Układ o współpracy patentowej: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Edk (dyskusja | edycje)
m +LZ, WP:SK
MerlIwBot (dyskusja | edycje)
Linia 18: Linia 18:
[[Kategoria:Akty prawa międzynarodowego]]
[[Kategoria:Akty prawa międzynarodowego]]


[[bg:Договор за патентно коопериране]]
[[de:Vertrag über die Internationale Zusammenarbeit auf dem Gebiet des Patentwesens]]
[[de:Vertrag über die Internationale Zusammenarbeit auf dem Gebiet des Patentwesens]]
[[et:Patendikoostööleping]]
[[et:Patendikoostööleping]]

Wersja z 17:36, 27 cze 2012

Układ o Współpracy Patentowej (ang. Patent Cooperation Treaty – PCT) - konwencja międzynarodowa podpisana 19 czerwca 1970 w Waszyngtonie przez 18 państw założycielskich. Obecnie do układu należy 146 państw, przy czym stronami układu mogą być jedynie państwa, które ratyfikowały Konwencję Paryską. Polska ratyfikowała układ PCT 25 grudnia 1990.

Układ umożliwia uzyskiwanie patentów w państwach-stronach układu w uproszczonym systemie opartym na jednym zgłoszeniu patentowym (zgłoszenie międzynarodowe PCT).

Historia zgłoszenia patentowego zgodnie z układem PCT (tzw. zgłoszenia międzynarodowego) dzieli się na dwie fazy: fazę międzynarodową, prowadzoną przez określone urzędy patentowe (między innymi: australijski, kanadyjski, chiński, europejski, japoński, rosyjski i amerykański), oraz fazy krajowe prowadzone oddzielnie we wszystkich krajach, w których uprawniony zamierza uzyskać patent. Podczas fazy międzynarodowej zgłoszenie jest najpierw przekazywane do Międzynarodowego Organu Poszukiwań (International Search Authority – ISA), który sporządza raport wskazujący na wynalazki zbliżone do wynalazku zgłaszanego, a następnie podlega badaniu przez Międzynarodowy Organ ds. Badań Wstępnych (International Preliminary Examination Authority – IPEA). Faza międzynarodowa kończy się zwykle po upływie 30 miesięcy od daty pierwszego zgłoszenia wynalazku, po czym należy rozpocząć oddzielne fazy krajowe w krajach wnioskowanej ochrony, bądź regionalne przed regionalnymi organizacjami patentowymi. Przykładem może tu być procedura EuroPCT, w której Europejski Urząd Patentowy działa najpierw w fazie międzynarodowej jako organ PCT, a następnie w fazie regionalnej jako urząd regionalny.

Ponieważ uprawnionych do działania w charakterze ISA i IPEA jest jedynie kilka urzędów patentowych o wysokim standardzie pracy, zgłaszający może znacznie lepiej oszacować wartość rynkową wynalazku, a także swoje szanse na uzyskanie patentów. Korzystne jest także odłożenie zasadniczych wydatków dalszej procedury zgłoszeniowej w czasie, co pozwala na ich pokrycie przychodami uzyskanymi na przykład ze sprzedaży wynalazków.

W Polsce ochronę przysługującą z mocy PCT można uzyskać za pośrednictwem Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej.

Zobacz też

Linki zewnętrzne