Dwa teatry (dramat): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m MalarzBOT: regeneracja szablonu {{Książka infobox}} |
m WP:CHECK#64 linki tożsame z tekstem linka |
||
| Linia 25: | Linia 25: | ||
Postacie Dyrektora Teatru Małego Zwierciadła i Dyrektora Teatru Snów reprezentują zwolenników teatru realistycznego i wizyjnego. Nie są jednak postaciami jednowymiarowymi, np. dyrektor opowiadający się za teatrem realistycznym jest jednocześnie zwolennikiem [[Psychoanaliza|psychoanalizy]] i [[Zygmunt Freud|Zygmunta Freuda]]. Sztuka Szaniawskiego była głosem w toczonej ówcześnie dyskusji o [[Realizm (literatura)|realizmie]], nie opowiadała się jednak bezwarunkowo po żadnej ze stron. |
Postacie Dyrektora Teatru Małego Zwierciadła i Dyrektora Teatru Snów reprezentują zwolenników teatru realistycznego i wizyjnego. Nie są jednak postaciami jednowymiarowymi, np. dyrektor opowiadający się za teatrem realistycznym jest jednocześnie zwolennikiem [[Psychoanaliza|psychoanalizy]] i [[Zygmunt Freud|Zygmunta Freuda]]. Sztuka Szaniawskiego była głosem w toczonej ówcześnie dyskusji o [[Realizm (literatura)|realizmie]], nie opowiadała się jednak bezwarunkowo po żadnej ze stron. |
||
''Dwa teatry'' zostały opublikowane po raz pierwszy w 1946 w miesięczniku „[[Twórczość (miesięcznik)|Twórczość]]” (nr 12). Prapremiera odbyła się w 1946 w Teatrze Powszechnym im. Żołnierza Polskiego w [[Kraków|Krakowie]]. Reżyserem spektaklu była [[ |
''Dwa teatry'' zostały opublikowane po raz pierwszy w 1946 w miesięczniku „[[Twórczość (miesięcznik)|Twórczość]]” (nr 12). Prapremiera odbyła się w 1946 w Teatrze Powszechnym im. Żołnierza Polskiego w [[Kraków|Krakowie]]. Reżyserem spektaklu była [[Irena Grywińska]] scenografię przygotował [[Tadeusz Kantor]], zaś rolę Dyrektora zagrał [[Karol Adwentowicz]]. Sztuka miała wiele wystawień w Polsce i za granicą. Do 1957 ''Dwa teatry były'' najczęściej grywaną sztuką Szaniawskiego. Przez wiele lat dramat znajdował się na liście lektur szkolnych. Tłumaczony był m.in. na język [[Język czeski|czeski]], [[Język serbsko-chorwacki|serbsko-chorwacki]], [[Język francuski|francuski]], [[Język rosyjski|rosyjski]] i [[Język niemiecki|niemiecki]]. |
||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
||
Wersja z 01:26, 16 lut 2016
| Autor | |
|---|---|
| Typ utworu | |
| Wydanie oryginalne | |
| Język | |
| Data wydania |
1946 |
Dwa teatry – dramat Jerzego Szaniawskiego z 1946.
Dramat ma złożoną strukturę. Akt I rozgrywa się przed II wojną światową. Przedstawia w sposób realistyczny życie teatru i jego dyrektora. Akt II utrzymany jest w konwencji „teatru w teatrze”, przestawiając pracę nad inscenizacjami Matki i Powodzi. Te dwa dramaty to prawdziwie krótkie sztuki Szaniawskiego (Matka pochodzi z 1937 i nosiła wcześniej tytuł W lesie). Akt III rozgrywa się w czasie okupacji. Przedstawia klęskę idei Teatru Małego Zwierciadła – działalność teatru została zawieszona, aktorzy rozproszyli się lub zginęli, chory dyrektor stracił wiarę w sens sztuki.
Postacie Dyrektora Teatru Małego Zwierciadła i Dyrektora Teatru Snów reprezentują zwolenników teatru realistycznego i wizyjnego. Nie są jednak postaciami jednowymiarowymi, np. dyrektor opowiadający się za teatrem realistycznym jest jednocześnie zwolennikiem psychoanalizy i Zygmunta Freuda. Sztuka Szaniawskiego była głosem w toczonej ówcześnie dyskusji o realizmie, nie opowiadała się jednak bezwarunkowo po żadnej ze stron.
Dwa teatry zostały opublikowane po raz pierwszy w 1946 w miesięczniku „Twórczość” (nr 12). Prapremiera odbyła się w 1946 w Teatrze Powszechnym im. Żołnierza Polskiego w Krakowie. Reżyserem spektaklu była Irena Grywińska scenografię przygotował Tadeusz Kantor, zaś rolę Dyrektora zagrał Karol Adwentowicz. Sztuka miała wiele wystawień w Polsce i za granicą. Do 1957 Dwa teatry były najczęściej grywaną sztuką Szaniawskiego. Przez wiele lat dramat znajdował się na liście lektur szkolnych. Tłumaczony był m.in. na język czeski, serbsko-chorwacki, francuski, rosyjski i niemiecki.
Bibliografia
- Stanisław Burkot: Literatura polska 1939-2009. Wyd. III. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2010, s. 89-91, 415. ISBN 978-83-01-16289-4.
- Monika Mokrzycka-Pokora: Jerzy Szaniawski. Culture.pl. [dostęp 2014-11-21].