Audyt wewnętrzny: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
poprawienie definicji w sektorze publicznym
Nie podano opisu zmian
Linia 34: Linia 34:


== Linki zewnętrzne ==
== Linki zewnętrzne ==
* http://vademecumzarzadzania.pl/zarzadzanie/rola-auditu-wewnetrznego-w-systemach-zarzadzania
* [http://www.sejm.gov.pl/Sejm7.nsf/BASLeksykon.xsp?t=s&id=958BDC2FD9E9B4D8C1257A56003BD1DC&q=audyt%20wewn%C4%99trzny Leksykon budżetowy Biura Analiz Sejmowych – Audyt wewnętrzny]
* [http://www.sejm.gov.pl/Sejm7.nsf/BASLeksykon.xsp?t=s&id=958BDC2FD9E9B4D8C1257A56003BD1DC&q=audyt%20wewn%C4%99trzny Leksykon budżetowy Biura Analiz Sejmowych – Audyt wewnętrzny]
* [http://www.mf.gov.pl/index.php?const=7&dzial=465&wysw=81&sub=sub5 Ministerstwo Finansów – Audyt wewnętrzny w sektorze publicznym]
* [http://www.mf.gov.pl/index.php?const=7&dzial=465&wysw=81&sub=sub5 Ministerstwo Finansów – Audyt wewnętrzny w sektorze publicznym]

Wersja z 11:23, 29 lip 2013

Audyt wewnętrzny – według definicji podanej przez The Institute of Internal Auditors (IIA) - jest niezależną działalnością doradczą i weryfikującą (ang. assurance activity), której celem jest usprawnienie operacyjne organizacji i wniesienie do niej wartości dodanej. Audyt wewnętrzny pomaga organizacji w osiąganiu jej celów poprzez systematyczne i metodyczne podejście do oceny i doskonalenia skuteczności procesów zarządzania ryzykiem, kontroli i zarządzania organizacją (ang. governance).

Historia

Nowoczesny audyt wewnętrzny powstał w XX wieku. Największą obecnie międzynarodową organizacją zrzeszającą audytorów wewnętrznych, Instytut Audytorów Wewnętrznych (ang. The Institute of Internal Auditors), założono w 1941 roku.

Audytorzy wewnętrzni początkowo byli odpowiedzialni głównie za sprawdzanie poprawności danych finansowych organizacji. Autorzy Sawyer's Internal Auditing, L. B. Sawyer i M. A. Dittenhofer, uważają, że audyty praktykowane były już 3500 lat przed naszą erą w Mezopotamii. Odkryto bowiem dokumenty finansowe z tego okresu noszące oznaki sprawdzania i weryfikacji danych zawartych w tych dokumentach. Podobne oznaki wykryto w dokumentach egipskich, chińskich, perskich i żydowskich.

W ciągu XX wieku orientacja audytu wyewoluowała z rachunkowo-księgowej w kierunku biznesowo-zarządczej. Wiąże się to z rosnącym poziomem złożoności działalności gospodarczej organizacji oraz coraz bardziej ograniczoną możliwością bezpośredniego kierowania ich działalnością.

Postępuje również specjalizacja audytu np. w zakresie audytu systemów informatycznych. Międzynarodową organizacją zajmującą się promowaniem zasad audytu informatycznego jest ISACA, której początki sięgają 1967 roku.

Audyt wewnętrzny a procesy zarządzania ryzykiem

Działalność audytu jest skoncentrowana na obszarach w których występują najbardziej istotne ryzyka dla organizacji. Ma za zadanie ocenę efektywności procesów zarządzania ryzykiem. Jest to szczególnie istotne dla działalności gospodarczej organizacji.

Audyt wewnętrzny a ład korporacyjny

Dobre praktyki ładu korporacyjnego opracowane na przełomie XX i XXI wieku duże znaczenie przywiązują do audytu wewnętrznego. Zalecają podporządkowanie prac audytu wewnętrznego Komitetowi ds. Audytu, w którego skład wchodzą członkowie Rady Nadzorczej organizacji.

Regulacje amerykańskiej Ustawy Sarbanes-Oxley (tzw. SOX) są bardziej radykalne co do podziału obowiązków i odpowiedzialności w organizacji.

Jednostki sektora finansów publicznych

Zgodnie z art. 272 ustawy o finansach publicznych z 2009: „Audyt wewnętrzny jest działalnością niezależną i obiektywną, której celem jest wspieranie ministra kierującego działem lub kierownika jednostki w realizacji celów i zadań przez systematyczną ocenę kontroli zarządczej oraz czynności doradcze”.

Ustawodawca sformułował definicję audytu wewnętrznego w sposób bardziej zbliżony do jego faktycznej istoty. Widać wyraźnie, że tym razem (porównując do poprzedniej ustawy) profiluje działania audytora wewnętrznego na ocenę kontroli zarządczej oraz czynności doradcze wykonywane na rzecz kierującego jednostką sektora finansów publicznych. Jest to zdecydowanie bliższe ogólnej definicji audytu wewnętrznego propagowanej przez organizacje skupiające audytorów wewnętrznych[1].

Podstawowe zasady funkcjonowania audytu wewnętrznego w polskiej administracji publicznej określa ustawa o finansach publicznych oraz rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie szczegółowego sposobu i trybu przeprowadzania audytu wewnętrznego.

Rodzaje audytu wewnętrznego

Podstawowe rodzaje audytu wewnętrznego[2]:

  1. Grzegorz Golębiowski. Zmiany w audycie wewnętrznym w sektorze publicznym. „Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny”. 3, 2011. 
  2. Teresa Kiziukiewicz: Audyt wewnętrzny w jednostkach sektora finansów publicznych. Warszawa: Centrum Doradztwa i Informacji "Difin", 2007, s. 26. ISBN 978-83-7251-749-4.

Linki zewnętrzne