Królowie frankijscy: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
→Imperium Karolińskie: drobne merytoryczne |
→Władcy Franków Rypuarskich: drobne techniczne |
||
Linia 25: | Linia 25: | ||
=== Władcy [[Frankowie Rypuarscy|Franków Rypuarskich]] === |
=== Władcy [[Frankowie Rypuarscy|Franków Rypuarskich]] === |
||
* |
* Chlodwig, książę przed 448 |
||
* |
* Childebert, książę 448–461, król 461–483 |
||
* |
* Sigebert, król 483–507 |
||
* |
* Chloderyk, król 507, zdetronizowany przez [[Chlodwig I|Chlodwiga I]] |
||
== Królowie Franków == |
== Królowie Franków == |
Wersja z 16:53, 24 gru 2014
Królowie frankijscy – władcy Franków – plemion germańskich. Tworzą dwie dynastie: Merowingów i Karolingów.
Wcześni władcy Franków
Pierwsi władcy
Królowie Franków Salickich
- Faramund – ?-428
- Klodian – 428–448
- Meroweusz – 448–457
- Childeryk I – 457–481
- Chlodwig I – 481–511, w Tournai
Władcy współrządzący z Chlodwigiem, obaleni przez niego w 508:
Władcy Franków Rypuarskich
- Chlodwig, książę przed 448
- Childebert, książę 448–461, król 461–483
- Sigebert, król 483–507
- Chloderyk, król 507, zdetronizowany przez Chlodwiga I
Królowie Franków
Merowingowie (509–751)
- Chlodwig I – 509–511
Po śmierci Chlodwiga królestwo podzielono na cztery części:
Neustria | Paryż | Orlean | Reims |
Chlotar I na krótko przejął władzę we wszystkich frankijskich królestwach. Po jego śmierci państwo podzielono pomiędzy 4 jego synów:
Neustria | Paryż | Burgundia | Metz |
Chlotar II pokonał Brunhildę i zjednoczył królestwo. W 623 w celu obrony granic państwa, wydzielił swemu synowi Austrazję. Jego następca Dagobert I wydzielił królestwo Akwitanii w 629.
Neustria i Burgundia | Akwitania | Austrazja |
W 679 Teuderyk III zjednoczył ostatecznie państwo Franków
- Chlodwig IV 691–695
- Childebert III 695–711
- Dagobert III 711–715
- Chilperyk II 715–721
- Chlotar IV 717–720, rywal w Austrazji
- Teuderyk IV 720–737
- bezkrólewie 737–743; rządy majordoma Karola Młota (do 741) a następnie współrządy (741-743) jego dwóch synów Pepina Małego i Karlomana – również majordomów – bez króla
- Childeryk III 743–751
Karolingowie (751–855)
- Pepin I – 751–768; syn Karola Młota, majordoma państwa Franków.
- Karloman – 768–771; syn Pepina I; panował razem z bratem, Karolem I.
Imperium Karolińskie
- Karol I Wielki – 768–814; syn Pepina I, koronowany na cesarza w 800 r.
- Karol Młodszy - 800–811; syn Karola I; koregent
- Ludwik I Pobożny – 814–840; syn Karola I, koregent i cesarz od 813 r.
- Lotar I – 840-843; syn Ludwika I Pobożnego, koregent i cesarz od 817 r. (patrz niżej państwo środkowofrankijskie)
Po śmierci Ludwika I i sporze pomiędzy braćmi trwającym w latach 840-843, państwo Franków zostaje podzielone (traktat w Verdun z sierpnia 843 r.) pomiędzy synów Ludwika I na:
- państwo Franków Zachodnich - późniejsze królestwo Francji
- państwa Franków Środkowych - podzieliło się na królestwo Włoch oraz Królestwo Lotaryngii, które zostało zlikwidowane przez traktat w Meerssen;
- państwo Franków Wschodnich - późniejsze Święte Cesarstwo Rzymskie
Bibliografia
- Morby J.E., Dynastie świata. Przewodnik chronologiczny i genealogiczny, Kraków 1995, s. 261-263. ISBN 83-7006-263-6