Marek Barański (dziennikarz)

Marek Barański (ur. 6 sierpnia 1947 w Łodzi) – polski dziennikarz, w PRL redaktor Dziennika Telewizyjnego w czasie stanu wojennego, oskarżany o współpracę z SB, w III RP dziennikarz związany z lewicą.

W 1971 ukończył Wydział Filologii Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego. Pracował krótko w Zakładzie Kryminalistyki Komendy Głównej Milicji Obywatelskiej, w latach 1972-1982 był związany z Polskim Radiem (m.in. kierownik Radia Kierowców), później z Telewizją Polską.

Po roku 1989 pracował w Trybunie, a w 1990 r. był współzałożycielem i dziennikarzem tygodnika Nie, w którym został też zastępcą redaktora naczelnego. Od sierpnia 2004 do 28 lutego 2005 r. pełnił funkcję redaktora naczelnego Trybuny. Barański był ściśle związany z Leszkiem Millerem, którego działalność polityczną propagował na łamach Trybuny, w zamian za co znalazł się w towarzyszącej rządowi ekipie podczas wizyty premiera z SLD w USA. Po publikacji listy Wildsteina wysunął oskarżenie, jakoby znajdowały się na niej nazwiska agentów tajnych służb RP z czynnej służbie. W roku 2004 Konstanty Miodowicz podczas przesłuchania Wiesława Kaczmarka przed sejmową Komisją śledczą w sprawie PKN Orlen oskarżył Barańskiego o przynależności do "grupy hakowej", która miała działać na zlecenie Millera w łonie SLD. Na stanowisku redaktora naczelnego Trybuny zastąpił Barańskiego Wiesław Dębski.

Książki

• DT Tajemnice, Polska Oficyna Wydawnicza BGW, 1991, ISBN 83-7066-027-4