Kość biodrowa

Kość biodrowa (łac. os ilium) - u człowieka składa się z talerza i trzonu, które na powierzchni wewnętrznej oddzielone są przez kresę łukowatą (linea arcuata). Trzon posiada powierzchnię zewnętrzną i wewnętrzną. Talerz posiada powierzchnię pośladkową (leżącą na zewnątrz) oraz krzyżowo-biodrową (po stronie wewnętrznej). Na powierzchni pośladkowej znajdują się 3 kresy pośladkowe: przednia, tylna i dolna. Ograniczają one miejsca przyczepu 3 mięśni pośladkowych: wielkiego, średniego i małego. Powierzchnia krzyżowo-biodrowa wytwarza dół biodrowy, ku tyłowi od którego znajduje się powierzchnia uchowata i guzowatość biodrowa. Dół biodrowy stanowi miejsce przyczepu mięśnia biodrowego. Powierzchnia uchowata pokryta jest chrząstką włóknistą i łączy się za pomocą stawu krzyżowo-biodrowego (staw płaski z kością krzyżową). Ruchomość tego połączenia jest bardzo ograniczona. Guzowatość biodrowa zaś stanowi miejsce przyczepu mięśni.

Talerz biodrowy ograniczony jest przez grzebień biodrowy, który rozpoczyna się kolcem biodrowym przednim górnym, a kończy kolcem biodrowym tylnym górnym. Na grzebieniu tym wyróżnia się wargę zewnętrzną, wargę wewnętrzną i będącą pomiędzy nimi kresę pośrodkową. Na brzegu przednim talerza wyróżnia się kolec biodrowy przedni górny i kolec biodrowy przedni dolny. Na brzegu tylnym znajduje się kolec biodrowy tylny górny i kolec biodrowy tylny dolny oraz wcięcie kulszowe.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.