Polski Grzebień: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Wielka Encyklopedia Tatrzańska → Wielka encyklopedia tatrzańska |
m nazwy wg WET |
||
Linia 4: | Linia 4: | ||
{{commonscat|Poľský hrebeň}} |
{{commonscat|Poľský hrebeň}} |
||
'''Polski Grzebień''' ([[język słowacki|słow.]] ''Poľský hrebeň'') – znana szeroka przełęcz (2200 m [[n.p.m.]]) w [[grań główna Tatr|głównej grani]] [[Tatry|Tatr]], pomiędzy dolinami [[Dolina Białej Wody|Białej Wody]] (''Bielovodská dolina''), dokładniej jej odgałęzieniem [[Dolina Świstowa|Doliną Świstową]] (''Svišťová dolina''), i [[Dolina Wielicka|Wielicką]] (''Velická dolina''). Przez Polski Grzebień poprowadzony jest znakowany szlak turystyczny łączący te doliny oraz umożliwiający wejście z przełęczy na sąsiadujący z nią szczyt [[Mała Wysoka|Małej Wysokiej]] (''Východná Vysoká''). Droga szlaku została ułatwiona m.in. przez założenie od strony północnej zabezpieczeń (1892). |
'''Polski Grzebień''' ([[język słowacki|słow.]] ''Poľský hrebeň'', [[język niemiecki|niem.]] ''Polnischer Kamm'', [[język węgierski|węg.]] ''Lengyel-nyereg'') – znana szeroka przełęcz (2200 m [[n.p.m.]]) w [[grań główna Tatr|głównej grani]] [[Tatry|Tatr]], pomiędzy dolinami [[Dolina Białej Wody|Białej Wody]] (''Bielovodská dolina''), dokładniej jej odgałęzieniem [[Dolina Świstowa|Doliną Świstową]] (''Svišťová dolina''), i [[Dolina Wielicka|Wielicką]] (''Velická dolina''). Przez Polski Grzebień poprowadzony jest znakowany szlak turystyczny łączący te doliny oraz umożliwiający wejście z przełęczy na sąsiadujący z nią szczyt [[Mała Wysoka|Małej Wysokiej]] (''Východná Vysoká''). Droga szlaku została ułatwiona m.in. przez założenie od strony północnej zabezpieczeń (1892). |
||
Okolice przełęczy dość obficie porasta [[kuklik górski]] i rzadki gatunek rośliny tatrzańskiej – [[jaskier lodnikowy]]. |
Okolice przełęczy dość obficie porasta [[kuklik górski]] i rzadki gatunek rośliny tatrzańskiej – [[jaskier lodnikowy]]. |
Wersja z 20:39, 23 sty 2012
Polski Grzebień (słow. Poľský hrebeň, niem. Polnischer Kamm, węg. Lengyel-nyereg) – znana szeroka przełęcz (2200 m n.p.m.) w głównej grani Tatr, pomiędzy dolinami Białej Wody (Bielovodská dolina), dokładniej jej odgałęzieniem Doliną Świstową (Svišťová dolina), i Wielicką (Velická dolina). Przez Polski Grzebień poprowadzony jest znakowany szlak turystyczny łączący te doliny oraz umożliwiający wejście z przełęczy na sąsiadujący z nią szczyt Małej Wysokiej (Východná Vysoká). Droga szlaku została ułatwiona m.in. przez założenie od strony północnej zabezpieczeń (1892).
Okolice przełęczy dość obficie porasta kuklik górski i rzadki gatunek rośliny tatrzańskiej – jaskier lodnikowy.
To szerokie i dość głębokie przejście było znane i używane od dawna przez myśliwych. Nie jest znana data pierwszego przejścia turystycznego latem, chociaż wiadomo, że było używane już w 1840. Pierwsze przejście zimowe: Theodor Wundt, Jakub Horvay 1884.
W XVIII wieku używano nazwy Grzebień w odniesieniu do długiego odcinka grani, później dodano przymiotnik Polski. W połowie XIX wieku została zawężona do przełęczy.
Szlaki turystyczne
Czasy przejścia podane na podstawie mapy[1].
- – zielony szlak z Tatrzańskiej Polanki nad Wielicki Staw i dalej na Polski Grzebień, stąd w dół nad Zmarzły Staw, gdzie spotyka się ze szlakiem niebieskim Łysa Polana – Rohatka.
- Czas przejścia z Tatrzańskiej Polanki nad Wielicki Staw: 1:45 h, ↓ 1:15 h
- Czas przejścia znad stawu na Polski Grzebień: 2 h, ↓ 1:30 h
- Czas przejścia z Polskiego Grzebienia do szlaku niebieskiego: 15 min w obie strony
- – żółty szlak z przełęczy, prowadzący granią główną na Małą Wysoką. Czas przejścia: 1 h, ↓ 35 min
- ↑ Tomasz Nodzyński, Marta Cobel-Tokarska: Tatry Wysokie i Bielskie: polskie i słowackie. Warszawa: ExpressMap, 2007. ISBN 978-83-60120-88-0.
<ref>
o nazwie „stopień”, zdefiniowany w <references>
, nie był użyty wcześniej w treści.Bibliografia
- Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wyd. Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- Józef Nyka: Tatry polskie. Przewodnik. Wyd. XIII. Latchorzew: Wyd. Trawers, 2003. ISBN 83-915859-1-3.