Medal Waleczności (Austria): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m drobne techniczne
VolkovBot (dyskusja | edycje)
Linia 50: Linia 50:


[[de:Ehren-Denkmünze für Tapferkeit (Österreich)]]
[[de:Ehren-Denkmünze für Tapferkeit (Österreich)]]
[[en:Medal for Bravery (Austria-Hungary)]]
[[it:Medaglia d'onore al valor militare]]
[[it:Medaglia d'onore al valor militare]]
[[nl:Medaille voor Dapperheid (Oostenrijk-Hongarije)]]
[[nl:Medaille voor Dapperheid (Oostenrijk-Hongarije)]]

Wersja z 17:35, 13 cze 2012

Medal za Odwagęę
Tapferkeitsmedaille
Awers
Awers Złotego Medalu za Odwagę
Awers
Awers Srebrnego Medalu za Odwagę
Awers
Awers Brązowego Medalu za Odwagę
Baretka
Baretka
Ustanowiono

19 lipca 1789

Medal za Odwagę (niem. Tapferkeitsmedaille) - austro-węgierskie odznaczenie wojskowe.

Złoty lub srebrny medal dla żołnierzy i podoficerów wyróżniających się w walce został po raz pierwszy ustanowiony 19 lipca 1789 przez cesarza Józefa II. Od 1809 otrzymał on nazwę Medal za Odwagę (Tapferkeitsmedaille). W 1848 podzielono srebrny medal na dwie klasy (I i II - potocznie duży i mały srebrny medal), a 14 lutego 1915 cesarz Franciszek Józef wprowadził klasę brązową.

Medal ten do 1917 mógł być nadawany jedynie żołnierzom i podoficerom. Od 15 września 1917 nadawano złoty i srebrny medal także oficerom - wersja oficerska wyróżniała się złotą lub srebrną literą "K" na wstążce. Ordery dla żołnierzy i podoficerów nadawali dowódcy, natomiast ordery oficerskie - cesarz.

Kawalerowie złotego lub srebrnego Medalu za Odwagę mieli prawo do dożywotniej pensji miesięcznej, w wysokości (w październiku 1914): 30 koron za złoty medal, 15 i 7,50 koron za srebrne I i II klasy.

Najczęściej dekorowanym podoficerem armii austro-węgierskiej był as myśliwski Julius Arigi, który otrzymał czterokrotnie złoty Medal za Odwagę, czterokrotnie Srebrny Medal I klasy i dwukrotnie Srebrny medal II klasy i brązowy. Oprócz niego, czterokrotnie złoty medal otrzymał jedynie as Kurt Gruber, a 6 osób otrzymało go trzykrotnie (z tego 3 pośmiertnie). Zgodnie z praktyką dowództwa austriackiego, kawalerów złotego medalu starano się odsyłać do służby tyłowej, wyjątek czyniono jedynie dla lotników. Po I wojnie światowej medal został zniesiony wraz z rozpadem cesarstwa austriackiego. Podczas I wojny światowej nadano ok. 3700 medali złotych, 143 000 srebrnych I klasy, 384 000 srebrnych II klasy i 950 000 brązowych.

Opis odznaki medalu

Medal jest w kształcie okręgu, z profilem głowy panującego cesarza na awersie, otoczonej napisem. W przypadku Franciszka Józefa, profil jego głowy zmieniał się trzykrotnie podczas długiego panowania, a napis od 1859 brzmiał: "FRANZ JOSEPH I. V. G. G. KAISER V. OESTERREICH". Na rewersie widniało sześć skrzyżowanych flag otoczonych wieńcem laurowym i napis: "Der Tapferkeit". Od 4 kwietnia 1917, po śmierci cesarza Franciszka Józefa, na awersie widniał portret cesarza Karola otoczony napisem: "CAROLVS D. G. IMP. AVST. REX BOH. ETC. ET REX APOST. HVNG.", a na rewersie napis: "FORTITVDINI".

Średnica medali złotego i srebrnego I klasy wynosi 40mm (masa odpowiednio 28 g i 17 g), a średnica medalu srebrnego II klasy i brązowego wynosi 31 mm. Od 1848 medal jest zawieszony na trójkątnej biało-czerwonej wstążce. Dekret z 29 listopada 1915 wprowadził metalowe poprzeczki szerokości 8 mm na wstążce, oznaczające kolejne nadania medalu.

Bibliografia

Zobacz też