Abu al-Abbas Ahmad ibn Muhammad: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m r2.7.1) (robot dodaje ar:أبو العباس أحمد بن محمد |
|||
Linia 30: | Linia 30: | ||
[[Kategoria:Dynastia Wattasydów]] |
[[Kategoria:Dynastia Wattasydów]] |
||
[[Kategoria:Zmarli w 1549]] |
[[Kategoria:Zmarli w 1549]] |
||
[[ar:أبو العباس أحمد بن محمد]] |
|||
[[de:Abu l-Abbas Ahmad]] |
|||
[[en:Abu al-Abbas Ahmad ibn Muhammad]] |
|||
[[fr:Abu al-Abbas Ahmad ben Muhammad]] |
|||
[[lt:Abu Alabas Achmadas ibn Mahometas]] |
|||
[[pt:Ahmed el Outassi]] |
Wersja z 10:14, 15 mar 2013
Abu al-Abbas Ahmad ibn Muhammad (arab. أبو العباس أحمد بن محمد, zm. 1549 w Fezie) - ostatni sułtan Maroka z dynastii Wattasydów, syn sułtana Muhammada al-Burtukali.
Abu al-Abbas Ahmad, podobnie jak jego ojciec, był słabym przywódcą z niewielkim autorytetem w Maroku. Mimo to jego pełniący rolę regenta stryj Abu Hassun zdołał opóźnić upadek Wattasydów i spowolnić wzrost potęgi Saadytów w południowym Maroku. Nie udało mu się jednak zapobiec zdobyciu Marrakeszu w 1524 roku.
Rosnące zagrożenie ze strony Saadytów wymusiło zawarcie pokoju z okupującą marokańskie porty Portugalią, co jeszcze bardziej osłabiło autorytet sułtana w kraju. W 1527 roku doszło do bitwy z Saadytami, w czasie której Abu al-Abbas Ahmad dostał się do niewoli. W tym czasie rządy sprawował jako regent jego stryj, a przejściowo (w latach 1545-1547 jego syn Muhammad al-Kasri). Dopiero w 1547 roku jego stryjowi udało się wynegocjować jego uwolnienie w zamian za odstąpienie Saadytom Meknesu. Mimo wszelkich starań nie zdołano jednak powstrzymać upadku dynastii, przypieczętowanej w 1549 roku zdobyciem Fezu i zabiciem Abu al-Abbasa Ahmada przez saadyckiego szejka Muhammada asz-Szajcha.