Leontien van Moorsel: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m MalarzBOT: usunięcie zbędnego <br /> na zlecenie Mateusz.ns |
lit. |
||
| Linia 33: | Linia 33: | ||
{{Medalista infobox/MŚ|KT|Bordeaux|1998|srebro|Pościgowy indyw.}} |
{{Medalista infobox/MŚ|KT|Bordeaux|1998|srebro|Pościgowy indyw.}} |
||
}} |
}} |
||
'''Leontine Martha Henrica Petronella "Leontien" Zijlaard-van Moorsel''' (ur. [[22 marca]] [[1970]] w [[Boekel]]) – [[Holandia|holenderska]] [[kolarstwo torowe|kolarka torowa]] i [[kolarstwo szosowe|szosowa]], sześciokrotna |
'''Leontine Martha Henrica Petronella "Leontien" Zijlaard-van Moorsel''' (ur. [[22 marca]] [[1970]] w [[Boekel]]) – [[Holandia|holenderska]] [[kolarstwo torowe|kolarka torowa]] i [[kolarstwo szosowe|szosowa]], sześciokrotna medalistka olimpijska i jedenastokrotna medalistka mistrzostw świata. |
||
== Kariera == |
== Kariera == |
||
| Linia 40: | Linia 40: | ||
Holenderka musiała się jednak wycofać z czynnego kolarstwa w związku z [[anoreksja|anoreksją]], w wyniku której straciła ok 20 kg<ref>[http://www.sports-reference.com/olympics/athletes/zi/leontien-zijlaard-van-moorsel-1.html Profil na sports-reference.com] {{lang|en}}</ref>. Pokonała jednak chorobę i wróciła do sportu w 1997 roku, zdobywając mistrzostwo kraju w wyścigu indywidualnym na dochodzenie. W 1998 roku zdobyła kolejne tytuły międzynarodowe: na [[Mistrzostwa Świata w Kolarstwie Szosowym 1998|mistrzostwach świata w Valkenburgu]] zdobyła złoty medal w jeździe indywidualnej na czas oraz srebro w wyścigu ze startu wspólnego, ulegając jedynie [[Litwa|Litwince]] [[Diana Žiliūtė|Dianie Žiliūtė]]. Ponadto na [[Mistrzostwa Świata w Kolarstwie Torowym 1998|mistrzostwach świata w Bordeaux]] była druga w indywidualnym wyścigu na dochodzenie, za [[Australia|Australijką]] [[Lucy Tyler-Sharman]]. Podczas [[Mistrzostwa Świata w Kolarstwie Szosowym 1999|mistrzostw świata w Weronie]] w 1999 roku obroniła tytuł wywalczony rok wcześniej w jeździe indywidualnej na czas. Największe sukcesy van Moorsel osiągnęła na [[Letnie Igrzyska Olimpijskie 2000|igrzyskach olimpijskich w Sydney]] w 2000 roku. We wszystkich swoich startach zdobyła medale, w tym aż trzy złote: w indywidualnej jeździe na czas, w wyścigu ze startu wspólnego oraz w indywidualnym wyścigu na dochodzenie. Ponadto wywalczyła srebrny medal w wyścigu punktowym, ustępując tylko [[Włochy|Włoszce]] [[Antonella Bellutti|Antonelli Bellutti]]. |
Holenderka musiała się jednak wycofać z czynnego kolarstwa w związku z [[anoreksja|anoreksją]], w wyniku której straciła ok 20 kg<ref>[http://www.sports-reference.com/olympics/athletes/zi/leontien-zijlaard-van-moorsel-1.html Profil na sports-reference.com] {{lang|en}}</ref>. Pokonała jednak chorobę i wróciła do sportu w 1997 roku, zdobywając mistrzostwo kraju w wyścigu indywidualnym na dochodzenie. W 1998 roku zdobyła kolejne tytuły międzynarodowe: na [[Mistrzostwa Świata w Kolarstwie Szosowym 1998|mistrzostwach świata w Valkenburgu]] zdobyła złoty medal w jeździe indywidualnej na czas oraz srebro w wyścigu ze startu wspólnego, ulegając jedynie [[Litwa|Litwince]] [[Diana Žiliūtė|Dianie Žiliūtė]]. Ponadto na [[Mistrzostwa Świata w Kolarstwie Torowym 1998|mistrzostwach