Kościół Ewangelicznych Chrześcijan w RP

Kościół Ewangelicznych Chrześcijan w RP

Klasyfikacja systematyczna wyznania
Chrześcijaństwo  └ Protestantyzm    └ Ruch ewangelicznych chrześcijan
Ustrój kościelny	synodalny
Zasięg geograficzny	Rzeczpospolita Polska
Członkostwo	Alians Ewangeliczny w RP
Historia Utworzono • wydzielono z 1988 Warszawa Zjednoczony Kościół Ewangeliczny
Dane statystyczne  (2015) Wierni 1899 Duchowni 75 Zbory 43
Strona internetowa

W maju 2008 roku Kościół Ewangelicznych Chrześcijan obchodził 100-lecie obecności na ziemiach polskich (wideorelacja)

Kościół Ewangelicznych Chrześcijan w Rzeczypospolitej Polskiej – wolny Kościół protestancki nurtu ewangelikalnego, polski przedstawiciel tradycji ruchu ewangelicznych chrześcijan, założonego w Rosji przez Jana Prochanowa. Członek Aliansu Ewangelicznego w RP oraz Międzynarodowej Federacji Wolnych Kościołów Ewangelicznych. Siedzibą władz jest miasto stołeczne Warszawa. Wpisany jest do rejestru Kościołów i związków wyznaniowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w dziale A, pod nr 27. Wydaje własny organ prasowy – miesięcznik Głos Ewangeliczny. Prezbiterem Naczelnym (zwierzchnikiem) Kościoła jest pastor Cezary Komisarz. W 2013 roku Kościół zrzeszał 1899 wiernych w 43 zborach.

Charakterystyka

Kościół Ewangelicznych Chrześcijan - kaplica zboru w Toruniu

Kościół należy do rodziny tzw. wolnych kościołów protestanckich. Jego zasady wiary opierają się na nauczaniu Jezusa i apostołów, zapisanym w Nowym Testamencie, i odwołują się do ideałów pierwszych chrześcijan. Ewangeliczni chrześcijanie utożsamiają się również z ideami Reformacji, będącej „powrotem do źródła”, którym dla chrześcijan jest Pismo Święte. Określenie „ewangeliczny” pochodzi od Ewangelii, czyli Dobrej Nowiny o zbawieniu, dzięki której każdy człowiek może dostąpić pojednania z Bogiem i doświadczyć przemiany życia.

Ewangeliczni chrześcijanie wierzą, że naśladowanie Jezusa jest nie tylko religią, ale – przede wszystkim – sposobem życia zaspokajającym najgłębsze potrzeby człowieka; podkreślają też konieczność nawrócenia jako świadomej, osobistej decyzji, która nie może być dziedziczona po rodzicach lub zastąpiona religijnymi obrzędami.

Historia

Ruch ewangelicznych chrześcijan został zapoczątkowany w Rosji w 1884 przy kluczowym współudziale Jana Prochanowa, zwanego w tym środowisku „reformatorem Wschodu”. Pierwsze nabożeństwa ewangelicznych chrześcijan na ziemiach polskich zaczęto organizować w 1908, a w 1909 powstał pierwszy polski zbór. W oparciu o wspólnoty tego wyznania utworzono Związek Ewangelicznych Chrześcijan, który po połączeniu ze Związkiem Zborów Słowiańskich Baptystów jako Związek Słowiańskich Zborów Ewangelicznych Chrześcijan i Baptystów uzyskał w 1927 legalizację. Baptyści szybko jednak zrezygnowali z przynależności do tej denominacji i zdecydowali się na odrębną działalność.

Ewangeliczni chrześcijanie prowadzili ożywioną działalność ewangelizacyjną wśród młodzieży, służbę muzyczną, charytatywną i wydawniczą. Przed wybuchem wojny Związek liczył 131 zborów, 1 223 placówki i stacje misyjne, 18 500 członków (27 000 włączając dzieci), 112 chórów, 2 sierocińce i 1 szkołę biblijną. Czołowymi działaczami byli Ludwik Szenderowski sen., Ludwik Szenderowski jr., Franciszek Więckiewicz.

W czasie okupacji zbory należące do Związku były częścią denominacji zatwierdzonej przez władze Generalnego Gubernatorstwa pn. Związek Nieniemieckich Ewangelicko-Wolnokościelnych Zborów (baptyści).

