Suwerenność ludu: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m drobne merytoryczne |
jaśniej |
||
Linia 5: | Linia 5: | ||
Sposób sprawowania suwerenności przez lud jest przedmiotem sporu [[teoria polityki|teoretyków]] i [[filozofia polityczna|filozofów politycznych]]. Suwerenność ludu może być sprawowana bezpośrednio (różne formy [[demokracja bezpośrednia|demokracji bezpośredniej]]) lub pośrednio, poprzez reprezentację ([[demokracja pośrednia]]). |
Sposób sprawowania suwerenności przez lud jest przedmiotem sporu [[teoria polityki|teoretyków]] i [[filozofia polityczna|filozofów politycznych]]. Suwerenność ludu może być sprawowana bezpośrednio (różne formy [[demokracja bezpośrednia|demokracji bezpośredniej]]) lub pośrednio, poprzez reprezentację ([[demokracja pośrednia]]). |
||
Przyjęcie zasady suwerenności ludu niekoniecznie musi się też wiązać z demokratyzacją |
Przyjęcie zasady suwerenności ludu niekoniecznie musi się też wiązać z [[demokratyzacja|demokratyzacją]]. [[Thomas Hobbes]] wskazywał, że chociaż władza wywodzi się od ludu, to zawsze musi być sprawowana przez reprezentantów. Reprezentowane jednostki nie mają wpływu na politykę i poza skrajnymi przypadkami nie mogą się jej sprzeciwiać. Ta idea ''absolutnej reprezentacji'' mogła więc stanowić podstawę legitymizacji [[monarchia|monarchii]] czy [[Autorytaryzm (ustrój)|władzy autorytarnej]]<ref>{{cytuj książkę |nazwisko = Canovan| imię = Margaret| tytuł = Lud| wydawca = Sic!| miejsce = Warszawa| rok = 2008| strony = 129}}</ref>. |
||
Współczesne systemy demokratyczne, zawierają jednak instytucje pozwalające na bezpośrednie wyrażanie woli przez lud (np. [[weto ludowe]]). |
|||
W doktrynach demokratycznych wymaga się, aby suwerenność ludu była sprawowana bądź bezpośrednio, bądź przez wybieranych okresowo reprezentantów. |
|||
{{przypisy}} |
{{przypisy}} |
Wersja z 23:35, 4 lis 2013
Suwerenność ludu lub suwerenność narodu – doktryna, zgodnie z którą lud, rozumiany jako polityczna wspólnota obywateli, jest suwerenem w państwie i od niego wywodzi się władza i polityczna legitymizacja. Zasada suwerenności ludu jest jedną z podstawowych zasad demokratycznych konstytucji.
Doktryna suwerenności ludu ukształtowała się w opozycji do idei legitymistycznych wywodzących władzę od Boga (boskie prawo królów). Spór o uzasadnienie i pochodzenie władzy był jedną z zasadniczych osi europejskiej nowożytnej filozofii politycznej.
Sposób sprawowania suwerenności przez lud jest przedmiotem sporu teoretyków i filozofów politycznych. Suwerenność ludu może być sprawowana bezpośrednio (różne formy demokracji bezpośredniej) lub pośrednio, poprzez reprezentację (demokracja pośrednia).
Przyjęcie zasady suwerenności ludu niekoniecznie musi się też wiązać z demokratyzacją. Thomas Hobbes wskazywał, że chociaż władza wywodzi się od ludu, to zawsze musi być sprawowana przez reprezentantów. Reprezentowane jednostki nie mają wpływu na politykę i poza skrajnymi przypadkami nie mogą się jej sprzeciwiać. Ta idea absolutnej reprezentacji mogła więc stanowić podstawę legitymizacji monarchii czy władzy autorytarnej[1].
Współczesne systemy demokratyczne, zawierają jednak instytucje pozwalające na bezpośrednie wyrażanie woli przez lud (np. weto ludowe).
- ↑ Margaret Canovan: Lud. Warszawa: Sic!, 2008, s. 129.