Stanisław Kostka Łukomski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m poprawa przek., WP:SK, drobne redakcyjne |
→Życiorys: poprawa linków |
||
| Linia 48: | Linia 48: | ||
Po odzyskaniu niepodległości nabył tereny wokół [[Jezioro Maltańskie|jeziora Malta]] w Poznaniu, gdzie 3 maja 1919 odbyła się uroczystość rozpoczęcia sypania [[Kopiec Wolności|kopca]]{{r|Obchody Trzeciego Maja}}. |
Po odzyskaniu niepodległości nabył tereny wokół [[Jezioro Maltańskie|jeziora Malta]] w Poznaniu, gdzie 3 maja 1919 odbyła się uroczystość rozpoczęcia sypania [[Kopiec Wolności|kopca]]{{r|Obchody Trzeciego Maja}}. |
||
8 marca 1920 został mianowany [[biskup pomocniczy|biskupem pomocniczym]] [[archidiecezja poznańska|archidiecezji poznańskiej]] ze [[biskup tytularny|stolicą tytularną]] Sicca Veneria. Po śmierci kardynała [[Edmund Dalbor|Edmunda Dalbora]] w 1926 przez krótki czas zarządzał archidiecezją jako [[wikariusz|wikariusz kapitulny]]. |
8 marca 1920 został mianowany [[biskup pomocniczy|biskupem pomocniczym]] [[archidiecezja poznańska|archidiecezji poznańskiej]] ze [[biskup tytularny|stolicą tytularną]] [[Sicca Veneria]]. Po śmierci kardynała [[Edmund Dalbor|Edmunda Dalbora]] w 1926 przez krótki czas zarządzał archidiecezją jako [[wikariusz|wikariusz kapitulny]]. |
||
24 czerwca 1926 został [[biskup diecezjalny|biskupem diecezjalnym]] [[diecezja łomżyńska|diecezji łomżyńskiej]]. Koordynował pracę diecezjalnej [[Akcja Katolicka|Akcji Katolickiej]], przyczynił się do rozbudowy katedry. Od 1926 pełnił także funkcję sekretarza [[Konferencja Episkopatu Polski|Konferencji Episkopatu Polski]], z której zrezygnował w 1936, ale jego rezygnacja została przyjęta dopiero w maju 1946. |
24 czerwca 1926 został [[biskup diecezjalny|biskupem diecezjalnym]] [[diecezja łomżyńska|diecezji łomżyńskiej]]. Koordynował pracę diecezjalnej [[Akcja Katolicka|Akcji Katolickiej]], przyczynił się do rozbudowy katedry. Od 1926 pełnił także funkcję sekretarza [[Konferencja Episkopatu Polski|Konferencji Episkopatu Polski]], z której zrezygnował w 1936, ale jego rezygnacja została przyjęta dopiero w maju 1946. |
||
Wersja z 23:01, 26 cze 2016
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Miejsce pochówku | |
| Biskup diecezjalny łomżyński | |
| Okres sprawowania |
1926–1948 |
| Sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski | |
| Okres sprawowania |
1926–1946 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
24 lutego 1898 |
| Nominacja biskupia |
8 marca 1920 |
| Sakra biskupia |
23 maja 1920 |
| Odznaczenia | |
| |
Stanisław Kostka Łukomski (ur. 21 października 1874 w Borku, zm. 28 października 1948) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy poznański w latach 1920–1926, biskup diecezjalny łomżyński w latach 1926–1948, sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski w latach 1926–1946.
Życiorys
Urodził się we wsi Borek, w parafii Sadki, w archidiecezji gnieźnieńskiej. 24 lutego 1898 został wyświęcony na kapłana.
Po 1900 był członkiem Ligi Narodowej[1].
Po odzyskaniu niepodległości nabył tereny wokół jeziora Malta w Poznaniu, gdzie 3 maja 1919 odbyła się uroczystość rozpoczęcia sypania kopca[2].
8 marca 1920 został mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji poznańskiej ze stolicą tytularną Sicca Veneria. Po śmierci kardynała Edmunda Dalbora w 1926 przez krótki czas zarządzał archidiecezją jako wikariusz kapitulny.
24 czerwca 1926 został biskupem diecezjalnym diecezji łomżyńskiej. Koordynował pracę diecezjalnej Akcji Katolickiej, przyczynił się do rozbudowy katedry. Od 1926 pełnił także funkcję sekretarza Konferencji Episkopatu Polski, z której zrezygnował w 1936, ale jego rezygnacja została przyjęta dopiero w maju 1946.
Sympatyzował z endecją, był zdecydowanym oponentem Józefa Piłsudskiego. Był znany ze swoich skrajnie prawicowych poglądów. W 1922 potępił powszechny strajk rolny w Wielkopolsce, co było jedną z przyczyn jego niepowodzenia[3]. W 1947 w liście do władz komunistycznych potępił morderstwo w Zawadach dokonane przez bojówkę „armii podziemnej narodowej”, w którym zginęły 3 osób, w tym starosta łomżyński[4].
W 1948, jako nieprzejednany przeciwnik władz komunistycznych, był najpoważniejszym kandydatem na urząd arcybiskupa gnieźnieńskiego i prymasa Polski, opróżniony po śmierci Augusta Hlonda.
28 października 1948 zginął w niewyjaśnionym wypadku samochodowym na trasie Ostrów Mazowiecka–Łomża. Został pochowany 4 listopada 1948 w katedrze łomżyńskiej[5].
Odznaczenia
Dekretem z 29 grudnia 1921 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[6].
Przypisy
Linki zewnętrzne
- {{{tytuł}}} [online], catholic-hierarchy.org (ang.). [dostęp 2010-10-21].
| Przewodniczący |
|
|---|---|
| Zastępcy przewodniczącego |
|
| Sekretarze generalni |
|
.png){kind=logo}
- ↑ S. Kozicki, Historia Ligi Narodowej (okres 1887–1907), Londyn 1964, s. 578.
- ↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwieObchody Trzeciego MajaBŁĄD PRZYPISÓW - ↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwieStanowisko NPR wobec narodu, klasy społecznej i państwa narodowegoBŁĄD PRZYPISÓW - ↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwieNarodziny systemu władzy. Polska 1943–1948BŁĄD PRZYPISÓW - ↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwiePrzeciwnicy władzy ludowej. O abp. Romualdzie Jałbrzykowskim i bp. Stanisławie Kostce ŁukomskimBŁĄD PRZYPISÓW - ↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu
<ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwieOrder Odrodzenia PolskiBŁĄD PRZYPISÓW