Gieorgij Szpagin: Różnice pomiędzy wersjami

'''Gieorgij Siemionowicz Szpagin''' ([[Język rosyjski|ros.]] ''Георгий Семёнович Шпагин'') (ur. [[29 kwietnia]] [[1897]]<ref>Ciepliński i Woźniak w swojej książce podają datę 17.04.1897</ref> , zm. [[6 lutego]] [[1952]]) — [[Rosjanie|Rosjanin]], [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|radziecki]] konstruktor [[broń strzelecka|broni strzeleckiej]].

Urodził się 29 kwietnia 1897 we wsi Klucznikowo w guberni włodzimierskiej w rodzinie chłopskiej. Po ukończeniu jedynie 3 klas szkoły podstawowej pracował w gospodarstwie rodziców, a następnie jako kierowca. Podczas [[I wojna światowa|I wojny światowej]] w [[1916]] został powołany do wojska i przydzielony do warsztatu [[rusznikarstwo|rusznikarskiego]], gdzie uzyskał specjalność rusznikarza i zapoznał się z konstrukcją broni.

W [[1920]] podjął pracę jako ślusarz w Kowrowskich Zakładach Zbrojeniowych na wydziale konstrukcji [[karabin maszynowy|karabinów maszynowych]], którego kierownikiem był znany konstruktor broni [[Wasilij Diegtiariow|Wasilij Diegtariow]]. Wykazując talent, Szpagin w [[1922]] został asystentem, a następnie współpracownikiem Diegtariowa. Pierwszą jego samodzielną konstrukcją było jarzmo kuliste do mocowania podwójnego czołgowego karabinu maszynowego kaliber 6,5mm Fiodorowa, na podstawie którego opracował następnie kuliste jarzmo dla standardowego czołgowego [[Karabin maszynowy DP|km-u DT]] 7,62mm.

Szpagin następnie opracował ulepszony układ zasilania w amunicję dla [[wielkokalibrowy karabin maszynowy|wielkokalibrowego karabinu maszynowego]] (wkm) DK Diegtariewa kal. 12,7 mm, który był produkowany dotąd w małych seriach z powodu niskiej szybkostrzelności wynikającej z małych [[magazynek|magazynków]] 30-nabojowych. Szpagin wyposażył wkm DK w bębnowy donośnik umożliwiający zasilanie taśmowe. Zmodernizowany wkm został przyjęty do uzbrojenia [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]] w 1939 i skierowany do masowej produkcji pod oznaczeniem [[Karabin maszynowy DSzK|DSzK]] (''Diegtariowa-Szpagina Krupnokalibiernyj'' - Wielkokalibrowy Diegtariowa i Szpagina), stając się drugim co do popularności na świecie systemem wkm-u.

W [[1941]] Szpagin skonstruował swój najsłynniejszy wzór broni - [[pistolet maszynowy]] [[Pistolet maszynowy PPSz|PPSz]] - popularną "pepeszę", produkowany w wielkich ilościach 5,5 miliona sztuk podczas II wojny światowej, stanowiący podstawową broń tej klasy Armii Czerwonej. Za PPSz-41 Szpagin został odznaczony [[order Lenina|orderem Lenina]] i nagrodą stalinowską. Po wojnie Szpagin próbował dalej rozwijać konstrukcję pistoletu maszynowego PPSz-41, tworząc m.in. pistolet maszynowy PPSz-45, ale broń tej klasy nie była już tak potrzebna i nie odniósł dalszych sukcesów.

Oprócz broni strzeleckiej Szpagin skonstruował w 1943 roku [[rakietnicaPistolet sygnałowy|rakietnicę]] oświetlającą OPSz-1 i udany [[pistolet sygnałowy]] [[SPSz]], za który został odznaczony drugim orderem Lenina.