Księżyc planetoidy: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Bot poprawia nazwy planetoid |
|||
Linia 18: | Linia 18: | ||
| [[Mały Książę (księżyc)|Petit-Prince]] || 12,7±0,8 || 1184±12 |
| [[Mały Książę (księżyc)|Petit-Prince]] || 12,7±0,8 || 1184±12 |
||
|- align="center" |
|- align="center" |
||
| rowspan="2"| [[87 Sylvia]] || rowspan="2" | [[Pas planetoid|Pas główny planetoid]] || rowspan="2" | (384×264×232) |
| rowspan="2"| [[(87) Sylvia]] || rowspan="2" | [[Pas planetoid|Pas główny planetoid]] || rowspan="2" | (384×264×232) |
||
| [[Romulus (księżyc)|Romulus]] || 18±4 || 1356±5 |
| [[Romulus (księżyc)|Romulus]] || 18±4 || 1356±5 |
||
|- align="center" |
|- align="center" |
Wersja z 21:12, 21 sie 2013
Księżyce planetoid lub moonletki (ang. moonlets) – ciała o rozmiarach do kilkunastu czy kilkudziesięciu kilometrów, w przypadku planetoid z pasa głównego, po nawet kilkaset w przypadku obiektów transneptunowych, obiegające centralną planetoidę, tak jak ma to miejsce w przypadku satelitów planet.
O tym, czy dane ciało może uchodzić za „księżyc” jakiejś planetoidy, decyduje stosunek rozmiarów obydwu składników układu. Jeśli ciała są zbliżone rozmiarami, uważa się taki układ za podwójny.
Pierwszym odkrytym naturalnym satelitą planetoidy (nie licząc odkrywanych pośrednio w wyniku analizy krzywych zmian jasności tych ciał niebieskich) był Daktyl – księżyc planetoidy Idy. Obecnie znanych jest już ok. 230 (styczeń 2013) planetoid posiadających księżyce[1]. Są wśród nich planetoidy wszystkich rodzajów – od pasa głównego, poprzez Trojańczyków po obiekty z pasa Kuipera. Ilość odkrywanych księżyców lawinowo rośnie.
Niektóre planetoidy posiadające naturalne satelity
- Osobny artykuł:
Zobacz też
- ↑ Wm. Robert Johnston: Asteroids with Satellites. Johnston's Archive, 2013-01-31. [dostęp 2013-02-04]. (ang.).