Stanisław Kostka Łukomski

Stanisław Kostka Łukomski

Data i miejsce urodzenia	21 października 1874 Borek
Data śmierci	28 października 1948
Miejsce pochówku	Łomża
Biskup diecezjalny łomżyński
Okres sprawowania	1926–1948
Sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski
Okres sprawowania	1926–1946
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	24 lutego 1898
Nominacja biskupia	8 marca 1920
Sakra biskupia	23 maja 1920

{{Duchowny infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | alt grafiki = | faksymile = | imię i nazwisko org = | opis grafiki = | miejsce pochówku = | kraj działania = | opis faksymile = Nieznane pola: "imię przybrane oryginalne", "imię i nazwisko oryginalne" oraz "państwo".

Stanisław Kostka Łukomski (ur. 21 października 1874 w Borku, zm. 28 października 1948) – polski biskup rzymskokatolicki, biskup pomocniczy poznański w latach 1920–1926, biskup diecezjalny łomżyński w latach 1926–1948, sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski w latach 1926–1946.

Życiorys

Urodził się w miejscowości Borek w województwie wielkopolskim. 24 lutego 1898 został wyświęcony na kapłana.

Po 1900 był członkiem Ligi Narodowej.

Po odzyskaniu niepodległości nabył tereny wokół jeziora Malta w Poznaniu, gdzie 3 maja 1919 odbyła się uroczystość rozpoczęcia sypania kopca.

8 marca 1920 został mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji poznańskiej ze stolicą tytularną Sicca Veneria. Po śmierci kardynała Edmunda Dalbora w 1926 przez krótki czas zarządzał archidiecezją jako wikariusz kapitulny.

24 czerwca 1926 został biskupem diecezjalnym diecezji łomżyńskiej. Koordynował pracę diecezjalnej Akcji Katolickiej, przyczynił się do rozbudowy katedry. Od 1926 pełnił także funkcję sekretarza Konferencji Episkopatu Polski, z której zrezygnował w 1936, ale jego rezygnacja została przyjęta dopiero w maju 1946.

Sympatyzował z endecją, był zdecydowanym oponentem Józefa Piłsudskiego. Był znany ze swoich skrajnie prawicowych poglądów. W 1922 potępił powszechny strajk rolny w Wielkopolsce, co było jedną z przyczyn jego niepowodzenia. W 1947 w liście do władz komunistycznych potępił morderstwo w Zawadach dokonane przez bojówkę „armii podziemnej narodowej”, w którym zginęły 3 osób, w tym starosta łomżyński.

W 1948, jako nieprzejednany przeciwnik władz komunistycznych, był najpoważniejszym kandydatem na urząd arcybiskupa gnieźnieńskiego i prymasa Polski, opróżniony po śmierci Augusta Hlonda.

28 października 1948 zginął w niewyjaśnionym wypadku samochodowym na trasie Ostrów Mazowiecka–Łomża. Został pochowany 4 listopada 1948 w katedrze łomżyńskiej.

Linki zewnętrzne

• {{{tytuł}}} [online], catholic-hierarchy.org  (ang.).data dostępu?{{Catholic-hierarchy}} Brakujące pola: id, tytuł oraz data dostępu. Nieznane pola: 1 oraz 2. [dostęp 2010-10-21].