świata w Bordeaux]] była druga w indywidualnym wyścigu na dochodzenie, za [[Australia|Australijką]] [[Lucy Tyler-Sharman]]. Podczas [[Mistrzostwa Świata w Kolarstwie Szosowym 1999|mistrzostw świata w Weronie]] w 1999 roku obroniła tytuł wywalczony rok wcześniej w jeździe indywidualnej na czas. Największe sukcesy van Moorsel osiągnęła na [[Letnie Igrzyska Olimpijskie 2000|igrzyskach olimpijskich w Sydney]] w 2000 roku. We wszystkich swoich startach zdobyła medale, w tym aż trzy złote: w indywidualnej jeździe na czas, w wyścigu ze startu wspólnego oraz w indywidualnym wyścigu na dochodzenie. Ponadto wywalczyła srebrny medal w wyścigu punktowym, ustępując tylko [[Włochy|Włoszce]] [[Antonella Bellutti|Antonelli Bellutti]]. |
||
W latach 2001, 2002 i 2003 trzykrotnie z rzędu zdobywała złote medale mistrzostw świata w kolarstwie torowym w indywidualnym wyścigu na dochodzenie. W 2004 roku brała udział w [[Letnie Igrzyska Olimpijskie 2004|igrzyskach olimpijskich w Atenach]], gdzie w swoim pierwszym starcie, wyścigu szosowym ze startu wspólnego, upadła we wczesnym etapie, co pozbawiło ją szans na obronę tytułu wywalczonego w Sydney. Ostatecznie van Moorsel nie ukończyła tych zawodów. Na tych samych igrzyskach wystąpiła także w jeździe indywidualnej na czas, w której była najlepsza, wyprzedzając o ponad 20 sekund [[Stany Zjednoczone|Amerykankę]] [[Dede Demet-Barry]] i [[Szwajcaria|Szwajcarkę]] [[Karin Thürig]]. Co więcej, w wyścigu indywidualnym na dochodzenie Leontien zdobyła brązowy medal, przegrywając tylko z [[Sarah Ulmer|Sarą Ulmer]] z [[Nowa Zelandia|Nowej Zelandii]] oraz [[Katie Mactier]] z Australii. Po tych igrzyskach postanowiła zakończyć karierę. Na arenie krajowej zdobyła 35 |
W latach 2001, 2002 i 2003 trzykrotnie z rzędu zdobywała złote medale mistrzostw świata w kolarstwie torowym w indywidualnym wyścigu na dochodzenie. W 2004 roku brała udział w [[Letnie Igrzyska Olimpijskie 2004|igrzyskach olimpijskich w Atenach]], gdzie w swoim pierwszym starcie, wyścigu szosowym ze startu wspólnego, upadła we wczesnym etapie, co pozbawiło ją szans na obronę tytułu wywalczonego w Sydney. Ostatecznie van Moorsel nie ukończyła tych zawodów. Na tych samych igrzyskach wystąpiła także w jeździe indywidualnej na czas, w której była najlepsza, wyprzedzając o ponad 20 sekund [[Stany Zjednoczone|Amerykankę]] [[Dede Demet-Barry]] i [[Szwajcaria|Szwajcarkę]] [[Karin Thürig]]. Co więcej, w wyścigu indywidualnym na dochodzenie Leontien zdobyła brązowy medal, przegrywając tylko z [[Sarah Ulmer|Sarą Ulmer]] z [[Nowa Zelandia|Nowej Zelandii]] oraz [[Katie Mactier]] z Australii. Po tych igrzyskach postanowiła zakończyć karierę. Na arenie krajowej zdobyła 35 medali, w tym 18 złotych. |
||
== Linki zewnętrzne == |
== Linki zewnętrzne == |
||
Wersja z 20:48, 21 mar 2015
| Ilustracja | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
170 cm | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dyscypliny | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Leontine Martha Henrica Petronella "Leontien" Zijlaard-van Moorsel (ur. 22 marca 1970 w Boekel) – holenderska kolarka torowa i szosowa, sześciokrotna medalistka olimpijska i jedenastokrotna medalistka mistrzostw świata.
