętrzne

• Zasady gry w Statki (ang.)

Bibliografia

• Gry świata według Lecha i Wojciecha Pijanowskich, str. 456-457.