Terafim: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
→Terafim w Biblii: Dołączyłem odnośnik do księgi, w której występuje Terafim. |
→Terafim w Biblii: dodanie odnośnika |
||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
== Terafim w Biblii == |
== Terafim w Biblii == |
||
Terafim używane były przez Izraelitów w okresie przed [[Niewola babilońska|wygnaniem]]. [[Biblia]] wspomina o nich parokrotnie. W Rdz 31,19 [[Rachela]] zabrała terafim swojego ojca, [[Laban]]a, a jego gniew świadczył o tym, jak bardzo terafim było dla niego ważne. W [[Księga Sędziów|Księdze Sędziów]] terafim wymieniono parokrotnie jako przedmioty kultu i symbole domowego kapłaństwa. Z kolei w [[1 Księga Samuela|1. Księdze Samuela]] (1 Sm 19, 13-16), żona [[Dawid (król Izraela)|Dawida]], [[Mikal]] włożyła wielkie terafim do łóżka, aby ukryć ucieczkę Dawida przed gniewem króla Saula. Słowo występuje również w 3 rozdziale księgi proroka [[Ozeasz|Ozeasza]] (Oz. 3,4). |
Terafim używane były przez Izraelitów w okresie przed [[Niewola babilońska|wygnaniem]]. [[Biblia]] wspomina o nich parokrotnie. W Rdz 31,19 [[Rachela]] zabrała terafim swojego ojca, [[Laban]]a, a jego gniew świadczył o tym, jak bardzo terafim było dla niego ważne. W [[Księga Sędziów|Księdze Sędziów]] terafim wymieniono parokrotnie jako przedmioty kultu i symbole domowego kapłaństwa. Z kolei w [[1 Księga Samuela|1. Księdze Samuela]] (1 Sm 19, 13-16), żona [[Dawid (król Izraela)|Dawida]], [[Mikal]] włożyła wielkie terafim do łóżka, aby ukryć ucieczkę Dawida przed gniewem króla Saula. Słowo występuje również w 3 rozdziale księgi proroka [[Ozeasz|Ozeasza]] (Oz. 3,4 w przekładzie [[Biblia Warszawska|Biblii Warszawskiej]]). |
||
Prorocy zwalczali terafim jako zabobon (por. 1 Sm 15,23; Za 10,2), zaś reforma króla [[Jozjasz]]a nakazywała je zniszczyć (2 Krl 23,23). |
Prorocy zwalczali terafim jako zabobon (por. 1 Sm 15,23; Za 10,2), zaś reforma króla [[Jozjasz]]a nakazywała je zniszczyć (2 Krl 23,23). |
||
Wersja z 09:33, 2 kwi 2013
Terafim (hebr. תְּרָפִים) − posążek drewniany lub kamienny, czasem też wykonany z innego materiału, przedstawiający figurę ludzką, który w starożytności na Bliskim Wschodzie symbolizował bóstwo domowe. Powszechny w Syrii i Palestynie.
Terafim w Biblii
Terafim używane były przez Izraelitów w okresie przed wygnaniem. Biblia wspomina o nich parokrotnie. W Rdz 31,19 Rachela zabrała terafim swojego ojca, Labana, a jego gniew świadczył o tym, jak bardzo terafim było dla niego ważne. W Księdze Sędziów terafim wymieniono parokrotnie jako przedmioty kultu i symbole domowego kapłaństwa. Z kolei w 1. Księdze Samuela (1 Sm 19, 13-16), żona Dawida, Mikal włożyła wielkie terafim do łóżka, aby ukryć ucieczkę Dawida przed gniewem króla Saula. Słowo występuje również w 3 rozdziale księgi proroka Ozeasza (Oz. 3,4 w przekładzie Biblii Warszawskiej).
Prorocy zwalczali terafim jako zabobon (por. 1 Sm 15,23; Za 10,2), zaś reforma króla Jozjasza nakazywała je zniszczyć (2 Krl 23,23).
Bibliografia
- Paul Achtemeier (red. naukowa): Encyklopedia Biblijna. Wyd. trzecie poprawione. Warszawa: Oficyna Wydawnicza "Vocatio", 2004, s. 1272, seria: Prymasowska Seria Biblijna. ISBN 83-7146-213-1. (pol.).