Cnoty kardynalne: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne techniczne |
m r2.7.1) (robot dodaje zh:枢德 |
||
Linia 53: | Linia 53: | ||
[[sv:Kardinaldygder]] |
[[sv:Kardinaldygder]] |
||
[[th:คุณธรรมพื้นฐานสี่ประการ]] |
[[th:คุณธรรมพื้นฐานสี่ประการ]] |
||
[[zh:枢德]] |
Wersja z 16:19, 19 lip 2011
Cnoty kardynalne (łac. cardo - zawias) – pojęcie w chrześcijaństwie oznaczające cnoty ludzkie (KKK 1810), które odgrywają kluczową rolę i dlatego nazywa się je cnotami "kardynalnymi"; wszystkie inne grupują się wokół nich (KKK 1805).
Wyróżnia się 4 cnoty kardynalne:
Wymienione są one w Mdr 8:5-7
5. Jeśli w życiu bogactwo jest dobrem pożądanym - cóż cenniejszego niż Mądrość, która wszystko sprawia? 6. Jeśli rozwaga jest twórcza - któreż ze stworzeń bardziej twórcze niż Mądrość? 7. I jeśli kto miłuje sprawiedliwość - jej to dziełem są cnoty: uczy bowiem umiarkowania i roztropności, sprawiedliwości i męstwa, od których nie ma dla ludzi nic lepszego w życiu.[1]
Iustitia (Sprawiedliwość) |
Fortitudo (Męstwo) |
Prudentia (Roztropność) |
Temperantia (Umiarkowanie) | |
---|---|---|---|---|
Uznawane przez niektórych za zapożyczone od filozofów starożytnych, przede wszystkim od Platona.
U Platona
Platon wyodrębnił trzy części duszy i każdej przypisał określony rodzaj cnoty: cnotą duszy rozumnej jest mądrość (roztropność) i jej osiąganie oraz podporządkowanie się niższych części rozumowi; duszy popędliwej – męstwo, a duszy pożądliwej – panowanie nad sobą, czyli wstrzemięźliwość (umiarkowanie). Te trzy cnoty podporządkowane były czwartej – sprawiedliwości, która pojawia się wtedy, gdy każda z części duszy we właściwy sposób kieruje się przynależną jej cnotą. Jest to teoria czterech cnót, zwanych niekiedy kardynalnymi.