William Anders: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
HiW-Bot (dyskusja | edycje)
EmausBot (dyskusja | edycje)
m r2.6.4) (Robot poprawił ru:Андерс, Уильям
Linia 110: Linia 110:
[[nds:William Alison Anders]]
[[nds:William Alison Anders]]
[[pt:William Anders]]
[[pt:William Anders]]
[[ru:Андерс, Уильям Элисон]]
[[ru:Андерс, Уильям]]
[[sk:William Alison Anders]]
[[sk:William Alison Anders]]
[[fi:William Anders]]
[[fi:William Anders]]

Wersja z 05:13, 24 gru 2011

William A. Anders

William Alison Anders (ur. 17 października 1933 w Hongkongu), generał – major rezerwy, astronauta amerykański.

Wykształcenie oraz służba wojskowa

Szkołę średnią ukończył w Denver, stan Kolorado. Później rozpoczął studia w Akademii Marynarki Wojennej (United States Naval Academy) w Annapolis, stan Maryland.

  • 1955 – ukończył uczelnię uzyskując licencjat z zakresu nauk ścisłych i wstępuje do sił powietrznych.
  • grudzień 1956 – po zakończeniu szkolenia lotniczego w bazach w Teksasie i Georgii uzyskał kwalifikacje pilota wojskowego.
  • 1957 - 1960 – służył w eskadrze myśliwców przechwytujących (All-Weather Interception Squadrons) Dowództwa Obrony Powietrznej (Air Defense Command) w Kalifornii i Islandii.

Następnie trafił do Laboratorium Broni Sił Powietrznych (Air Force Weapons Laboratory) w bazie lotniczej Kirtland, stan Nowy Meksyk.

  • 1962 – w Instytucie Technologii Sił Powietrznych (Air Force Institute of Technology) w bazie lotniczej Wright-Patterson, stan Ohio, uzyskał tytuł magistra inżynierii nuklearnej.
  • wrzesień 1969 – w stopniu generała-majora opuścił armię i przeszedł do rezerwy.

Na różnych typach samolotów wylatał ponad 6 000 godzin.

Kariera astronauty

W. Anders we wnętrzu samolotu KC-135 w czasie przygotowań w ramach programu Gemini.
  • 18 października 1963 – przyjęty do trzeciej grupy astronautów NASA (NASA 3. Zajmował się m.in. dozymetrią, efektami radiacji i kontrolą parametrów otaczającego środowiska.
  • 1965 - podczas lotu statku Gemini 4 utrzymywał łączność z załogą przebywającą na orbicie (CapCom), identyczną funkcje pełnił w czasie misji Gemini 12 w 1966.
  • 1966 – był w załodze rezerwowej misji Gemini 11. Podczas przygotowań przeszedł trening przygotowujący astronautę do pracy na zewnątrz statku kosmicznego. Brał udział w pracach nad tworzeniem modułu księżycowego. Wykonywał loty testowe na eksperymentalnym aparacie latającym LLTV (Lunar Landing Research Vehicle).
  • listopad 1967 - w charakterze pilota został wyznaczony do załogi statku kosmicznego Apollo 9. W skład załogi wchodzili również: Frank Borman i Michael Collins. Program lotu przewidywał wówczas, że astronauci tak jak i załoga planowanej wówczas misji Apollo 8 (James McDivitt, David Scott, Russell Schweickart) będą na orbicie okołoziemskiej testować moduł księżycowy LM.
  • lato 1968 – okazało się, że moduł LM nie jest jeszcze gotowy do lotu. NASA wyznaczyła wówczas dla misji Apollo 8 nowe zadanie – załogowy lot wokół Księżyca. Jednocześnie zamieniono miejscami załogi podstawowe misji Apollo 8 i Apollo 9 . W załodze Andersa po pewnym czasie zaszła jeszcze zmiana. Mającego problemy zdrowotne Michaela Collinsa zastąpił James Lovell.
  • 2127 grudnia 1968 – uczestniczył w locie statku Apollo 8.
  • 1969 – był dublerem pilota podczas historycznej misji Apollo 11.
  • 1 sierpnia 1969 – William Anders odszedł z NASA.

Loty załogowe

Załoga statku Apollo 8. Od lewej: James Lovell, William Anders i Frank Borman.

Lot statku Apollo 8 miał miejsce w dniach 2127 grudnia 1968 roku. Podczas startu, po raz pierwszy w historii lotów załogowych użyto rakiety nośnej Saturn V, po raz pierwszy też skierowano pojazd kosmiczny z ludźmi na pokładzie w kierunku Księżyca. Misją dowodził Frank Borman a poza Williamem Andersem (pełnił funkcje pilota modułu księżycowego), znalazł się w niej również James Lovell. Apollo 8 na orbicie okołoksiężycowej znalazł się 24 grudnia 1968 roku. Pozostał tam przez ponad 20 godzin wykonując w sumie 10 okrążeń. Astronauci fotografowali powierzchnię Srebrnego Globu. Przeprowadzili też transmisję telewizyjną, podczas której odczytano fragmenty Biblii oraz 27 grudnia 1968 po 6-dniowej misji wodowali pomyślnie na Oceanie Spokojnym.

Po opuszczeniu NASA

  • 1969 - 1973 - po odejściu z NASA i służby wojskowej był sekretarzem wykonawczym Narodowej Rady do Spraw Aeronautyki i Badania Przestrzeni Kosmicznej (National Aeronautics and Space Council).
  • 6 sierpnia 1973 – został mianowany członkiem Komisji ds. Energii Atomowej (Atomic Energy Commission). Został również przedstawicielem USA w mieszanej komisji amerykańsko-radzieckiej ds. wymiany technologii w dziedzinie energii jądrowej.
  • styczeń 1975 – otrzymał nominacje do komisji regulującej działalność w dziedzinie energetyki atomowej (Nuclear Regulatory Commission).
  • 19761977 - był ambasadorem USA w Norwegii.
  • 19761977 – pracował w American Enterprise Institute.
  • wrzesień 1977 – został wiceprezesem Działu Produktów Jądrowych (Nuclear Products Division) firmy General Electric Company w San José, stan Kalifornia.
  • 1979 - odbył kurs zarządzanie na Uniwersytecie Harvarda (Harvard Business School).
  • 19801984 – kierował działem wyposażenia lotniczego w tej samej firmie (Aircraft Equipment Division) w mieście Utica, stan Nowy Jork.
  • 19841986 – pracował jako wiceprezes firmy Textron zajmującej się techniką lotniczą i kosmiczną.
  • 19901994 – pracował w kierownictwie firmy General Dynamic Corporation.

Nagrody i odznaczenia

  • Air Force Distinguished Service Medal,
  • Air Force Commendation Medal,
  • NASA Distinguished Service Medal,
  • National Geographic Society's Hubbard Medal for Exploration,
  • Człowiek Roku 1968 według magazynu Time, wraz z Frankiem Bormanem i Jimem Lovellem.

Wykaz lotów

Loty kosmiczne, w których uczestniczył William A. Anders
Data startu Data lądowania Statek kosmiczny Funkcja Czas trwania
1
21 grudnia 1968
27 grudnia 1968
«Apollo 8»
Drugi pilot (umowny pilot modułu księżycowego) 6 dni 3 godziny i 42 sekundy.
Łączny czas spędzony w kosmosie — 6 dni 3 godziny i 42 sekundy

Zobacz też

Linki zewnętrzne