Ministerstwo Łączności: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Artykuł dotyczy urzędu ministra |
m Pawmak przeniósł stronę Minister Łączności na Ministerstwo Łączności w miejsce przekierowania: przywracam dawną wersję, zmiana dziwna była i nieuzasadniona |
(Brak różnic)
| |
Wersja z 20:11, 25 kwi 2013
Minister Łączności – centralny organ administracji państwowej i członek Rady Ministrów odpowiedzialny za pocztę i usługi telekomunikacyjne w Polsce (w tym telefonię i telegraf). Urząd zlikwidowano w 2001 r., jego kompetencje przejął Minister Infrastruktury.
Szefowie resortu
Kierownik Resortu Komunikacji, Poczt i Telegrafu
Minister Łączności
- Wacław Szymanowski, (ur. 1895 - zm. 1965), od 11 marca 1955 do 13 czerwca 1956
- Jan Rabanowski, (ur. 1907 - zm. 1958), od 13 czerwca 1956 do 25 lutego 1958
- Zygmunt Moskwa, (ur. 1908 - zm. 1975), od 25 lutego 1958 do 27 czerwca 1969
- Edward Kowalczyk, (ur. 1924 - zm. 2000), od 28 czerwca 1969 do 2 kwietnia 1980
- Zbigniew Rudnicki, (ur. 1928 - zm. 2000), od 3 kwietnia 1980 do 12 czerwca 1981
- Władysław Majewski, (ur. 1933 - zm. 2002), od 12 czerwca 1981 do 23 października 1987
Minister Transportu, Żeglugi i Łączności
- Janusz Kamiński od 23 października 1987 do 1 sierpnia 1989
- Franciszek Wielądek od 12 września 1989 do 20 grudnia 1989
Minister Łączności
- Marek Kucharski od 20 grudnia 1989 do 14 września 1990
- Jerzy Slezak od 14 września 1990 do 5 grudnia 1991
- Marek Rusin od 23 grudnia 1991 do 5 czerwca 1992 (kierownik resortu)
- Krzysztof Kilian od 11 lipca 1992 do 26 października 1993
- Andrzej Zieliński od 26 października 1993 do 17 października 1997
- Marek Zdrojewski od 31 października 1997 do 26 marca 1999
- Maciej Srebro od 26 marca 1999 do 16 marca 2000
- Tomasz Szyszko od 16 marca 2000 do 18 lipca 2001
- Janusz Steinhoff od 18 lipca 2001 do 24 lipca 2001 (pełniący obowiązki)