Break snookerowy: Różnice pomiędzy wersjami

Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Break snookerowy (edytuj)

Wersja z 14:27, 17 sty 2015

Usunięte 36 bajtów ,  7 lat temu
m
WP:SK, drobne redakcyjne
m (WP:SK, drobne redakcyjne)
Pierwszy udokumentowany stupunktowy break w historii został osiągnięty przez [[Joe Davis]]a w 1928 roku. Poprawił on ten wynik w roku 1934, wbijając 110 oczek, co było pierwszym oficjalnie zarejestrowanym breakiem powyżej 100 pkt w [[Mistrzostwa świata w snookerze|mistrzostwach świata]]. Jego następne rekordy wynosiły 137 i 138 pkt (oba w 1937), 146 pkt (1950), aż wreszcie osiągnął pierwszy break maksymalny w roku 1955. W 1962 wbity przez niego break 100 w meczu z [[John Pulman|Johnem Pulmanem]] był jednocześnie historycznym, pierwszym udokumentowanym przez transmisję telewizyjną breakiem stupunktowym na świecie. W ciągu całej swojej kariery Davis uzyskał łącznie 687 breaków stupunktowych (z uwzględnieniem również meczów nieoficjalnych), co było absolutnym rekordem jego czasów.
 
Rekordzistą w tej kategorii jest [[Ronnie O’Sullivan|Ronnie O'Sullivan]], który zdobył dotychczas 776 breaków powyżej 100 pkt.<ref>stan na dzień 15. stycznia 2015</ref><ref>{{cytuj stronę|url=http://eurosport.onet.pl/snooker/ronnie-o-sullivan-rekordzista-wszech-czasow/x8emn|tytuł=Ronnie O’Sullivan rekordzistą wszech czasów|opublikowany=onet.pl|data dostępu=2015-01-15}}</ref>. Drugi w kolejności jest [[Stephen Hendry]], który utracił prowadzenie w tej klasyfikacji podczas turnieju [[Masters Snooker 2015|Masters]] w 2015. Stephen ponadto wbił ich najwięcej w ciągu jednego turnieju -– 16 ([[Mistrzostwa Świata w Snookerze 2002|mistrzostwa świata 2002]]) oraz meczu -– 7 (finał [[UK Championship]] 1994). Najszybszym z kolei jest [[Tony Drago]], który potrzebował na wbicie setki zaledwie 3 minut i 31 sekund (UK Championship 1996).
 
{| class="wikitable sortable" style="margin:auto;"
 
== Breaki maksymalne ==
Za '''break maksymalny''' uważa się oficjalnie break 147-punktowy oraz 155-punktowy. Ten drugi jest możliwy do uzyskania tylko w jednej sytuacji – musi nastąpić faul z [[free ball]]em (wolną bilą) przy 15 [[czerwona bila|czerwonych bilach]] na stole. Taka sytuacja jest bardzo mało prawdopodobna. Należałoby sobie wyobrazić sytuację, w której to zawodnik przy w miarę rozrzuconych czerwonych chce zagrać jedną z bil na "lakier"„lakier”<ref>zagranie polegające na tym, iż biała bila jedynie muska bilę przy minimalnym kontakcie</ref> i popełnia faul<ref>Nie udaje mu się musnąć żadnej czerwonej bili</ref>, a jednocześnie biała bila ustawia się tak, iż zasłonięte są wszystkie czerwone bile. Dopiero wówczas drugi zawodnik otrzyma ''free balla'', czyli będzie mógł wbijać dowolną bilę kolorową (traktowaną jak czerwoną), ale potem będzie musiał jeszcze dojść do [[czarna bila|czarnej]] i wszystkie bile czerwone wbić razem z czarną, a na koniec wbić jeszcze wszystkie kolorowe bile (od żółtej do czarnej).
 
Do tej pory żadnemu graczowi nie udało się uzyskać 155-punktowego breaka w oficjalnym turnieju, odnotowano jednak taki wynik w meczu treningowym, a dokonał tego [[Jamie Cope]] latem 2005 roku<ref>[http://www.guardian.co.uk/sport/2005/oct/12/snooker.sport2 Murphy shows the form and confidence of a champion] -– 12 października 2005, guardian.co.uk</ref>. Najwyższym breakiem w turnieju rankingowym był break 148-punktowy [[Jamie Burnett|Jamiego Burnetta]], który padł w eliminacjach do [[UK Championship]] w 2004 roku.
 
Najszybciej wykonany break maksymalny należy do [[Ronnie O’Sullivan|Ronniego O'Sullivana]] (5 minut 20 sekund), który ma najwięcej (13) breaków maksymalnych na koncie. Jako jedyny wbił także 3 breaki maksymalne w trakcie jednego sezonu oraz jako jeden z dwóch (drugim jest [[Stephen Hendry]]) dokonał trzykrotnie tej sztuki na [[Mistrzostwa świata w snookerze|mistrzostwach świata]].
| [[Kurt Maflin]]
| [[Michał Zieliński (snookerzysta)|Michał Zieliński]]
| [[Players Tour Championship 2010/2011 – Turniej 1|Players Tour Championship 2010/2011 - Turniej 1]]
|-
| 72
| [[Barry Hawkins]]
| [[James McGouran]]
| [[Players Tour Championship 2010/2011 – Turniej 3|Players Tour Championship 2010/2011 - Turniej 3]]
|- bgcolor="#EFEFEF"
| 73
| [[Judd Trump]]
| [[Mark Selby]]
| [[European Tour 2013/2014 – Turniej 7]] -– 1/16 finału
|-
| 100
| [[Mark Selby]]
| [[Ricky Walden]]
| [[UK Championship 2013|UK Championship]] -– 1/2 finału
|-
| 101
| [[Dechawat Poomjaeng]]
| [[Zak Surety]]
| [[German Masters 2014|German Masters]] -– kwalifikacje
|-
| 102
| [[Gary Wilson]]
| [[Ricky Walden]]
| [[German Masters 2014|German Masters]] -– kwalifikacje
|-
| 103
| [[Shaun Murphy]]
| [[Mark Davis (snookerzysta)|Mark Davis]]
| [[Championship League Snooker 2014]] -– faza grupowa
|-
| 104
| [[Shaun Murphy]]
| [[Jamie Jones]]
| [[European Tour 2013/2014 – Turniej 8]] -– 1/8 finału
|-
| 105
| [[Ronnie O’Sullivan|Ronnie O'Sullivan]]
| [[Ding Junhui]]
| [[Welsh Open 2014|Welsh Open]] -– finał
|-
| 106
|[[Ronnie O’Sullivan|Ronnie O'Sullivan]]
|[[Matthew Selt]]
|[[UK Championship 2014|UK Championship]] -– 1/8 finału
|-
|110
|[[Barry Hawkins]]
|[[Stephen Maguire]]
|[[Championship League Snooker 2015]] -– grupa 1
|-
|112
|[[Masters Snooker 2015]]
|}
 
 
{{Przypisy}}
 
== Linki zewnętrzne ==
* [http://www.global-snooker.com/cuefacts-snooker-statistics-the-max-files.asp The Max Files] -– Global Snooker {{lang|en}}
* [http://www.snookerarchive.co.uk/ Snooker archive] -– statystyki turniejów snookerowych {{lang|en}}
 
[[Kategoria:Terminologia snookerowa]]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Specjalna:Różnica_mobilna/41538456”

Menu nawigacyjne