Fujiwara no Tokihira: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
nowy |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 2: | Linia 2: | ||
== Życiorys == |
== Życiorys == |
||
Po śmierci swojego ojca ([[Fujiwara Mototsune]]) w wieku 21 lat zostaje głową rodziny Fujiwara. Cesarz [[Uda]] zostawił urząd [[Kampaku]] wolnym, ograniczając wpływy Fujiwarów, a dopuszczając do głosy pomniejsze arystokratyczne rodziny. Jednakże w 891 roku Tokiharze zostaje nadana ranga [[sangi]]. W 897 roku cesarzem zostaje [[Daigo]], który pragnie kontynuować wolę ojca, ograniczając ród Fujiwarów. W 899 Tokihara zostaje ministrem lewej strony ([[sadaijin]]). Urząd ministra prawej strony sprawował uczony [[Sugawara Michizane]], |
Po śmierci swojego ojca ([[Fujiwara Mototsune]]) w wieku 21 lat zostaje głową rodziny Fujiwara. Cesarz [[Uda]] zostawił urząd [[Kampaku]] wolnym, ograniczając wpływy Fujiwarów, a dopuszczając do głosy pomniejsze arystokratyczne rodziny. Jednakże w 891 roku Tokiharze zostaje nadana ranga [[sangi]]. W 897 roku cesarzem zostaje [[Daigo]], który pragnie kontynuować wolę ojca, ograniczając ród Fujiwarów. W 899 Tokihara zostaje ministrem lewej strony ([[sadaijin]]). Urząd ministra prawej strony sprawował uczony [[Sugawara Michizane]], czyli, jak każdy kto nie był z rodu Fujiwarów, stanowił zagrożenie. W 900 roku Tokihara uknuł przebiegły plan przeciwko [[Michizane Sugawara|Michizane]] - oskarżył go o spiskowanie przeciwko cesarzowi. Jego plan się powiódł, w 901 [[Michizane Sugawara|Michizane]] zostaje skazany na honorowe zesłanie jako tymczasowy gubernator wyspy [[Kyushu]], gdzie zmarł. Tokihara zmarł 26 kwietnia 909 roku i mimo wielu intryg nie udało mu sie uzyskać upragnionego urzędu [[Kampaku]]. |
||
Razem z cesarzem [[Daigo]] pieczołowicie zajmował się kodyfikacją prawa. Zaczął prace nad zestawem regulacji ówczesnego rządu japońskiego [[Engishiki]], jednak została dokończona przez innych urzędników i zaprezentowana Dworowi w 927 roku. Po śmierci został zastąpiony przez swojego brata [[Fujiwara Tadahira|Fujiwarę Tadahirę]], któremu w 971 udaje się zdobyć tytuł [[Kampaku]]. |
Razem z cesarzem [[Daigo]] pieczołowicie zajmował się kodyfikacją prawa. Zaczął prace nad zestawem regulacji ówczesnego rządu japońskiego [[Engishiki]], jednak została dokończona przez innych urzędników i zaprezentowana Dworowi w 927 roku. Po śmierci został zastąpiony przez swojego brata [[Fujiwara Tadahira|Fujiwarę Tadahirę]], któremu w 971 udaje się zdobyć tytuł [[Kampaku]]. |
Wersja z 01:10, 8 mar 2015
Fujiwara no Tokihira (jap.藤原 時平, ur. 871, zm. 26 kwietnia 909) - japoński polityk i dworzanin, żyjący za czasów okresu Heian.
Życiorys
Po śmierci swojego ojca (Fujiwara Mototsune) w wieku 21 lat zostaje głową rodziny Fujiwara. Cesarz Uda zostawił urząd Kampaku wolnym, ograniczając wpływy Fujiwarów, a dopuszczając do głosy pomniejsze arystokratyczne rodziny. Jednakże w 891 roku Tokiharze zostaje nadana ranga sangi. W 897 roku cesarzem zostaje Daigo, który pragnie kontynuować wolę ojca, ograniczając ród Fujiwarów. W 899 Tokihara zostaje ministrem lewej strony (sadaijin). Urząd ministra prawej strony sprawował uczony Sugawara Michizane, czyli, jak każdy kto nie był z rodu Fujiwarów, stanowił zagrożenie. W 900 roku Tokihara uknuł przebiegły plan przeciwko Michizane - oskarżył go o spiskowanie przeciwko cesarzowi. Jego plan się powiódł, w 901 Michizane zostaje skazany na honorowe zesłanie jako tymczasowy gubernator wyspy Kyushu, gdzie zmarł. Tokihara zmarł 26 kwietnia 909 roku i mimo wielu intryg nie udało mu sie uzyskać upragnionego urzędu Kampaku.
Razem z cesarzem Daigo pieczołowicie zajmował się kodyfikacją prawa. Zaczął prace nad zestawem regulacji ówczesnego rządu japońskiego Engishiki, jednak została dokończona przez innych urzędników i zaprezentowana Dworowi w 927 roku. Po śmierci został zastąpiony przez swojego brata Fujiwarę Tadahirę, któremu w 971 udaje się zdobyć tytuł Kampaku.
Bibliografia
• Jolanta Tubielewicz: Historia Japonii, Zakład Narodowy im. Ossolińskich - Wydawnictwo, Wrocław 1984, ISBN 83-04-01486-6
• Maciej Kanert: Starożytna Japonia, WUJ, Kraków 2006, ISBN 83-233-2152-3