Pałac Szustra: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
m Bot poprawia sortowanie |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 36: | Linia 36: | ||
'''Pałac Szustra''' (''Pałacyk Szustra'', ''Pałacyk Lubomirskich'') – [[pałac]] na terenie [[Warszawa|Warszawy]], znajdujący się w dzielnicy [[Mokotów]] przy ul. Morskie Oko 2 (dawniej przy [[ulica Puławska w Warszawie|ul. Puławskiej]] 55/57). Obecnie mieści się w nim siedziba [[Warszawskie Towarzystwo Muzyczne im. Stanisława Moniuszki|Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego im. Stanisława Moniuszki]]. |
'''Pałac Szustra''' (''Pałacyk Szustra'', ''Pałacyk Lubomirskich'') – [[pałac]] na terenie [[Warszawa|Warszawy]], znajdujący się w dzielnicy [[Mokotów]] przy ul. Morskie Oko 2 (dawniej przy [[ulica Puławska w Warszawie|ul. Puławskiej]] 55/57). Obecnie mieści się w nim siedziba [[Warszawskie Towarzystwo Muzyczne im. Stanisława Moniuszki|Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego im. Stanisława Moniuszki]]. |
||
== Historia == |
== Historia :D == |
||
W latach [[1772]]-[[1775]] [[Efraim Szreger]] na miejscu zniszczonego dworu kupca Burbacha wzniósł [[klasycyzm|klasycystyczny]] pałacyk dla marszałkowej księżnej [[Izabela Lubomirska|Izabeli z Czartoryskich Lubomirskiej]]. Założenia ogrodowe opracował [[Szymon Bogumił Zug]]. Posiadłość nosiła nazwę ''Mon coteau'' (z [[franc.]] "moje wzgórze"). Zabudowania gospodarcze i ogród nie zachowały się do dziś, ocalała jedynie wieża z gołębnikiem i [[glorieta]] flamandzka (domek mauretański), znajdujące się dziś przy pierzei ulicy Puławskiej. |
W latach [[1772]]-[[1775]] [[Efraim Szreger]] na miejscu zniszczonego dworu kupca Burbacha wzniósł [[klasycyzm|klasycystyczny]] pałacyk dla marszałkowej księżnej [[Izabela Lubomirska|Izabeli z Czartoryskich Lubomirskiej]]. Założenia ogrodowe opracował [[Szymon Bogumił Zug]]. Posiadłość nosiła nazwę ''Mon coteau'' (z [[franc.]] "moje wzgórze"). Zabudowania gospodarcze i ogród nie zachowały się do dziś, ocalała jedynie wieża z gołębnikiem i [[glorieta]] flamandzka (domek mauretański), znajdujące się dziś przy pierzei ulicy Puławskiej. |
||
| Linia 43: | Linia 43: | ||
Tadeusz Maciej Szuster, będący ostatnim z rodu, zmarł w [[1973]]. Potomkiem Szustrów (przez matkę) był również [[Jerzy Waldorff]]. |
Tadeusz Maciej Szuster, będący ostatnim z rodu, zmarł w [[1973]]. Potomkiem Szustrów (przez matkę) był również [[Jerzy Waldorff]]. |
||
== Galeria == |
== Galeria :)) == |
||
<gallery> |
<gallery> |
||
Plik:Warszawa-Pałac Szustra pn.jpg|strona północna |
Plik:Warszawa-Pałac Szustra pn.jpg|strona północna |
||
Wersja z 18:10, 28 lut 2016
 nr rej. 454/2 z 1.07.1965
| |
 strona zachodnia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Morskie Oko 2 |
| Architekt |
Efraim Szreger, Henryk Marconi przebudowa w stylu neogotyckim, Adam Idźkowski przebudowa w stylu neorensansowym |
| Rozpoczęcie budowy |
1772 |
| Ukończenie budowy |
1775 |
| Ważniejsze przebudowy |
1845, 1852, odbudowa 1962-1965 |
| Pierwszy właściciel | |
Położenie na mapie Warszawy  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie Polski  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building} | |
Pałac Szustra (Pałacyk Szustra, Pałacyk Lubomirskich) – pałac na terenie Warszawy, znajdujący się w dzielnicy Mokotów przy ul. Morskie Oko 2 (dawniej przy ul. Puławskiej 55/57). Obecnie mieści się w nim siedziba Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego im. Stanisława Moniuszki.
Historia :D
W latach 1772-1775 Efraim Szreger na miejscu zniszczonego dworu kupca Burbacha wzniósł klasycystyczny pałacyk dla marszałkowej księżnej Izabeli z Czartoryskich Lubomirskiej. Założenia ogrodowe opracował Szymon Bogumił Zug. Posiadłość nosiła nazwę Mon coteau (z franc. "moje wzgórze"). Zabudowania gospodarcze i ogród nie zachowały się do dziś, ocalała jedynie wieża z gołębnikiem i glorieta flamandzka (domek mauretański), znajdujące się dziś przy pierzei ulicy Puławskiej.
W 1776 Zug przebudował wschodnią elewację tego budynku, a w 1845, po zakupieniu posiadłości przez Franciszka Szustra, zmian architektonicznych w stylu neogotyckim dokonał Henryk Marconi. Kolejna przebudowa, tym razem neorenesansowa, nastąpiła w 1852 dzięki Adamowi Idźkowskiemu. W ogrodzie pojawiły się domki letniskowe. W czasie wojny Niemcy wycięli niemal cały park, zaś sam pałac spłonął w 1944 roku. Po wojnie całość posiadłości znacjonalizowano, a w latach 1962-1965 odbudowano pałac i odnowiono park.
Tadeusz Maciej Szuster, będący ostatnim z rodu, zmarł w 1973. Potomkiem Szustrów (przez matkę) był również Jerzy Waldorff.
Galeria :))
-
strona północna -
strona wschodnia -
strona południowa -
Mauzoleum Szustrów u stóp pałacu -
Domek mauretański
