Ścieżka zdrowia (tortury): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
przed kropka, , drobne techniczne |
Mathiasrex (dyskusja | edycje) kat. |
||
| Linia 15: | Linia 15: | ||
* [http://serwisy.gazeta.pl/kraj/1,75686,3435360.html Radom '76 - wspomnienia uczestników] |
* [http://serwisy.gazeta.pl/kraj/1,75686,3435360.html Radom '76 - wspomnienia uczestników] |
||
[[Kategoria:Czerwiec 1976]] |
|||
[[Kategoria:Przestępstwa w PRL]] |
[[Kategoria:Przestępstwa w PRL]] |
||
[[Kategoria:Ofiary represji komunistycznych w Polsce 1939-1989|*]] |
[[Kategoria:Ofiary represji komunistycznych w Polsce 1939-1989|*]] |
||
Wersja z 11:48, 31 gru 2014
Ścieżka zdrowia – ironiczne określenie na formę tortur stosowanych w PRL przez SB, ZOMO i MO, zwłaszcza wobec działaczy opozycji. Polegała na biciu pałkami milicyjnymi aresztanta biegnącego pomiędzy dwoma szeregami bijących. Czasami dla utrudnienia "skazańcowi" nakazywano rozwiązać sznurówki lub wręcz wiązano oba buty sznurówkami.
Do najgłośniejszych przypadków stosowania "ścieżki zdrowia" doszło w czasie wypadków Radomskiego Czerwca 1976. Operacją, tłumiącą strajki (kryptonim Lato '76), osobiście kierował ówczesny szef Służby Bezpieczeństwa gen. Bogusław Stachura. Edward Gierek utrzymywał, że, kiedy dowiedział się o tego typu praktykach, nakazał ich natychmiastowego przerwania[1].
Prawdopodobnie metodę tę milicja PRL przejęła jeszcze z tradycji XIX-wiecznego wojska rosyjskiego (tzw. praszczęta). Skazany żołnierz biegł pomiędzy dwoma szpalerami żołnierzy bijących go kijami; wówczas była to kara równoznaczna z karą śmierci, gdyż praktycznie nikt jej nie przeżywał.
Ciekawostki
W języku portugalskim (w odmianie brazylijskiej) rodzaj takiej kary (bądź tortury) potocznie nazywany jest corredor polonês, co oznacza "polski korytarz".
- ↑ Janusz Rolicki, Edward Gierek - przerwana dekada (wywiad-rzeka)