Po II wojnie światowej większość zborów znalazła się za wschodnimi granicami Polski. W 1946 władze polskie uznały ważność przedwojennej legalizacji Związku Ewangelicznych Chrześcijan, a w 1947 z inicjatywy Związku utworzono Zjednoczony Kościół Ewangeliczny (ZKE), do którego przyłączyły się cztery inne wspólnoty o charakterze ewangelicznym (dwie z nich w 1953), tworząc największy w Polsce ewangelikalny Kościół protestancki. W 1988 nastąpił rozpad ZKE i pośród powstałych na jego podstawie wspólnot, ukształtował się Kościół Ewangelicznych Chrześcijan, będący kontynuatorem Związku Ewangelicznych Chrześcijan. Kościół w 1990 został wpisany do Rejestru Kościołów i innych związków wyznaniowych pod nr 27.

Zwierzchnicy Kościoła:

• Antoni Pliński (1988–1991)
• Tadeusz Tołwiński (1991–1995)
• Jan Tomczyk (1995–1998)
• Henryk Karzełek (1998–2001, 2001–2004)
• Jacek Duda (2004–2007)
• Tadeusz Tołwiński (2007–2011, 2011–2016)
• Cezary Komisarz (2016 - nadal)

Doktryna

Nauka Kościoła jest zbieżna z szeroko rozumianą doktryną ewangelikalną. Akcentuje się w niej grzeszność człowieka, jego niezdolność do poprawy własnymi siłami oraz potrzebę przyjęcia zbawienia, które jest "dostępne za darmo" - przez wiarę w Jezusa Chrystusa. Świadome przyjęcie zbawienia i opowiedzenie się za Bogiem jest (w teologii Kościoła) określane jako nawrócenie. Kościół Ewangelicznych Chrześcijan bywa nazywany "kościołem wyboru", co znaczy, że jego wierni stali się jego członkami w świadomy sposób (dzieci są pod opieką Zborów, ale nie są ich członkami). Zbory Kościoła praktykują dwa ustanowienia Chrystusa: chrzest przez zanurzenie w wodzie, udzielany na podstawie wyznania wiary oraz Wieczerzę Pańską, sprawowaną pod dwiema postaciami - chleba i wina. Szafarzem chrztu i Wieczerzy Pańskiej może być każdy wierzący za zgodą zboru.

Credo Kościoła:

Zbór w Łobzie

Organizacja, działalność i struktura

Organami Kościoła jako całości są: Synod Kościoła (organ stanowiący) i Rada Kościoła (organ wykonawczy). Podstawowymi jednostkami organizacyjnymi Kościoła są autonomiczne zbory (w rozumieniu kościołów lokalnych). Na czele każdego zboru stoi rada zboru, do której - z urzędu - wchodzi pastor.

Kościół składa się z 52 zborów, placówek i stacji misyjnych, zrzeszających łącznie 2300 wiernych w ramach pięciu okręgów. Zbory Kościoła prowadzą działalność ewangelizacyjną, duszpasterską i charytatywno-społeczną. Przy wielu zborach działają służby pomocy ludziom uzależnionym od alkoholu i narkotyków, punkty pomocy społecznej oraz świetlice środowiskowe. Organizowany jest również wakacyjny wypoczynek dla dzieci z ubogich rodzin oraz z domów dziecka.

Literatura

• Noemi Modnicka, Kościół Ewangelicznych Chrześcijan w Polsce jako Kościół wyboru. Analiza etnologiczna wspólnoty religijnej, Wydawnictwo Nomos, Kraków 2010
• Janusz Sobiech, Kościół Ewangelicznych Chrześcijan w Polsce w latach 1988-2013, [w:] Bóg dotrzymuje Słowa. Księga jubileuszowa Konstantego Wiazowskiego, red. Mateusz Wichary, Warszawa 2015 ISBN 978-83-88497-19-3, s. 201-227
• Ludwik Szenderowski jr, Ewangeliczni chrześcijanie. Ruch odrodzeniowo-reformatorski w historycznym Kościele chrześcijańskim. Rys historyczny (XIX-XX w.), The Slavic Gospel Association, Wheaton Ill. 1982.

Zobacz też

• Międzynarodowa Federacja Wolnych Kościołów Ewangelicznych
• Alians Ewangeliczny w RP

Linki zewnętrzne

• Kościół Ewangelicznych Chrześcijan w Polsce, strona oficjalna
• Przybyli ze wschodu - historia Kościoła Ewangelicznych Chrześcijan
• Relacja filmowa z obchodów 100-lecia Kościoła
• Relacja TVP z obchodów 100-lecia Kościoła
• Alians Ewangeliczny w Polsce, strona oficjalna
• Międzynarodowa Federacja Wolnych Kościołów Ewangelicznych, strona oficjalna