Gęstość stanów: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne redakcyjne - poprzedni autor powinien zwrócić uwagę na to aby dodawać komentarze w dyskusji artykułu a nie w artykule. |
Poprawa definicji, usunięcie zbytecznej sekcji klasycznej, zstąpienie jej opisem stosowanego przybliżenia, poprawa wzorów (dodanie zależności od energii, kwantowania oraz przypadku zero-wymiarowego) |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Gęstość stanów''' jest funkcją opisującą w [[mechanika kwantowa|mechanice kwantowej]] |
'''Gęstość stanów''' jest funkcją opisującą w [[mechanika kwantowa|mechanice kwantowej]] liczbę dostępnych stanów na jednostkę energii. |
||
Jednym z prostszych modeli opisujących zachowanie się elektronów jest model prawie swobodnych elektronów (''NFE'' - ''nearly free electron).'' Zakłada on, że elektron przewodnictwa można potraktować jako cząstkę swobodną, poruszającą się w periodycznym potencjale wytworzonym przez jądra atomowe oraz elektrony rdzenia, nie posiadające swobody. Wpływ potencjału na elektron można opisać używając tensora masy efektywnej: |
|||
W fizyce klasycznej cząstka o danej energii E posiada prędkość określoną jako |
|||
:<math>v = \sqrt{ \frac{2E}{m} }</math> |
|||
Wektor prędkości może być skierowany w dowolnym kierunku, więc dla danej energii istnieje nieskończenie wiele możliwych kierunków ruchu, czyli <math>\rho (E) \equiv \infty</math>. W mechanice kwantowej sytuacja jest bardziej skomplikowana - [[funkcja falowa]] ma zwykle ściśle określone [[warunki brzegowe]], lub warunki periodyczności, np. dla cząstki zamkniętej w sześciennym pudełku wymagamy, aby funkcja falowa znikała na ścianach pudełka. Należy uwzględnić iż funkcja falowa zanika na ścianach tylko wtedy kiedy mamy do czynienia z nieskończonym potencjałem na ściankach, przy skończonych wartościach funkcja falowa wnika w barierę i wtedy warunkiem brzegowym jest ciągłość oraz ciągłość pierwszej pochodnej (gładkość) na granicy pudełko-bariera. |
|||
<math>\frac{1}{\hbar}\frac{\partial^{2}E}{\partial k_{i}\partial k_{j} }=\frac{1}{M_{ij}},</math> |
|||
Funkcje gęstości stanów: |
|||
który, gdy jest symetryczny przechodzi w masę efektywną oznaczaną jak m*. |
|||
⚫ | |||
Wyprowadzenie gęstości stanów dla przypadku niżej wymiarowego wymaga uwzględnienia zachowania informacji o kwantowaniu energii w pozostałych wymiarach. Funkcje gęstości stanów, dla przybliżenia NFE, w krysztale o równych stałych sieciowych (''L'') wyglądają następująco: |
|||
⚫ | |||
''' |
'''0D''' - <math>\rho (E) = 2\sum\limits_{n_x,n_y,n_z} \delta (E-E_{n_x,n_y,n_z})</math> |
||
'''1D''' - <math>\rho(E) = \frac{\sqrt{2m^*}L}{2\pi\hbar}\sum\limits_{n_y,n_z}\frac{\Theta(E-E_{n_y,n_z})}{\sqrt{E-E_{n_y,n_z}}}</math> |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
[[Kategoria:Mechanika kwantowa]] |
[[Kategoria:Mechanika kwantowa]] |
Wersja z 17:27, 20 cze 2015
Gęstość stanów jest funkcją opisującą w mechanice kwantowej liczbę dostępnych stanów na jednostkę energii.
Jednym z prostszych modeli opisujących zachowanie się elektronów jest model prawie swobodnych elektronów (NFE - nearly free electron). Zakłada on, że elektron przewodnictwa można potraktować jako cząstkę swobodną, poruszającą się w periodycznym potencjale wytworzonym przez jądra atomowe oraz elektrony rdzenia, nie posiadające swobody. Wpływ potencjału na elektron można opisać używając tensora masy efektywnej:
który, gdy jest symetryczny przechodzi w masę efektywną oznaczaną jak m*.
Wyprowadzenie gęstości stanów dla przypadku niżej wymiarowego wymaga uwzględnienia zachowania informacji o kwantowaniu energii w pozostałych wymiarach. Funkcje gęstości stanów, dla przybliżenia NFE, w krysztale o równych stałych sieciowych (L) wyglądają następująco:
0D -
1D -
2D -
3D -