Estoński Kościół Prawosławny: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne merytoryczne
→‎Historia: drobne redakcyjne
Linia 50: Linia 50:
== Historia ==
== Historia ==
{{osobny artykuł|Prawosławie w Estonii}}
{{osobny artykuł|Prawosławie w Estonii}}
Prawosławie na terenie dzisiejszej Estonii pojawiło się za sprawą misjonarzy z Nowogrodu i Pskowa w X–XII w. W 1030 wzmiankowana jest społeczność prawosławna w dzisiejszym [[Tartu]]. Wpływy prawosławia zostały ostatecznie zredukowane po ekspansji Zakonu Kawalerów Mieczowych. W XVII i XVIII w. na teren Estonii uciekło wielu [[staroobrzędowcy|staroobrzędowców]]. Gwałtowny przyrost ilości prawosławnych nastąpił po aneksji ziem estońskich do [[Imperium Rosyjskie]]go. Obszar ten od 1850 należał do eparchii ryskiej.
Prawosławie na terenie dzisiejszej Estonii pojawiło się za sprawą misjonarzy z Nowogrodu i Pskowa w X–XII w. W 1030 wzmiankowana jest społeczność prawosławna w dzisiejszym [[Tartu]]. Wpływy prawosławia zostały ostatecznie zredukowane po ekspansji Zakonu Kawalerów Mieczowych. W XVII i XVIII w. na teren Estonii uciekło wielu [[staroobrzędowcy|staroobrzędowców]]. Gwałtowny przyrost ilości prawosławnych nastąpił po aneksji ziem estońskich do [[Imperium Rosyjskie]]go. Obszar ten od 1850 należał do [[Eparchia ryska|eparchii ryskiej]].


Status Kościoła samorządnego został nadany Estońskiemu Kościołowi Prawosławnemu przez [[Tichon (patriarcha Moskwy)|patriarchę Tichona]] w 1920. Pierwszym jego zwierzchnikiem został metropolita [[Aleksander (Paulus)]]. W 1923 Estoński Kościół Prawosławny, nie bez nacisków ze strony władz państwowych, wystąpił o przejście pod jurysdykcję patriarchy Konstantynopola, czego Rosyjska Cerkiew Prawosławna nie uznała. W 1939 Estoński Kościół Prawosławny posiadał 159 działających parafii, jedno seminarium duchowne oraz trzy monastery.
Status Kościoła samorządnego został nadany Estońskiemu Kościołowi Prawosławnemu przez [[Tichon (patriarcha Moskwy)|patriarchę Tichona]] w 1920. Pierwszym jego zwierzchnikiem został metropolita [[Aleksander (Paulus)]]. W 1923 Estoński Kościół Prawosławny, nie bez nacisków ze strony władz państwowych, wystąpił o przejście pod jurysdykcję patriarchy Konstantynopola, czego Rosyjska Cerkiew Prawosławna nie uznała. W 1939 Estoński Kościół Prawosławny posiadał 159 działających parafii, jedno seminarium duchowne oraz trzy monastery.

Wersja z 23:49, 31 paź 2015

{{{nazwa}}}
Ilustracja
Państwo

 Estonia

Siedziba

Tallinn

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Patriarchat

Moskiewski

Sobór

św. Aleksandra Newskiego w Tallinnie

Metropolita

metropolita Tallinna i całej Estonii Korneliusz (Jakobs)

Dane statystyczne
Liczba wiernych

150 000

Liczba diecezji

2

Liczba parafii

37

Liczba klasztorów

1

Powierzchnia

45 226 km²

Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Strona internetowa

Estoński Kościół Prawosławny Patriarchatu Moskiewskiego – samorządny Kościół prawosławny pozostający w jurysdykcji Patriarchatu Moskiewskiego. Na terenie Estonii Estoński Kościół Prawosławny działa równolegle z Estońskim Apostolskim Kościołem Prawosławnym, podległym Patriarchatowi Konstantynopolitańskiemu. Liczbę wiernych Estońskiego Kościoła Prawosławnego szacuje się na 150 tys. osób.

Tradycyjnie wyznaniem dominującym w Estonii był protestantyzm (luteranizm), podczas gdy prawosławie pozostaje wyznaniem rosyjskiej mniejszości w tym kraju. Wyniki ostatniego spisu powszechnego wykazały jednak, że właśnie prawosławie, wobec laicyzacji społeczeństwa, znacznie bardziej posuniętej wśród Estończyków niż Rosjan, stało się największym liczebnie wyznaniem w państwie[1].

Struktura Kościoła

Obecnym zwierzchnikiem Kościoła (od 2000) jest metropolita Tallinna i całej Estonii Korneliusz (Jakobs). Drugą eparchią Kościoła, narewską, kieruje biskup Łazarz (Gurkin)[2]. Na terenie Estonii znajduje się 37 parafii[3] i 1 żeński klasztor, Piuchticki Monaster Zaśnięcia Matki Bożej[4].

Historia

 Osobny artykuł: Prawosławie w Estonii.

Prawosławie na terenie dzisiejszej Estonii pojawiło się za sprawą misjonarzy z Nowogrodu i Pskowa w X–XII w. W 1030 wzmiankowana jest społeczność prawosławna w dzisiejszym Tartu. Wpływy prawosławia zostały ostatecznie zredukowane po ekspansji Zakonu Kawalerów Mieczowych. W XVII i XVIII w. na teren Estonii uciekło wielu staroobrzędowców. Gwałtowny przyrost ilości prawosławnych nastąpił po aneksji ziem estońskich do Imperium Rosyjskiego. Obszar ten od 1850 należał do eparchii ryskiej.

Status Kościoła samorządnego został nadany Estońskiemu Kościołowi Prawosławnemu przez patriarchę Tichona w 1920. Pierwszym jego zwierzchnikiem został metropolita Aleksander (Paulus). W 1923 Estoński Kościół Prawosławny, nie bez nacisków ze strony władz państwowych, wystąpił o przejście pod jurysdykcję patriarchy Konstantynopola, czego Rosyjska Cerkiew Prawosławna nie uznała. W 1939 Estoński Kościół Prawosławny posiadał 159 działających parafii, jedno seminarium duchowne oraz trzy monastery.

Po włączeniu Estonii do ZSRR władze państwowe zaczęły utrudniać działalność Kościoła, podobnie jak wszystkich związków wyznaniowych. Część wiernych, na czele z metropolitą Aleksandrem, zdecydowała się na emigrację i powołanie zagranicznego egzarchatu podległego patriarsze Konstantynopola. Struktury kościelne pozostałe w Estonii zostały ponownie włączone do Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.

Po upadku ZSRR część duchowieństwa prawosławnego w Estonii postanowiła wrócić pod jurysdykcję patriarchy Konstantynopola, część była temu przeciwna. W ten sposób na terenie kraju działają dwa Kościoły prawosławne: Estoński Kościół Prawosławny Patriarchatu Moskiewskiego oraz Estoński Apostolski Kościół Prawosławny. Obydwie struktury nie utrzymywały ze sobą kontaktów, a konflikt między nimi doprowadził do pogorszenia relacji między Rosyjskim Kościołem Prawosławnym a Patriarchatem Konstantynopolitańskim. W 2010 obydwa Kościoły estońskie zadeklarowały jednak chęć wznowienia kontaktów[5].

Bibliografia