Dolina Siwa: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m MalarzBOT: poprawki
Linia 18: Linia 18:
{{Przypisy}}
{{Przypisy}}


{{Współrzędne|49°13′55″N 19°37′29″E|region:SK|umieść=na górze}}
{{Współrzędne|49°13′55″N 19°37′29″E|region:SK|umieść=na górze}}


{{DEFAULTSORT:Siwa Dolina}}
{{DEFAULTSORT:Siwa Dolina}}

Wersja z 12:08, 7 lis 2016

Dolina Siwa, widok z Siwego Wierchu
Dolina Siwa, widok z Białej Skały
Widok od północnej strony

Dolina Siwa lub Dolina Siwego Potoku (słow. Sivá dolina) – uchodząca do Kotliny Zuberskiej dolina w słowackich Tatrach Zachodnich. Jest pierwszą od zachodniej strony doliną wcinającą się w północne stoki Tatr i podchodzącą pod grań Tatr Zachodnich[1].

Topografia

Płytki i szeroki wylot doliny znajduje się w Zubercu na wysokości 825 m n.p.m.[1] Dolina ma dwa orograficznie prawe odgałęzienia: Koziński Jar i Dolina Sucha Zuberska. Zachodnie zbocza właściwej Doliny Siwej (bez jej bocznych odnóg) tworzą: Kiczora Zuberska, ciągnący się od niej w górę grzbiet Preholin, wyżej przechodzący w Upłazkową Grań. Od południowej strony dolina pochodzi pod główną grań Tatr Zachodnich na odcinku od Białej Skały po Rzędowe Skały. Od wschodu obramowanie doliny tworzy odchodzący od Rzędowych Skał w północno-zachodnim kierunku grzbiet Pośredni Siwy Klin (Czoło). Opadający z Siwej Kopy w grani głównej Mały Siwy Klin rozdziela najwyższą część Doliny Siwej na dwie odnogi; jedna podchodzi pod Białą Przełęcz, druga, tzw. Siwe (Sivé), pod Siwy Przechód i Rzędowe Skały[2].

Dnem doliny spływa Siwy Potok. Jego dopływami są spływające odnogami Doliny Siwej potoki: Suchy Potok Zuberski i Koziński Potok[2]. W górnej części zabudowań Zuberca Siwy Potok łączy się z Przybyskim Potokiem, tworząc Zuberską Wodę[2].

Opis doliny

Dolina ma długość ok. 2,5 km. Jej nazwa pochodzi najprawdopodobniej od Siwego Wierchu. Nie poprowadzono nią żadnego szlaku turystycznego. Dawniej dolina była wypasana, wydobywano też wapienie, które wypalano w pobliskim wapienniku. Na północnym odcinku Upłazkowej Grani i jej wschodnich stokach w 1974 r. utworzono obszar ochrony ścisłej Rezervácia Uplaziky, a w 1987 r. większa część doliny (powyżej granicy lasu) włączona została w obszar TANAP-u. Rosną tutaj rzadkie w Tatrach cisy, znaleziono też gniazdo orła. W obszarze parku dolina jest całkowicie zalesiona, ale na jej zboczach występują liczne skały wapienne, te na zboczach Upłazkowej Grani nazywają się Kamienne Mleko (Kamenné mlieko)[3]. Najbardziej na północ wysunięta turnia to Siwa Baszta[2].

Większa część doliny znajduje się w obrębie TANAP-u. Już poza obszarem TANAP-u, w dolnej części doliny, zwanej Pod Kosarzyska, znajdują się zabudowania dużej spółdzielni rolniczej[3].

  1. a b Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wyd. Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
  2. a b c d Tatry Zachodnie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000. Warszawa: Wyd. Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2009/10. ISBN 83-87873-36-5.
  3. a b Marian Kunicki, Tadeusz Szczerba: Tatry Zachodnie. Słowacja. Kraków: PTTK „Kraj”, 1992. ISBN 83-7005-248-7.