Podniesienie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Michał Machura Polonia Sacra 17 (2013) nr 2 (33) s.271 |
okadzenie może być wyłącznie przy dźwięku dzwonków |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
'''Podniesienie''' – część [[Msza|Mszy świętej]], w czasie której kapłan podnosi w górę hostię i kielich, ukazując zgromadzonym wiernym materię Sakramentu (chleb i wino), które w czasie [[Modlitwa eucharystyczna|modlitwy eucharystycznej]] zostały przemienione w ciało i krew Chrystusa. Ta przemiana jest zwana [[Transsubstancjacja|transsubstancją]]. |
'''Podniesienie''' – część [[Msza|Mszy świętej]], w czasie której kapłan podnosi w górę hostię i kielich, ukazując zgromadzonym wiernym materię Sakramentu (chleb i wino), które w czasie [[Modlitwa eucharystyczna|modlitwy eucharystycznej]] zostały przemienione w ciało i krew Chrystusa. Ta przemiana jest zwana [[Transsubstancjacja|transsubstancją]]. |
||
Niekiedy podniesieniu towarzyszy dźwięk dzwonków |
Niekiedy podniesieniu towarzyszy dźwięk dzwonków i okadzanie. |
||
Zwyczaj ten wprowadzono około [[XIII wiek]]u, utrwalony zaś został po reformie liturgicznej [[Sobór trydencki|Soboru trydenckiego]] (1563), by umożliwić wiernym oddanie czci niewidocznej dla nich hostii, kapłan bowiem odprawiał Mszę świętą odwrócony plecami do ludzi. |
Zwyczaj ten wprowadzono około [[XIII wiek]]u, utrwalony zaś został po reformie liturgicznej [[Sobór trydencki|Soboru trydenckiego]] (1563), by umożliwić wiernym oddanie czci niewidocznej dla nich hostii, kapłan bowiem odprawiał Mszę świętą odwrócony plecami do ludzi. |
||
Wersja z 18:23, 29 sie 2014
Podniesienie – część Mszy świętej, w czasie której kapłan podnosi w górę hostię i kielich, ukazując zgromadzonym wiernym materię Sakramentu (chleb i wino), które w czasie modlitwy eucharystycznej zostały przemienione w ciało i krew Chrystusa. Ta przemiana jest zwana transsubstancją.
Niekiedy podniesieniu towarzyszy dźwięk dzwonków i okadzanie.
Zwyczaj ten wprowadzono około XIII wieku, utrwalony zaś został po reformie liturgicznej Soboru trydenckiego (1563), by umożliwić wiernym oddanie czci niewidocznej dla nich hostii, kapłan bowiem odprawiał Mszę świętą odwrócony plecami do ludzi.
Istnienie podniesienia potwierdzają w Polsce średniowieczne żywoty świętych. Autor żywotu bł. Kingi podkreśla, że świątobliwa klaryska wpatrywała się z załzawionymi oczyma podczas Mszy świętej w ciało Pańskie, gdy w momencie podniesienia miały uderzać dzwony zwołujące wiernych do oglądania i adoracji Przeistoczenia chleba w ciało Chrystusa.
Bibliografia
- Mirosław Korolko, Leksykon kultury religijnej w Polsce, Oficyna Wydawniczo-Poligraficzna "ADAM", Warszawa 1999, s. 422.
- Nicole Lemaître, Marie-Thérèse Quinson, Véronique Sot, Słownik kultury chrześcijańskiej, przeł. i uzup. Tadeusz Szafrański, Instytut Wydawniczy Pax, Warszawa 1997, s. 240.