Honorowi obywatele Lwowa: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
poprawa linków |
2016 |
||
| Linia 541: | Linia 541: | ||
|[[Swiatosław Wakarczuk]] |
|[[Swiatosław Wakarczuk]] |
||
|align="right"|[[2015]] |
|align="right"|[[2015]] |
||
|align="left"|- |
|||
|- |
|||
|- |
|||
|[[Ihor Juchnowski]] |
|||
|align="right"|[[2016]] |
|||
|align="left"|- |
|align="left"|- |
||
|- |
|- |
||
Wersja z 13:13, 15 maj 2016
Tradycja nadawania honorowego obywatelstwa sięga we Lwowie początku XIX wieku. Nie zachowała się pierwsza pamiątkowa księga z tego okresu, na skutek zniszczeń wojennych jakie poniosło miasto w 1848. Jednym ze źródeł, z jakich można zaczerpnąć wiedzy na ten temat jest ówczesna lwowska prasa. Pierwsze honorowe obywatelstwo otrzymały osoby związane z Uniwersytetem Lwowskim. Byli wśród nich zarówno Polacy jak i Austriacy. W drugiej połowie XIX wieku honorowe obywatelstwo otrzymywali głównie Polacy - wśród nich także jedna osoba narodowości żydowskiej (Beiser). W okresie II RP wyróżnienie to spotkało m.in. przyszłego prezydenta USA Herberta Hoovera. Także w okresie ZSRR, władze nie zrezygnowały z tej formy honorowania. Przypuszczać należy, że większość wyróżnionych pochodziło z kręgów wojskowych i partyjnych. W niepodległej Ukrainie honorowe obywatelstwo jest przyznawane co roku. Wśród osób odznaczonych jest też czwórka Polaków.
Do 1936 czterech wyróżnionych, prócz tytułu honorowego obywatelstwa, otrzymało jednocześnie Medal miasta Lwowa: Bronisław Radziszewski (1897), Henryk Sienkiewicz (1900), Władysław Łoziński (1906), Ignacy Mościcki (1936)[1].
Lista uhonorowanych
- ↑ Dyplom i medal złoty dla Pana Prezydenta R. P.. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 206 z 9 września 1936.
- ↑ Wręczenie dyplomów obywatelom honorowym miasta. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 300 z.
Bibliografia
- Leon Gustaw Dziubiński: Poczet prezydentów, wiceprezydentów i obywateli honorowych miasta Lwowa. Lwów: 1896.
- Lwów w okresie samorządu 1870-1895, str. 189, Lwów, 1896