Andrzej Dobrowolski

Andrzej Dobrowolski (ur. 9 września 1921 we Lwowie, zm. 8 sierpnia 1990 w Grazu) - polski kompozytor i pedagog.

Początkowo uczył się muzyki u Bronisława Rutkowskiego (organy), Stefana Beliny-Skupiewskiego (śpiew) i Ludwika Kurkiewicza (klarnet). W latach 1945-1951 studiował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie pod kierunkiem Stefanii Łobaczewskiej (teoria) i Artura Malawskiego (kompozycja). W latach 1947-1954 wykładał przedmioty teoretyczne w Państwowym Liceum Muzycznym i Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie, 1954-1976 w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie, gdzie od 1965 prowadził także klasę kompozycji. Od 1976 był profesorem zwyczajnym klasy kompozycji i muzyki elektronicznej, a od 1979 dziekanem Wydziału Kompozycji, Teorii i Dyrygentury w Hochschule für Musik und darstellende Kunst w Grazu. Równolegle rozwijał ożywioną działalność na terenie Związku Kompozytorów Polskich (1954-1969 sekretarz generalny), wydatnie przyczyniając się do aktywizacji pracy związku. W 1967 i 1970-1972 przewodniczył Komisji Programowej Warszawskiej Jesieni. Do wychowanków Dobrowolskiego należą m.in. John Casken (Anglia), Norbert Mateusz Kuźnik, Wojciech Michniewski, Jan Oleszkowicz, Bernhard Lang i Sigrid Riegebauer (Austria), K. Johns (Niemcy).

W 1971 otrzymał nagrodę Ministra Kultury i Sztuki, 1972 — nagrodę ZKP za całokształt działalności artystycznej, 1990 otrzymał nagrodę rządu Styrii im. Johanna Josepha Fuxa.

Ważniejsze kompozycje

• Wariacje symfoniczne (1949)
• I Symfonia (1955)
• Koncert na fagot i orkiestrę (1953)
• Trio na obój, klarnet i fagot (1956)
• Studia na obój, trąbkę, fagot i kontrabas (1959)
• Muzyka na taśmę nr 1 (1962)
• Muzyka na orkiestrę smyczkową i 4 grupy instrumentów dętych (1964)
• Muzyka na taśmę i obój solo (1965)
• Muzyka na smyczki, 2 grupy instrumentów dętych i 2 głośniki (1967)
• Muzyka na orkiestrę (1968)
• Krabogapa na 4 instrumenty (1969)
• Amar, muzyka na orkiestrę nr 2 (1970)
• Muzyka na taśmę i fortepian (1971)
• Muzyka na orkiestrę nr 3 (1972—1973)
• S for S, muzyka elektroniczna (1973)
• A-la, muzyka na orkiestrę nr 4 (1974)
• Muzyka na chór mieszany, 2 grupy instrumentów dętych, kontrabasy i perkusję (1975)
• Muzyka na taśmę i kontrabas (1977)
• Passacaglia--muzyka na na orkiestrę nr 5 (1978—1979)
• Muzyka na taśmę i klarnet basowy (1980)
• Muzyka na orkiestrę nr 6 (1981—1982)
• Muzyka na orkiestrę kameralną (1982—1983)
• Musik fuer Grazer Bläserkreis (1984)
• Muzyka na orkiestrę i obój solo (1984—1985)
• Fluechten na zespół kameralny i recytatora (1985—1986)
• Muzyka na orkiestrę nr 7 (1986—1987)
• Passacaglia fuer TX, muzyka komputerowa (1988)
• Kwartet smyczkowy (1989).

Bibliografia

• Dorota Szwarcman, Czas Warszawskich Jesieni. O muzyce polskiej 1945–2007. Stentor, Warszawa, 2007. ISBN 978-83-89315-81-6, s. 117-118
• Ludomira Stawowy: Dobrowolski Andrzej. W: Elżbieta Dziębowska: Encyklopedia muzyczna PWM. T. 1: cd część biograficzna. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984, s. 417-418. ISBN 83-224-0223-6. OCLC 165082791. (pol.).Sprawdź autora:1.Sprawdź autora rozdziału:1.
• Jacek Chodorowski: Dobrowolski Andrzej. W: Elżbieta Dziębowska: Encyklopedia muzyczna PWM. T. cd suplement. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2001, s. 86. ISBN 978-83-224-0722-6. OCLC 644404619. (pol.).{{Cytuj książkę}} Nieznane pola: "bdata".Sprawdź autora:1.Sprawdź autora rozdziału:1.