Anatolian: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Anulowanie wersji nr 32429442 autora Kicia kocia brak źródła informacji
EmausBot (dyskusja | edycje)
m r2.7.2+) (Robot przeniósł strony z it:Pastore dell'Anatolia do it:Cane da pastore dell'Anatolia
Linia 80: Linia 80:
[[fr:Berger d'Anatolie]]
[[fr:Berger d'Anatolie]]
[[hi:अनाटोलियन शेफ़र्ड डॉग]]
[[hi:अनाटोलियन शेफ़र्ड डॉग]]
[[it:Pastore dell'Anatolia]]
[[it:Cane da pastore dell'Anatolia]]
[[hu:Anatóliai juhászkutya]]
[[hu:Anatóliai juhászkutya]]
[[nl:Anatolische herder]]
[[nl:Anatolische herder]]

Wersja z 20:43, 4 gru 2012

{{{nazwa}}}
Ilustracja
Wymiary
Masa

psy: 50–65 kg, suki: 40–55 kg

Klasyfikacja
FCI

Grupa II, sekcja 2.2, wzorzec nr 331[1]

AKC

Working

ANKC

Group 6 (Utility)

CKC

Miscellaneous class

KC(UK)

Pastoral

NZKC

Working

UKC

Grupa 1 – Guardian Dog

Wzorce rasy
  • [{{{www KC(UK)}}} KC(UK)]
Akbaş uznawany jest za odmianę anatoliana lub za odrębną rasę

Anatolian (oryginalna nazwa anadolu çoban köpeği) – rasa psa zaliczana do grupy molosów w typie górskim, wyhodowana w Anatolii (Turcja) jako pies pasterski do pilnowania owiec. W języku polskim używane są jeszcze nazwy anatolijski pies pasterski i owczarek anatolijski.

Rys historyczny

Duże tureckie psy pasterskie (w języku tureckim çoban köpeği oznacza „pies pasterski”) wywodzą się prawdopodobnie od molosów, które zostały sprowadzone przez plemiona przybyłe około 1000 lat temu na tereny obecnej Turcji[2]. Ich wcześniejsze pochodzenie nie jest jasne.

Klasyfikacja

Według niektórych autorów (m.in. Hansa Räbera) nazwa owczarka anatolijskiego odnosi się do grupy tureckich psów pasterskich, zbliżonych do siebie wyglądem i użytkowością. Międzynarodowa Federacja Kynologiczna (FCI) uznała jeden wzorzec dla owczarka anatolijskiego. Psy takie jak: sivas-kangal, karabasz czy akbash ujęte są jako odmiany jednej rasy, co u niektórych kynologów i hodowców tureckich wywołało głosy sprzeciwu. Działania klubów zarówno w Stanach Zjednoczonych (Akbash Dog Association International – prowadzący księgę hodowlaną akbashów) czy w Wielkiej Brytanii (Anatolian (Karabash) Dog Klub – posiada ustalony wzorzec karabasza) zmierzają do traktowania tych odmian jako ras i zachowania ich odrębnych hodowli. Rasa akbash dog został w 1998 zarejestrowana przez United Kennel Club.

W klasyfikacji FCI rasa „anatolian” (Coban Köpegi) została zaliczona do grupy II – Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła, sekcja 2.1 – Molosy typu górskiego[3]. W polskim tłumaczeniu wzorca rasa nazwana została „anatolijski pies pasterski”[1]. Nie podlega próbom pracy.

Występowanie i użytkowość

Hodowana w okolicach Sivas odmiana kangal jest wykorzystywana przez chłopów i wojsko do stróżowania i obrony.

Psy pasterskie określane jako çoban köpeği, o silnym instynkcie terytorialnym, broniły stad zwierząt hodowlanych i domostw przed wilkami oraz złodziejami.

Zasięg występowania akbasha obejmuje tereny na zachód od Ankary. Pies ten jest tam wykorzystywany jako typowy pies pasterski. Obecnie cieszy się największą popularnością w Stanach Zjednoczonych.

Zachowanie i charakter

Tureckie psy pasterskie cechuje lojalność wobec przewodnika. W większości są nieufne w stosunku do obcych i wymagają szkolenia w zakresie posłuszeństwa. Są odporne na surowe warunki klimatyczne.

Szata i umaszczenie

  • Akbash ma umaszczenie jednolicie białe, włos przeważnie długi.
  • Kangal (kangal i karabasz według jednych autorów (Hans Räber) są traktowane jako jedna rasa w dwóch odmianach, według innych autorów [4] kangal i karabasz to ta sama rasa, bez rozróżnienia na odmiany) ma włos krótki lub średni, bardzo gęsty, umaszczenie płowe, beżowe lub szare z czarną maską, rzadziej występujące pręgowane, białe lub czarne.
  • Anatolian (owczarek anatolijski) – według wzorca FCI spotykane jest różne umaszczenie.

Prawo

W Polsce anatolian karabash oraz akbash dog zostały ujęte w wykazie ras psów uznawanych za agresywne[5].

Ciekawostki

Oczekiwana długość życia owczarków anatolijskich to 10–11 lat[2].

  1. a b Wzorzec rasy nr 331 (FCI Standard N° 331) (pdf), Związek Kynologiczny w Polsce – Zarząd Główny
  2. a b Bruce Fogle: Wielka encyklopedia : Psy [Encyclopedia of the dog]. (tłum.) Marcin Gorazdowski. Warszawa: MUZA SA, 1996, s. 263. ISBN 83-7079-672-0.
  3. Systematyka ras według FCI z uwzględnieniem polskiego nazewnictwa ras (pdf), Związek Kynologiczny w Polsce – Zarząd Główny
  4. Eva-Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2003, s. 320. ISBN 83-7073-372-7.
  5. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie wykazu ras psów uznawanych za agresywne (Dz.U. z 2003 r. nr 77, poz. 687)
{{Przypisy}} Nieprawidłowe pola: przypisy.

Bibliografia

  • Wzorzec rasy nr 331 (FCI Standard N° 331) (pdf) (pol.), Związek Kynologiczny w Polsce – Zarząd Główny
  • Hans Räber "Encyklopedia psów rasowych" tom I, Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 1999