Mszał kijowski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
mNie podano opisu zmian |
mNie podano opisu zmian |
||
| Linia 10: | Linia 10: | ||
Mszał został odkryty w 1874 roku w Jerozolimie przez archimandryte Antonina i przekazany Kijowskiej Akademii Duchownej. Obecnie znajduje się w Ukraińskiej Bibliotece Narodowej w Kijowie. Przez Josipa Hamma uważany za XIX - wieczny falsyfikat<ref>L. Moszyński, Wstęp do filologii słowiańskiej, Warszawa 2006 s. 165</ref> |
Mszał został odkryty w 1874 roku w Jerozolimie przez archimandryte Antonina i przekazany Kijowskiej Akademii Duchownej. Obecnie znajduje się w Ukraińskiej Bibliotece Narodowej w Kijowie. Przez Josipa Hamma uważany za XIX - wieczny falsyfikat<ref>L. Moszyński, Wstęp do filologii słowiańskiej, Warszawa 2006 s. 165</ref> |
||
{{Przypisy}} |
{{Przypisy}} |
||
[[Kategoria: |
[[Kategoria:manuskrypty]] |
||
Wersja z 20:50, 7 lis 2012
Mszał kijowski (skrót:Kij) - głagolicki zabytek kanoniczny języka staro-cerkiewno-słowiańskiego datowany na X wiek. Liczy 7 kart zawierających słowiańskie tłumaczenie łacińskiego mszału archidiecezji salzburskiej, będące przypuszczalnie odpisem orginału sporządzonego przez Cyryla lub/i Metodego w IX wieku[1]. Zabutek jest jedynym reprezentatntem odmianki morawsko-panońskiej języka staro-cerkiewno-słowiańskiego. Jego cechami charakterystycznymi są:
- z w miejsce žd np. dazь zamiast daždь
- c w miejsce št np. oběcělъ zamiast oběštalъ
- palatalne sonanty
- miekkie C i spółgłoski szumiące
- grupa šč
- l wstawne [2]
- znaczki nadliterowe interpretowane jako muzyczne bądź akcentowe (w związku z występującym wówczas u Słowian akcentem ruchomym)[3]
Mszał został odkryty w 1874 roku w Jerozolimie przez archimandryte Antonina i przekazany Kijowskiej Akademii Duchownej. Obecnie znajduje się w Ukraińskiej Bibliotece Narodowej w Kijowie. Przez Josipa Hamma uważany za XIX - wieczny falsyfikat[4]