Kariera
Pierwszy sukces Leontien van Moorsel osiągnęła w 1989 roku, kiedy została mistrzynią Holandii w kolarstwie szosowym. Rok później odniosła pierwsze sukcesy międzynarodowe, zdobywając złote medale w jeździe drużynowej na czas na mistrzostwach świata w Utsunomiya oraz w indywidualnym wyścigu na dochodzenie podczas mistrzostw świata w Maebashi. W 1991 roku zdobyła złoto w wyścigu ze startu wspólnego na mistrzostwach w Stuttgarcie, a rok później miał miejsce jej olimpijski debiut. Na igrzyskach olimpijskich w Barcelonie była ósma w indywidualnym wyścigu na dochodzenie, a w szosowym wyścigu ze statu wspólnego zajęła 23. miejsce. W 1993 roku zdobyła kolejny tytuł mistrzyni świata, wygrywając wyścig ze startu wspólnego podczas mistrzostw świata w Oslo.
Holenderka musiała się jednak wycofać z czynnego kolarstwa w związku z anoreksją, w wyniku której straciła ok 20 kg[1]. Pokonała jednak chorobę i wróciła do sportu w 1997 roku, zdobywając mistrzostwo kraju w wyścigu indywidualnym na dochodzenie. W 1998 roku zdobyła kolejne tytuły międzynarodowe: na mistrzostwach świata w Valkenburgu zdobyła złoty medal w jeździe indywidualnej na czas oraz srebro w wyścigu ze startu wspólnego, ulegając jedynie Litwince Dianie Žiliūtė. Ponadto na mistrzostwach świata w Bordeaux była druga w indywidualnym wyścigu na dochodzenie, za Australijką Lucy Tyler-Sharman. Podczas mistrzostw świata w Weronie w 1999 roku obroniła tytuł wywalczony rok wcześniej w jeździe indywidualnej na czas. Największe sukcesy van Moorsel osiągnęła na igrzyskach olimpijskich w Sydney w 2000 roku. We wszystkich swoich startach zdobyła medale, w tym aż trzy złote: w indywidualnej jeździe na czas, w wyścigu ze startu wspólnego oraz w indywidualnym wyścigu na dochodzenie. Ponadto wywalczyła srebrny medal w wyścigu punktowym, ustępując tylko Włoszce Antonelli Bellutti.
W latach 2001, 2002 i 2003 trzykrotnie z rzędu zdobywała złote medale mistrzostw świata w kolarstwie torowym w indywidualnym wyścigu na dochodzenie. W 2004 roku brała udział w igrzyskach olimpijskich w Atenach, gdzie w swoim pierwszym starcie, wyścigu szosowym ze startu wspólnego, upadła we wczesnym etapie, co pozbawiło ją szans na obronę tytułu wywalczonego w Sydney. Ostatecznie van Moorsel nie ukończyła tych zawodów. Na tych samych igrzyskach wystąpiła także w jeździe indywidualnej na czas, w której była najlepsza, wyprzedzając o ponad 20 sekund Amerykankę Dede Demet-Barry i Szwajcarkę Karin Thürig. Co więcej, w wyścigu indywidualnym na dochodzenie Leontien zdobyła brązowy medal, przegrywając tylko z Sarą Ulmer z Nowej Zelandii oraz Katie Mactier z Australii. Po tych igrzyskach postanowiła zakończyć karierę. Na arenie krajowej zdobyła 35 medali, w tym 18 złotych.
Linki zewnętrzne
- Profil na cyclingwebsite.com (ang.)
- Profil na sports-reference.com (ang.)
- ↑ Profil na sports-reference.com (ang.)
_pictogram.svg)