Powstanie Pugaczowa

Powstanie Pugaczowa

{{{opis grafiki}}}
Czas	{{{czas}}}
Miejsce	Rosja
Terytorium	Rosja
Wynik	Zwycięstwo sił feudalnych
Strony konfliktu
Kozacy, powstańcy chłopscy, biedota miejska armia carska
Dowódcy
Jemielian Pugaczow
Siły
nieznane nieznane
Straty
nieznane nieznane
Położenie na mapie świata Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|}

{{Wojna infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | commons = | czas = | współrzędne = | opis grafiki = Nieznane pola: "data" oraz "opis".

Powstanie Pugaczowa – powstanie chłopskie w Rosji w latach 1773-1775 dowodzone przez Jemieliana Pugaczowa.

Kozak Jemielian Pugaczow podając się za cudownie ocalonego cara Piotra III uratowanego przed zabójcami, wszczął w 1773 antyfeudalne powstanie, do którego dołączyli: kozacy ze stepów nad rzeką Jaik, biedota miejska i chłopi obciążeni nadmiernymi podatkami. Chłopi walczyli głównie o zniesienie pańszczyzny, co mieli obiecane przez Pugaczowa. Po niepowodzeniach przy obleganiu Oranburga, doszło do pierwszych zwycięskich walk z wojskami wysłanymi przez carycę Katarzynę II. Kolejne potyczki zakończyły się porażkami powstańców którzy zostali zmuszeni wycofać się na Ural. Z Uralu ruszyli na Powołże zdobywając Kazań i Saratow. Powstanie ogarnęło całą południowo-zachodnią część cesarstwa.

Wraz z zakończeniem wojny z Turcją Katarzyna II mogła skierować większe siły przeciwko powstańcom. Doszło do bitwy pod Carycynem którą powstańcy przegrali. Wpływy Jemieliana Pugaczowa zmniejszały się, aż w końcu został zdradzony i w sierpniu 1774 oddany w ręce marszałka Aleksandra Suworowa. Po przewiezieniu do Moskwy w klatce z żelaza, został skazany na śmierć i stracony w 1775.

Bibliografia

• Historia Polski i Świata. T. 13.: Historia Powszechna. Wiek XVIII - wiek oświecenia. Mediasat Group S.A. dla Gazety Wyborczej, 2007, s. 119. ISBN 978-84-9819-820-1.