Ruch Obrony Bezrobotnych: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 16: Linia 16:


Przywódcą ugrupowania był Tadeusz Bielawski, bliski współpracownik Adama Słomki.
Przywódcą ugrupowania był Tadeusz Bielawski, bliski współpracownik Adama Słomki.

== Bibliografia ==
* {{Cytuj książkę | nazwisko=Paszkiewicz | imię=Krystyna | autor=Krystyna Paszkiewicz| tytuł=Partie i koalicje polityczne III Rzeczypospolitej | data=2000 | wydawca=Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego | miejsce=Wrocław | isbn = 8322920512 | strony=131-132}}


[[Kategoria:Partie i ugrupowania III RP]]
[[Kategoria:Partie i ugrupowania III RP]]

Wersja z 10:15, 13 lut 2013

Ogólnopolski Ruch Obrony Bezrobotnych – ugrupowanie polityczne działające w Polsce. Właściwa nazwa brzmiała: Ruch Obrony Bezrobotnych – Stowarzyszenie Ogólnopolskie. Koordynatorem powstania organizacji byli Mirosław Żeberek oraz Jerzy Bielnicki. Organizacja zapoczątkowała swoje działania w Tychach.

W 2001 organizacja wchodziła w skład koalicyjnego ugrupowania Konfederacja Adama Słomki.

W 2003 ugrupowanie współtworzyło federacyjny ruch Eurorealiści.

W 2004 OROB współtworzył ugrupowanie koalicyjne Konfederacja - Ruch Obrony Bezrobotnych, związane z Adamem Słomką.

W 2005 wszedł w skład koalicji Polska Konfederacja – Godność i Praca Adama Słomki, wystawił także samodzielnie dwóch kandydatów do Senatu. Dwóch członków ROB startowało także do Sejmu z list Domu Ojczystego.

W 2007 dwóch członków partii kandydowało do Sejmu z listy Polskiej Partii Pracy.

W 2009 ugrupowanie zostało wykreślone z ewidencji partii politycznych.

Organizacja wsławiła się rozdawaniem bezrobotnym legitymacji, które rzekomo uprawniały ich do bezpłatnych przejazdów środkami komunikacji.

Przywódcą ugrupowania był Tadeusz Bielawski, bliski współpracownik Adama Słomki.

Bibliografia

  • Krystyna Paszkiewicz: Partie i koalicje polityczne III Rzeczypospolitej. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2000, s. 131-132. ISBN 83-229-2051-2.