Ulica Stefana Grota-Roweckiego w Krakowie

Stefana Grota-Roweckiego

{{{nazwa oryginalna}}}

{{{jednostki}}}
Państwo	{{{państwo}}}
Miejscowość	{{{miejscowość}}}
Długość	1,6 km
Poprzednie nazwy	{{{poprzednie nazwy}}}
Plan
[[Plik:{{{plan}}}|240x240px|alt=Plan przebiegu ulicy|]]
Przebieg
0m ul. Kapelanka, ul. Brożka, ul. Lipińskiego 380m ul. Kobierzyńska 660m wyjazdy z osiedli 1010m ul. Zachodnia, ul. Norymberska 1240m ul. Łojasiewicza 1600m ul. Gronostajowa, ul. Bobrzyńskiego
Położenie na mapie brak Brak mapy: {{państwo dane {{{państwo}}} | mapa/core | wariant = {{{państwo}}} }} Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie świata Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:landmark}

{{Ulica infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | miejscowość = | poprzednie nazwy = | państwo = | jednostki = | plan = | opis zdjęcia = | współrzędne = | nazwa oryginalna = Nieznane pola: "jedn1_nazwa", "jedn1", "mapa", "zdjęcie_podpis", "rodzaj" oraz "miasto".

Ulica Stefana Grota-Roweckiego – ulica w Krakowie biegnąca od skrzyżowania ulic Kapelanka, Brożka i Lipińskiego do skrzyżowania z ulicą Gronostajową, gdzie przechodzi w ulicę Bobrzyńskiego. Przebiega przez Osiedle Ruczaj. Obecnie na całej długości jest dwujezdniowa, z torowiskiem tramwajowym biegnącym po północnej stronie, oddanym do użytku na przełomie 2011 i 2012 roku.

Historia

W latach 60. na terenach, po których obecnie przebiega ulica Grota-Roweckiego, znajdowały się głównie pola uprawne. Zachowane ogólne plany zagospodarowania przestrzennego dla tego obszaru z tamtego okresu prezentują inną niż współczesna planowaną siatkę ulic. Obecny przebieg został wytyczony w latach 70., zaś północny odcinek ulicy Grota-Roweckiego po raz pierwszy pojawia się na planie Krakowa z 1976 roku i prawdopodobnie został wybudowany razem z układem drogowym Kapelanka-Brożka. Ulica kończyła się ślepo w polach za skrzyżowaniem z ulicą Zachodnią i Norymberską. W 1992 roku ulica została przedłużona do skrzyżowania z ulicą Gronostajową, przy którym wybudowano pętlę autobusową Osiedle Ruczaj (ob. nazwa Ruczaj została nadana w 2004 roku). W następnych latach postępowała dalsza budowa trasy, już jako ul. Bobrzyńskiego.

Początkowo ulica była jednojezdniowa, z krótkim dwujezdniowym odcinkiem w rejonie skrzyżowania z ulicami Zachodnią i Norymberską. Na początku 2011 roku rozpoczęto przebudowę całej trasy, w ramach której dobudowano na całej długości drugą jezdnię, ścieżkę rowerową oraz torowisko tramwajowe. Od strony południowej na prawie całej długości wzniesiono ekrany akustyczne. Przebudowa zakończyła się w 2012 roku.

Otoczenie

Od strony południowej dominuje wielorodzinna zabudowa mieszkaniowa osiedla Ruczaj. Od strony północnej znajduje się torowisko tramwajowe, budynki mieszkaniowe, zakłady usługowe oraz budynki Kampusu Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Kontrowersje

Przebudowa ulicy spotkała się z krytyką mieszkańców miasta oraz urbanistów, zyskując razem z ul. Bobrzyńskiego nieoficjalną nazwę "Autostrada Skawina". Władze miasta argumentują konieczność poszerzenia drogi prognozowanym wzrostem ruchu samochodowego oraz jej charakterem w postaci głównej drogi dojazdowej do Skawiny. Mieszkańcy i urbaniści zwracają uwagę, iż mimo wybudowania trasy tramwajowej, nowy kształt ulicy zaprzecza idei zrównoważonego transportu. Jako główne kontr-argumenty podają:

• szerokość ulicy, utrudniającą mieszkańcom dostęp do przystanków,
• wysokie ekrany akustyczne na całej długości,
• wąskie chodniki,
• niekonsekwentny przebieg ścieżki rowerowej, która nie dociera do skrzyżowania z ulicami Kapelanka, Brożka i Lipińskiego.

Przebudowana ulica została nominowana do 12. edycji plebiscytu Archi-Szopa na najgorsze rozwiązania architektoniczne i urbanistyczne Krakowa.